Categorie: Geschenken van Michaël

C: Ik vind het een boeiend proces, dit schrijven met jou Michaël. Heel vaak, en nu ook weer, gaat het als volgt. Ik krijg de titel door en schiet in een kramp. Ik ga allerlei uitvluchten bedenken om er maar niet voor te gaan zitten. Ik ervaar een enorme weerstand en ik weet niet waarom ik dit ineens zo sterk heb.

M: Ga gewoon verder met waar je mee bezig bent. Luister. Je bent op de goede weg.

C: Goed, innerlijk weten is een heel mooi thema. Ik weet ontzettend veel. Ik weet vaak precies wat ik op het juiste moment moet weten, maar doe er dan niets mee. Ik durf niet op mijn ingevingen te vertrouwen, omdat ze me lijken te overvallen. Ik krijg bijvoorbeeld ineens een heel mooi vernieuwend inzicht, maar dan toch draai ik liever mijn veilige welbekende draaiboek af. Ik krijg dan wat ik verwacht had en altijd heb gekregen, maar wat als ik mijn ingevingen wel had gevolgd? Wat dan? Ik weet zeker dat het mijn leven alleen maar verrijkt. Ik luister al steeds beter naar mijn innerlijke stem en naar jou Michaël en ik kan wel zeggen dat dat een enorme verrijking is. Maar steeds weer moet ik  over een drempel. Waarom is dat toch?

M: Luister naar mijn wijze woorden. Het zijn trouwens ook jouw wijze woorden, want uiteraard weet je het zelf ook. Het zijn universele wijze woorden, die iedereen diep van binnen weet.

Ieder mens heeft een kompas in zich dat de juiste kant op wijst, iedere keer dat je een beslissing neemt. Het kompas werkt feilloos en is je in bruikleen gegeven. Ieder kiest voor zichzelf of hij of zij het kompas wil gebruiken. Als je het gebruikt is het nodig het te activeren. Dit doe je door te erkennen dat het niet van jouzelf afkomstig is en de gever van het kompas te bedanken. Je hoeft de gever zelf niet te kennen of erkennen. Erken alleen dat het je gegeven is. Je hoeft niet volledig in de werking van het kompas te geloven als je het activeert. Een verwachtingvolle nieuwsgierige houding volstaat ook.

C: Wat een mooie woorden. Wat bedoel je met bruikleen? Mag ik het kompas niet houden? Wanneer geef ik het kompas weer terug?

M: Je geeft het kompas terug als je beseft dat je het niet meer nodig hebt. Wees niet bang dat de gever het van je terugeist of van je afpakt. Dat zal niet gebeuren, omdat de gever dat niet wil. Ook kan niemand anders het van je afpakken, omdat dat onmogelijk is.

C: Staat dit kompas symbool voor mijn innerlijk weten of mijn intuïtie?

M: Het staat symbool voor je verlangen naar huis. Diep van binnen wil je weer terugkeren naar de gever van het kompas. Zij die verlangen, zullen het kompas gebruiken, zij die niet verlangen, zullen het gebruik van het kompas een tijdje uitstellen voordat ze het uiteindelijk alsnog zullen gebruiken.

C: En wat is dan de link met innerlijk weten?

M: Dit is waar het kompas naartoe wijst.

C: Ik herinner me dat je in mijn blog ‘de poort naar de liefde’ schreef dat het hart de plek is van je innerlijk altaar en dat dit een altaar betreft voor je eigen innerlijke wijsheid. Het kompas wijst dus altijd naar mijn hart, de plek waar mijn innerlijke wijsheid huist?

M: Precies. Want in je hart ligt de weg naar huis. Je bent geneigd dit steeds te vergeten, vandaar dat je een kompas hebt meegekregen om je hier steeds weer attent op te maken.

C: Betekent dit dat al mijn innerlijke wijsheid erop is gericht om naar huis te gaan?

M: Ja, uiteindelijk wel, want dat is het enige wat je echt gelukkig maakt.

C: Het voelt een beetje alsof ik steeds uitkom op dezelfde plek, steeds weer bij mijn hart. Hoe kom ik dan verder? Naar huis gaan impliceert dat ik ergens naartoe ga.

M: Je maakt een fictieve reis. Je bent al thuis, maar je bent dit vergeten.

C: En hoe vaker ik mijn kompas volg en bij mijn hart uitkom, hoe meer ik me besef dat ik al thuis ben?

M: Ja.

C: Hoe merk ik dat dan? Dat ik vorderingen maak en dichter kom bij mijn besef van thuis zijn?

M: Aan je gemoedstoestand en de tijdspanne waarin je bij je hart kunt blijven. In het begin zul je maar even bij je innerlijk altaar stilstaan en snel weer verder gaan. Op een gegeven moment zul je een poosje blijven staan en ervaren dat het hier prettig voelt. Uiteindelijk zul je hier langere tijd willen blijven en voelen wat liefde en vrede werkelijk betekenen. Je zult vrolijker, geduldiger en liefdevoller worden.

C: Dat klinkt heel mooi, maar ik heb nog een praktische vraag. Stel, ik sta voor een keuze en raadpleeg mijn kompas. Ik volg mijn kompas en kom uit bij mijn innerlijk altaar in mijn hart. Daar ervaar ik vrede en allemaal mooie dingen. Weet ik dan ook welke keuze ik moet maken?

M: Ja, als je goed luistert wel.

C: Nou blijkbaar luister ik dan niet altijd even goed. Ik vind het heel fijn om te mediteren en met mijn aandacht bij mijn hart te zijn en zo, maar ik kan in mijn dagelijks leven ook heel erg twijfelen over wat ik wel en niet moet doen. Het is echt niet zo dat ik dit na een meditatie altijd gelijk scherp heb, hoor.

M: Dat heb je wel, maar je laat je innerlijke wijsheid gelijk weer overschreeuwen. Je zult weten wat je te doen staat. Alleen laat je jouw eigen twijfelstemmetjes toe en die zeggen dat het niet klopt. Als je dan weer contact maakt met je innerlijke wijsheid door je kompas weer te volgen, zul je merken dat de beren op de weg, die je eerst nog zag, als sneeuw voor de zon verdwijnen. De twijfelstemmetjes zullen uiteindelijk zwijgen.

Ga ermee oefenen Caroline, hoe meer ervaring je ermee krijgt, hoe meer vertrouwen je erin krijgt en hoe leuker het voor je wordt.

C: Dank je wel. Ik ga ermee aan de slag.

 

 

 

 

 

 

C: Nou Michaël, dit is een hele mooi titel, maar ik voel me hier heel ver vanaf op het moment. Ik heb nog steeds last van hoofdpijn. Het gaat wel steeds een beetje beter, maar ik ben nog niet zover dat ik zin heb om te dansen of zo.

M: Vandaar juist nu deze boodschap. Vertel hierover om jezelf sneller in deze stemming te krijgen. Je bent zelf de enige persoon die je tegenhoudt.

C: Hoe ga ik dit doen Michaël? Wat ga ik in hemelsnaam vertellen over vrolijkheid en dansen? Ik zit continu te gapen en denk eerder aan vroeg naar bed gaan dan aan vrolijkheid.

M: En als ik je nu eens ten dans vroeg? Zeg je ja? Kom op, laat al je beperkende gedachten nu los. Kom eens uit die ‘ik heb geen zin’-modus. Je moet jezelf eens zien zitten.

C: Ja, ja, ik weet dat ik erbij hang als een zoutzak op het moment. Ok, ik zeg ja, ik heb wel behoefte aan een betere stemming, want dit helpt me ook niet.

M: Goed, adem een paar keer diep in en uit en stel je voor dat je cellen beginnen te bruisen van energie. Je bent één en al levenskracht. Alleen jij kunt denken dat je dit niet bent. Breng je levenskracht nu naar iedere cel in je lichaam, beziel elke cel ermee. Voel hoe iedere cel verse zuurstof in zich op neemt bij iedere ademteug die je neemt. Adem als het ware samen met al je cellen. Voel hoe je als het ware collectief ademhaalt.

Bij iedere uitademing stel je je voor dat je vermoeidheid, pijn, lamlendigheid, zwaarheid, beperkende overtuigingen en alles wat je in de weg staat om te willen dansen loslaat. Blijf dit een tijdje doen. Voel je je al beter?

C: Ja, het helpt zeker. Het lijkt wel alsof mijn hoofdpijn meer naar de achtergrond gaat. Het is niet meer het enige wat me bezig houdt. Ik was er inderdaad te veel op gefocust.

M: Zo kun je iedere sombere stemming die je hebt ombuigen zonder dat je je emoties wegstopt. Het zou goed voor je zijn als je dit iedere dag oefent, ook als je je niet per se heel slecht voelt. Het is goed voor je om je lichaam te verwennen met positieve gedachten. Het is een gewillig organisme dat reageert op jouw commando’s. Wees er dus zacht voor in plaats van dat je het vergiftigt. Zolang je jezelf vereenzelvigt met je lichaam is het nodig goed voor je lichaam te zorgen, want als je dit niet doet, zal ieder pijntje of iedere kwaal je stemming naar beneden halen en zul je je lichaam hiervan de schuld geven, hoewel je het zelf allemaal in werking hebt gezet. Het is zonde van je tijd en energie om steeds in gevecht te zijn met je lichaam. Stap eruit. Je hebt nu ervaren hoe gemakkelijk dat kan.

C: Ja inderdaad. Ik snap het. Ik voel me nu al een stuk energieker.

M: En nu je door hebt hoe je je stemmingen kunt beïnvloeden door middel van een simpele oefening met de kracht van je intentie, gaan we nu een stapje verder.

C: Nu gaan we dansen zeker?

M: Iedere soort beweging is goed voor je, zolang je het met aandacht, zorg en liefde uitvoert. Als je je goed op je lichaam afstemt, zul je voelen welke bewegingen je lichaam wil maken. Probeer het maar eens uit.

C: Ik heb eerst voorzichtig mijn nek heen en weer bewogen en daarna mijn rug. Vervolgens heb ik met de kinderen gedanst op een sinterklaasliedje en heb ik ze naar bed gebracht. Jeetje, niet gedacht dat ik echt nog zou gaan dansen!

M: En hoe voel je je nu?

C: Echt een stuk beter. Dank je wel.

M: Mooi, nu weet je hoe je met de kracht van intentie je stemming kunt veranderen en hoe weldadig beweging voor je lichaam is. Het gaat om de kleine dingen Caroline, doe ze met liefde en aandacht. Kies ervoor om vrolijk te zijn. Je kunt het, als je het maar wil.

C: Ja precies, ik zat eerst nog in de ‘ik wil niet’- modus en wilde dus eigenlijk blijven hangen in mijn ellendige stemming en hoofdpijn. En nu heb ik ervoor gekozen om me anders te voelen en nu voel ik me ook anders. Dank je wel voor de wijze lessen weer en voor de dans!

M: Geen dank Caroline en graag tot de volgende keer. En nu niet meer uitstellen, hè? Ik wacht steeds op jouw bereidwilligheid om te schrijven. Graag tot snel.

C: Ja, ik zal erop letten. Tot snel.

 

 

C: Deze titel klinkt wel heel onheilspellend, maar ik begrijp het wel. Ik voel mezelf niet heel erg lekker op het moment. Ik heb last van migraine en baal ervan. Ik vraag me steeds af waarom ik het heb en wat ik had kunnen doen of kan doen om er zo snel mogelijk weer vanaf te komen. En blijkbaar maak ik het mezelf alleen maar moeilijk met al die gedachten, want je zegt steeds met een grote knipoog dat ik niet zo zielig moet doen.

M: Je bent zelf je grootste en enige vijand. Je bent het steeds zelf die ervoor zorgt dat je je niet optimaal voelt.

C: Ja, we hebben het hier al vaker over gehad. We hebben het gehad over mijn emoties als angst, boosheid en verdriet, hoe deze me ervan weerhouden om door de poort van de liefde te stappen. We hebben het ook gehad over ziekte en hoe dit een gevolg is van hardnekkige negatieve gedachtenpatronen. Maar ja, nu ik last heb van hoofdpijn is het enige wat ik wil er zo snel mogelijk weer vanaf komen. Ik heb nu niet veel boodschap aan het ombuigen van mijn negatieve gedachten en het doorvoelen van mijn emoties en zo. Ik wil er gewoon NU vanaf.

M: Dat kan ook, als je het echt zou willen. Je aarzelt. Steeds wanneer je een besluit hebt genomen, maak je daarna een terugtrekkende beweging, alsof je van jezelf schrikt. Maar je maakt wel kleine stapjes. Heb je niet gemerkt vandaag dat het steeds beter gaat met je hoofdpijn?

C: Ja, het gaat al beter dan vanmorgen gelukkig. Ik neem inderdaad een stijgende lijn waar. Ik had vanmorgen niet gedacht dat ik nu dit blog zou schrijven.

M: Dat is nog zo’n aarzeling van je. Schrijf eens wat vaker. Waar wacht je steeds op? Ik ben er altijd klaar voor hoor. Ik hoef niet te slapen of bij te komen, of mezelf af te leiden met allerlei zaken. Heb je niet gemerkt hoe ik steeds om je heen ben?

C: Ja, dat heb ik wel gemerkt, maar steeds voel ik dat ik nog wat anders moet doen inderdaad. Maar goed, nu luister ik wel naar je en zit ik er klaar voor. De boodschap voor nu is dus dat ik beter op mijn gedachten moet letten. Ik moet geen negatieve of afleidende gedachten toelaten, dus.

M: Het zal je helpen als je jezelf in eerste instantie niet meer als ziek en zielig waarneemt. Zie jezelf niet als je lichaam, maar als de liefdesessentie die haar bewoont. En deze essentie verdient een mooi, schoon en vitaal huis. Gun jezelf deze woning. Gun het jezelf en geef het jezelf. Gun jezelf een mooi, schoon en vitaal lichaam. Hier begint het mee.

C: Dus als ik ziek ben, gun ik mezelf geen gezondheid? Ik kies er zelf voor om ziek te zijn, omdat ik het mezelf niet waard vind om me goed te voelen?

M: Daar komt het wel op neer.

C: Dus wat ik moet doen is mezelf het wél waard vinden om me goed te voelen en mezelf voorstellen dat ik een prachtig en vitaal lichaam heb.

M: Je hebt een prachtig en vitaal lichaam. Je lichaam is er altijd op gericht om een toestand van evenwicht te creëren en is zelfhelend. Het reageert ook geweldig goed op al jouw impulsen en gedachten. Wees dus alert op wat je erin stopt, zowel letterlijk als figuurlijk. Zorg er goed voor. Je vindt het toch ook belangrijk om je huis schoon te houden?

C: Ja, ik begrijp het. Mijn lichaam zal er alles aan doen om me weer beter te maken, het is zelfhelend. Ik moet me niet zo met het genezingsproces bemoeien door steeds veroordelende en verwijtende gedachten op mezelf af te vuren. Ik kan mijn lichaam beter prijzen voor wat het allemaal voor me doet en het aanmoedigen.

M: Dat zal het genezingsproces zeker versnellen. Je essentie is liefde. Stel jezelf voor dat je met deze liefde iedere cel van je lichaam doet baden in jouw liefde. Koester jezelf in je lichaam. Koester iedere cel van jezelf, koester je energieveld om je heen, koester de gedachten die je denkt, koester de lucht die je in- en uitademt. Koester alles wat je in je lichaam stopt en alles wat het uitscheidt. Als je het niet koestert en volledig kan omarmen is het niet goed voor je.

C: Dat is mooi gezegd. Maar ik vind het ook wel lastig om goed te kunnen onderscheiden wat dit koesteren dan precies inhoudt. Ik koester ook de grote hoeveelheid chocolade die ik soms in mijn lichaam stop, maar dat is niet echt goed voor me.

M: Wanneer je er daarna buikpijn van krijgt, koester dan je maag en je organen die dit allemaal moeten verteren en vertel ze dat je voortaan wat liever voor ze zal zijn. Je zult dan vanzelf voelen dat je dit niet nog een keer moet doen. Maak contact met de wijsheid van je lichaam en laat je oordelen los. Soms is het juist wel goed om je lijf te voeden met troost. De kunst is om te voelen wanneer het genoeg is.

C: Ik snap het. En nu wil ik dit op mijn hoofdpijn toepassen. Ik koester mijn stijve nekspieren en mijn zenuwen en alles wat nu maar zeer doet. Ik weet niet wat ik gedaan heb, waardoor ze nu zo’n pijn doen, maar ik kies ervoor ze te koesteren.

M: Stel jezelf voor dat je ze baadt in liefde. Kies maar een kleur uit die goed voelt en stel je voor dat je een bad laat vollopen met deze weldadige vloeistof. En stel je ook voor dat je niet kunt nadenken terwijl je in dit bad ligt. Zet je hoofd maar even uit. Geloof me maar, het zal je echt goed doen! Kom maar uit je hoofd en zak maar naar beneden. Het is veilig in je lichaam.

C: Aha, is dit de reden van mijn hoofdpijn? Dat ik teveel in mijn hoofd zit en niet echt in mijn lijf? Ben ik dan niet goed gegrond? Ik dacht dat ik dat inmiddels wel kon.

M: Dat kun je ook, maar je trekt jezelf steeds terug. Dat bedoel ik te zeggen met dat je steeds een terugtrekkende beweging maakt. Dit is niet nodig. Bescherm jezelf tegen je eigen negatieve gedachten en koester jezelf in je lichaam, dat is alles wat je hoeft te doen. En vraag ons maar om je hierbij te helpen. Je zult merken dat je snel van je hoofdpijn af bent.

C: Mooi, dank je wel.

 

 

 

 

 

M: Het wordt tijd dat je weer gaat luisteren naar je ingevingen.

C: Ik dacht dat ik dat deed door even niet te schrijven. Voor mijn gevoel was het voor mij tijd voor reflectie. Ik heb me de afgelopen week met andere dingen bezig gehouden en het schrijven losgelaten om er vervolgens vanaf een afstandje naar te kunnen kijken.

M: En wat heeft dat je opgeleverd?

C: De lessen die je met me behandeld hebt, zijn nu dieper in me verankerd. Dit heeft me zelfvertrouwen gegeven. Ik kan gemakkelijker de juiste woorden vinden om aan mijn vrienden en collega’s uit te leggen waar ik me mee bezig houd en wat ik belangrijk vind. En ik voel dat ik de boodschap uit Een Cursus In Wonderen beter begrijp en kan uitleggen.

M: Dat is een mooie observatie. En nu?

C: Je bedoelt dat ik het schrijven weer mag oppakken en dat ik hier al eerder mee had kunnen beginnen?

M: Ja dat bedoel ik. Wees eens eerlijk, wat hield je tegen?

C: Ik weet het niet. Ik voelde wel een drempel inderdaad, omdat ik niet echt inspiratie voelde. Ik kon je niet goed horen ook. En daarom concludeerde ik dat het schrijven even niet hoefde.

M: Heb je enig idee waarom je me niet goed hoorde?

C: Ik voelde dat ik was afgeleid en ik kon me niet goed op je afstemmen, maar ik heb niet helder hoe dat kwam. Wat in me opkomt is angst voor afwijzing. En dat vind ik vreemd, want ik heb juist gemerkt dat ik nu gemakkelijker met mensen kan delen wat ik doe. ik heb hier stappen in gemaakt.

M: Laten we zeggen dat het tijd is voor een volgende fase. De eerste tien blogs die je hebt geschreven waren een kennismaking met het schrijven op deze site. Nu gaan we een stapje verder. En hiervoor is het belangrijk dat je goed luistert.

C: Hmm, en ergens zag ik hier tegenop dus, zonder dat ik dit heel helder had. Goed, ik luister, wat wil je me vertellen?

M: Kom je angst onder ogen. Kijk ernaar. Het is belangrijk dat je terug gaat naar het moment dat je een situatie als angstwekkend hebt beoordeeld en je onder ogen ziet met welk doel je deze situatie hebt gecreëerd.

C: Je bedoelt de angst voor afwijzing waar ik het eerder over had?

M: Het geldt voor alle situaties waarin je op de één of andere manier weerstand ervaart, maar goed, neem deze maar als voorbeeld.

C: Ik zie voor me hoe ik buiten de groep val, hoe een cirkel van mensen zich sluit en ik geen toegang meer krijg. Ik ben bang dat mensen mijn contact met jullie maar stom vinden en dat ze denken dat ik dit gewoon zit te verzinnen.

M: Ga eens terug naar het moment dat je dit bent gaan denken en vraag je eens af wat je met deze gedachten trachtte te bereiken.

C: Nou ja, ik deed dit niet echt met voorbedachte rade hoor. Maar goed, als ik terug ga naar dat moment besef ik me dat ik voor andere mensen ben gaan invullen wat ze over me zouden kunnen denken. En waarom ik dit deed? Ik denk om mezelf ervan te weerhouden door te gaan met waar ik mee bezig ben, om mezelf van het volgen van mijn ingevingen te weerhouden.

M: Goed dat je dit beschrijft. Dit is precies waar het om draait namelijk. Op het moment dat je invult wat een ander over jou denkt, val je die persoon aan. Je gaat ervan uit dat deze persoon negatief over je denkt en dus beoordeel je hem of haar op een negatieve manier. Jij bent niet het slachtoffer van die ander, maar het is andersom. Jij valt de ander aan en berooft jezelf daardoor van je innerlijke vrede.

C: Ik heb dus altijd alleen maar mezelf ermee, want de ander is zich waarschijnlijk nergens van bewust.

M: Nee, hij of zij wordt hier wel degelijk ook negatief door beïnvloed, Caroline. Er zijn alleen maar verliezers in zo’n situatie. Daarom is het zo belangrijk dat je dit patroon leert keren. Ik wil je op het hart drukken om hier echt werk van te maken en al je gedachten kritisch onder de loep te nemen.

C: Je klinkt wel heel streng. Hoezo wordt de ander ook negatief beïnvloed? Kun je dit uitleggen?

M: In wezen is er geen ander, Caroline. Jullie zijn allen één, dus hoe je de aanval ook richt, hij heeft altijd op allen een negatief effect. En om wat specifieker te zijn, door jezelf klein te maken en dit gedrag tentoon te spreiden, laat je de ander geloven dat kleinheid daadwerkelijk bestaat. Jullie bevestigen steeds weer jullie eigen verzonnen en voor elkaar ingebeelde dader- en slachtofferfantasieën.

Maar wees blij, want ik kan je bij deze mededelen dat al jullie inbeeldingen en negatieve gedachten allemaal grote onzin zijn! Er is helemaal niets van waar! Jullie hebben je vergist! Je bent in wezen groots en machtig! Laat ons je leren wat dit betekent, want jullie weten het niet, anders hadden jullie je in de eerste plaats niet in deze situaties gebracht.

C: Ik snap het. Ik voel mezelf dus slachtoffer van een vermeende aanval van een ander, hoewel ik eigenlijk zelf degene ben die aanvalt. En dit heeft zowel op mezelf als op de ander een negatief effect. Ik versterk voor mezelf mijn eigen negatieve beeld en door mijn houding en gedrag laat ik de ander geloven dat het waar is, waardoor we ons allebei in dit beeld vergissen.

M: Precies en ik zal je uitleggen waarom dit zo desastreus is. Je gaf het in feite zelf al aan. Waarom doe je dit allemaal? Om jezelf ervan te weerhouden je ingevingen te volgen. Zou je deze wel volgen, dan zou je er al snel achter komen dat je beeld niet klopt en dan verander je het. Maar zolang je in angstgedachten blijft hangen, kom je niet tot dit bewustzijn. Je kiest zelf bewust voor angst om hiermee angst in stand te houden. Je bent je eigen saboteur en je geeft anderen ook dit voorbeeld. En dit is desastreus voor je innerlijke vrede.

Vraag ons je te helpen om met liefde naar een situatie te kijken, wanneer je weer op het punt staat deze op een negatieve manier te beoordelen. Je zult ontdekken dat dit je vrede geeft.

C: Waarom kies ik bewust voor angst, als ik weet dat dit me een rotgevoel geeft en ik ook weet dat het me vrede geeft als ik de situatie met liefde bezie?

M: Dit heeft te maken met de onderliggende grondangst dat dit ten koste gaat van je eigen identiteit. Met liefde kijken wil zeggen met heelheid kijken. Je zult erachter komen dat je niet bent wie je denkt dat je bent en dit is voor je ego heel bedreigend. Vraag ons daarom je op een zachte manier naar de vrede toe te leiden. We zullen je ingevingen brengen en het enige wat jij hoeft te doen is ze te volgen.

Kortom: luister naar je ingevingen!

C: Ok, nog een laatste vraag, Michaël, hoe weet ik zeker dat mijn ingevingen van jou afkomen? Meestal weet ik dit wel, maar wat maakt eigenlijk dat ik dit weet?

M: Je zult positieve ervaringen opdoen met het volgen van je ingevingen, omdat het je vrede brengt. Hoe vaker je dit ervaart, hoe zekerder je je zult voelen. Het is een kwestie van oefenen. Het zal je steeds duidelijker worden dat je jezelf te kort doet als je jezelf laat afdwalen. Je zult het op een gegeven moment niet meer willen.

C: Ik snap het. Ik ga ermee aan de slag. Dank je wel voor je duidelijke uitleg.

 

 

 

 

 

 

C: Wat interessant Michaël, om het over de toekomst te hebben. Ik ben benieuwd wat je hierover gaat vertellen, want ik wil niet de indruk wekken dat ik de toekomst kan voorspellen of zo.

M: Daar gaat het ook niet om. Laten we het eerst hebben over het verleden, voordat we de stap zetten naar de toekomst.

Het verleden is geen objectieve aangelegenheid. Je vormt je eigen verleden aan de hand van de herinneringen die je hebt aan opvallende, emotioneel geladen gebeurtenissen. De dagelijkse dingen vergeet je doorgaans en krijgen achteraf een inkleuring aan de hand van de meer markante herinneringen. Steeds wanneer je aan het verleden denkt, ben je opnieuw bezig deze gebeurtenissen te herwaarderen door ze te vergelijken met de dingen die je nu meemaakt.

De waarde die je aan het verleden kunt hechten is dus zeer flexibel en is in wezen een kwestie van keuze. Jullie zijn echter geneigd de meer negatief geladen gebeurtenissen een groter stempel te laten drukken, omdat jullie door angst bezeten zijn. We hebben het hier eerder over gehad. Angst zorgt voor tunnelvisie en voor je het in de gaten hebt, herschrijf je steeds je eigen geschiedenis aan de hand van de mate waarin je jouw ego in het heden toestaat door de angstbril te kijken.

C: Ik begrijp het. In feite ben je altijd in het heden en vanuit dit heden kijk je terug op het verleden. Je kunt daarbij kiezen of je het verleden bekijkt met de angstbril of met de bril van de Liefde. Afhankelijk van de bril die je opzet, zie je een ander verleden.

M: Sterker nog, jij ziet op deze manier heel veel ‘verledens’, maar iedereen in je omgeving ook. Wat een kluwen aan beelden levert dit op.

C: Dit doet me denken aan de angstschillen die ik kan waarnemen, die in wezen ook kluwen van angstgedachten zijn. Ik schreef hier in één van mijn eerste blogs over. Als heel veel mensen op een angstige manier terugkijken op het verleden, levert dit aardig wat op.

M: Angstschillen werken fixerend en hierdoor hebben ze desastreuze gevolgen voor je kijk op de toekomst.

C: Je bedoelt dat de manier waarop je terug kijkt dezelfde manier is waarop je vooruit kijkt?

M: Precies. De toekomst bestaat niet, net zomin als dat het verleden bestaat. Zoals het verleden niets is dan een verzameling herinneringen, is de toekomst niets dan een verzameling verwachtingen op basis van je herinneringen uit het verleden.

C: Zo creëer je dus je toekomst op basis van de conclusies die je uit het verleden hebt getrokken. En door de neiging om meer aandacht te besteden aan het negatieve, zul je dus sneller een negatief toekomstbeeld creëren dan een positief toekomstbeeld. Dan heeft het dus wel zin om bewust aandacht te besteden aan positieve visualisaties en affirmaties als ik het goed begrijp.

M: Ja en nee. Het heeft zeker zin om positief te denken. Echter wanneer de waarde die je hecht aan de negatieve herinneringen aan het verleden niet tegelijkertijd intrekt, zul je dit nog steeds op de toekomst projecteren. Zo zul je denken dat je positieve affirmaties los staan van je gedachten over het verleden. Je denkt misschien: ‘Het verleden is geweest, ik zet er een streep onder en nu maak ik een nieuwe start. En vanaf nu gaat alles goed’. Vergis je echter niet in jullie investering in angst. Deze investering zul je ongedaan moeten maken daar waar je de investering hebt gedaan.

C: Je bedoelt dat je eerst de angstbril waarmee je naar het verleden kijkt moet afzetten. Vervolgens moet je de bril van de Liefde opzetten en eerst opnieuw naar het verleden kijken. Dit verleden zie je dan op een meer positieve manier. Hierdoor maak je de weg vrij om met diezelfde  bril van de Liefde naar de toekomst te kijken. Zo voorkom je dat je negatieve verwachtingen projecteert.

M: Dit is inderdaad een cruciale stap. Maak eerst je angst in het verleden ongedaan om zo de toekomst vrij te maken. En dit doe je allemaal vanuit het heden. Het is ook heel belangrijk om je te beseffen dat je altijd in het heden bent en dat je vanuit het heden schakelt naar wat je het verleden en de toekomst noemt. Alles bevindt zich in je gedachten en wel nu.

Dus wil je een doorkijk naar de toekomst? Kijk eens hoe je naar je verleden kijkt. Dit is de manier waarop je naar de toekomst kijkt.

C: En als we dan de stap maken naar het creëren van een positieve toekomst, is het dus belangrijk dat je eerst je denken over je verleden aanpast. Hoe doe je dit?

M: Door jezelf te vergeven. Vergeef jezelf voor alles wat je in het verleden heeft gestoord, wat een ander jou zou hebben aangedaan en wat je zelf naar jouw oordeel verkeerd hebt gedaan. Vergeef jezelf alle angstgedachten.

Dit houdt in dat je beseft dat angst niet werkelijk bestaat. Het is een illusoire gedachte die je wijsmaakt dat je klein en kwetsbaar bent. Je bent niet klein en kwetsbaar! Voel eens diep van binnen wat je echte verlangen is, om zo contact te maken met je ware identiteit. Luister naar de innerlijke roep in je hart. En vraag ons om je te helpen herinneren wie je echt bent en hoe je naar jezelf en de betreffende situatie kunt kijken. Je eigen grootsheid zal je uiteindelijk gaan dagen.

En als dit besef eenmaal tot je bewustzijn komt, zul je zeker slagen wanneer je een positieve toekomst visualiseert en affirmeert!

C: Dank je wel voor deze les, Michaël!

 

 

 

C: Wat een mooi onderwerp om het over te hebben, Michaël. Je geeft aan dat er drie principes van genezing zijn. Ik weet dat genezing een gevolg is van het kunnen waarnemen van de Liefde, maar ik wist niet dat er drie principes zijn. Kun je hier meer over vertellen?

M: Genezing is inderdaad een gevolg en geen gebeurtenis op zich. Genezing vindt altijd plaats in je denken. Het is het gevolg van een gezonde waarneming van jezelf en de wereld om je heen. Het volgt uit drie basisprincipes.

C: Gisteren hadden we het over angst als de enige oorzaak van het niet kunnen waarnemen van de Liefde. Is genezing dan niet het ene gevolg op het opheffen van die angst? Is er dan niet één basisprincipe in plaats van drie?

M: Ik wil vanuit drie invalshoeken bekijken hoe genezing optreedt. Alle drie hangen ze nauw met elkaar samen. Ik wil kijken naar het loslaten van angst, woede en verdriet. Iedereen heeft zijn eigen persoonlijke mix van deze vernietigende emoties. Sommige mensen zijn vooral bang, sommigen vooral boos en sommigen vooral verdrietig. Genezing is het gevolg van het opheffen van je investering in al deze emoties.

Angst zorgt ervoor dat je geneigd bent om jezelf van je omgeving af te sluiten. De buitenwereld is bedreigend en je trekt je antennes in. Je bouwt een muurtje om je heen en je richt je naar binnen. Deze vorm van jezelf afscheiden, leidt ertoe dat je toch al geïsoleerde manier van denken alleen nog maar nauwer wordt.

Boosheid leidt ertoe dat je jezelf of de wereld om je heen aanvalt. Je boosheid is altijd gericht op een object, persoon of situatie waar je jezelf op de één of andere manier aan ergert. Boosheid is daarom een vorm van fixatie op de vermeende bron van misnoegen. Gedachten kunnen variëren van lichte irritatie tot helse haat.

Verdrietige mensen sluiten zich niet per se af van hun omgeving, soms zijn ze juist erg naar buiten gericht. Hun levensenergie echter is zwak en ingezakt. De schouders en het hoofd hangen in verslagenheid naar beneden. Verdriet leidt tot gevoelens van eenzaamheid en depressie. De ene sombere gedachte wisselt de andere af.

Ieder mens heeft een combinatie van deze emoties en bijbehorende gedachtepatronen.

C: En genezing volgt uit het opheffen van je investering in deze emoties en gedachtepatronen. Hierdoor krijg je meer blije gedachten en dit bevordert uiteindelijk ook je fysieke gezondheid.

M: Inderdaad. Ik bespreek deze drie principes apart van elkaar omdat je geneigd bent de ene voor de andere in te wisselen in plaats van je denken echt te genezen. Vaak leidt het opgeven van je investering in het ene in een verdubbeling van je investering in het ander. Het ene symptoom wordt ingewisseld voor een ander symptoom.

Mensen vragen vaak om genezing van een ziekte van het lichaam, zonder inzicht te hebben in de manier waarop ze zichzelf en de wereld om hen heen beschouwen en hoe ze hierover denken.

C: Ja, maar als je ziek bent, kan ik me voorstellen dat je niet altijd even positief bent. Heeft het lichaam niet ook invloed op de psyche?

M: Alleen omdat jij daarin gelooft. Het lichaam op zich voert alleen maar commando’s uit. Het doet wat jij denkt dat het moet doen. Dit lijkt niet zo, omdat je deze beslissingen snel uit je bewustzijn wist. Geen mens denkt dat hij zelf kiest voor een ziekte, maar in wezen is dit wel het geval. Dit klinkt heel deprimerend en onterecht. Het heeft echter geen zin dit te bediscussiëren.

Als je ziek bent en beter wilt worden, is het goed om eens eerlijk naar jezelf te kijken. En ik bedoel niet dat je schuld moet bekennen voor datgene wat je jezelf blijkbaar aandoet. Kijk eens met compassie naar jezelf. Alles wat je jezelf aandoet, kun je ook weer ongedaan maken. Maar dit kun je nu echter nog niet op eigen kracht. Je hebt veel te weinig discipline om je denken hier consequent op te richten, dus ga vooral ook naar een dokter.

C: En naast dat je het medische circuit hebt, kun je wel aan de slag gaan met het beschouwen en willen veranderen van je eigen denken. Het gaat erom dat je het gaat verlangen om gezonde gedachten te denken, zodat je uiteindelijk ook gezonde gedachten gaat denken en je ook daadwerkelijk in deze gedachten kunt geloven.

M: Verklaar dat je niet langer meer bang, boos en verdrietig wil zijn. Wat de reden voor deze gevoelens ook mag zijn, verklaar dat je het niet meer wil, in welke samenstelling dan ook. Zet je angst niet om in boosheid of verdriet, maar wil ze geen van allen.

C: Dus de drie principes van genezing zijn het opgeven van je investering in angst, boosheid en verdriet. En hoe doe je dit? Laat me raden, door het jullie engelen te vragen.

M: Ja, wij staan klaar om ieder die erom vraagt hierbij te helpen. Wat je vermeende probleem of ziekte ook is, vraag ons om hulp en laat vervolgens je gehechtheid aan de oplossing los. Dit is misschien wel het moeilijkst, vooral als je ziek bent en je jezelf niet goed voelt. Fixeer jezelf niet op je ziekte, maar richt je op de manier om weer gezond te worden. En doe dit niet met verbeten aandacht, maar met compassie voor jezelf. Verklaar dat je zelf niet weet hoe je weer gezond kunt worden, maar dat je in ieder geval bereid bent om je eigen denkkader los te laten. Sta open voor onze weldadige en liefdevolle zorg. Wij houden van jullie!

C: Dank je wel voor deze mooie woorden.

 

 

M: De vorige keer vertelde ik over de ruis op de lijn die je kan belemmeren om de Liefde die je in wezen bent, te kunnen ervaren. Deze ruis kan vele vormen aannemen, maar heeft altijd maar één oorzaak: angst.

Angst komt altijd voort uit onzekerheid. Je kunt onzeker zijn over alles in je leven: je levensonderhoud, je baan, je toekomst, de liefde van je partner, je gezondheid, je fysieke dood en nog veel meer. Als je de wereld beschouwt als een onveilige plek vol dreiging en je de mensen om je heen wantrouwt, leidt dit tot onzekerheid. Onzekere mensen zijn bange mensen. En dit zijn niet alleen maar de zogenoemde ‘losers’. Onzekere mensen zijn ook te vinden onder succesvolle mensen. Hoe meer je wint, hoe meer je immers te verliezen hebt. Het enige zekere in je leven lijkt het feit te zijn dat je op een zeker moment weer dood gaat. Wat een deprimerende gedachte.

Er is niemand in de wereld die niet geheel aan al deze angsten weet te ontkomen. Angst regeert de wereld. Angst scoort en angst verkoopt. Het hele economische systeem is gebaseerd op angst. Veel politieke keuzes komen voort uit angst. De gezondheidszorg draait op angst. De media hebben het bijna over niets anders dan angst.

Voor sommigen lijkt angst ver weg, maar gevaar ligt altijd op de loer. Wie kent er niet iemand die onverwacht kanker kreeg of een verkeersongeval, zijn of haar baan verloor of ging scheiden hoewel ze het perfecte gezin leken?

C: Ja Michaël, ik weet het en ik hoor mezelf dan zeggen dat dit er allemaal bij hoort, dat dit gewoon het leven is zoals het is en dat je met deze dingen moet leren omgaan. Maar ik weet dat dit niet waar is. Op bepaalde momenten heb ik dit ervaren, was de ruis ineens verdwenen en kon ik glashelder ervaren hoe ver we er naast zitten met zijn allen. Ik zag ineens een andere wereld dan mijn gebruikelijke wereld. Ik zag een wereld vol liefde. En ja, dan klink ik heel naïef en of ik niet helemaal goed bij mijn hoofd ben, maar toch is dat de werkelijkheid. Kun je ons in stapjes daarheen leiden?

M: Ik kom met woorden van troost voor angstige mensen, maar eerst ga ik het nog een stukje erger maken. Want onder al de angsten die ik al heb benoemd, ligt een nog veel grotere angst: de angst voor de Liefde zelf. Want wat als al deze enge dingen allemaal niet waar zijn? Wat als al jouw misère niet de schuld is van de ander, van de regering van je land of van de omstandigheden? Wat als je vanaf nu alle kansen van de wereld zou krijgen en niets jou zou kunnen bedreigen (wat in wezen zo is)? Betekent dit dan dat je nu eindelijk wel verantwoordelijkheid voor je eigen leven gaat nemen?

Angst is een illusie. Maar hoewel angst in feite niets is, is het wel een hele hardnekkige illusie. Jullie hebben flink in al jullie angsten geïnvesteerd om maar niet onder ogen te hoeven komen wie je in wezen bent: de Liefde zelf.

C: En hoe komen we hier dan weer mee in contact? Het lijkt een onbegonnen reis als ik je zo hoor.

M: Door het te verlangen. Iedereen bereikt ooit een punt dat hij of zij het volkomen zat is om altijd maar bang te zijn. Het kantelpunt is het punt dat je beseft dat het toch ook anders zou moeten kunnen. Als je jezelf hierin herkent, luister dan goed.

Wat je verlangt zul je gaan waarderen, wat je gaat waarderen, zul je gaan geloven en wat je gelooft zul je uiteindelijk gaan denken en als waar aannemen. Dit proces gaat zo snel als dat jij toestaat. Verlang alleen liefde en de spiraal draait zich om.

Wanneer je angst waardeert, geloof je in angst, denk je dat angst waar is en neem je als waar aan dat je uiteindelijk dood gaat. Wanneer je liefde waardeert, geloof je in liefde, denk je dat liefde waar is en neem je uiteindelijk als waar aan dat je leeft. Liefde ís leven namelijk en leven is eeuwig, altijd en overal. Dit is jouw werkelijke realiteit. Je bent veelomvattender dan je denkt. Angst vernauwt je blik, angst verblindt je en maakt je wereldje heel klein. Liefde verruimt, maakt heel en heft alle grenzen op.

C: Dit klinkt als een mooi concept, maar hoe breng ik dit in praktijk in een wereld vol angstbombardementen?

M: Heel simpel. Vraag ons engelen om je te helpen en wij zullen je hand pakken en je stap voor stap leiden. Je kunt het complete plaatje vanaf jouw positie niet overzien. Dat kunnen wij wel. Verlang de liefde en vraag ons je te helpen.

C: Ja, ja Michaël, ik ken jullie al wat langer dan vandaag. Het lijkt me wel fair als je aangeeft hóe jullie te werk gaan. Jullie houden nogal van avontuurlijke danspasjes namelijk.

M: Het is voor je voortgang inderdaad wenselijk dat je jouw eigen oordelen en verwachtingen over wat jij echt denkt nodig te hebben laat varen. Geef ons een kans, een klein kansje, of misschien maar een flinterdunne gedachte als ‘zou het dan toch kunnen?’ en wij weten hoe die te benutten. Durf jij je angst los te laten? Leer met ons dansen.

Wij houden van jullie!

C: En ik hou van jou! Ik vind het heerlijk als je zo bent, Michaël, heerlijk uitdagend en avontuurlijk.

M: Het kan alleen maar goed aflopen dame, of ben je daar bang voor?

C: Oh, kon men die vette knipoog en die grijns op je gezicht die ik nu zie, nu maar zien!

 

 

 

M: We gaan het vandaag hebben over het hart. Dit is de ‘plek’ van je innerlijke altaar.

C: Wat mooi. Dus je hoofd is je innerlijke schatkamer, zoals we gisteren bespraken en je hart is je innerlijke altaar.

M: Het zijn mooie metaforen om het vormloze in vorm uit te drukken.

Een altaar is een heilige plek waar je komt om eer te bewijzen aan een hoger weten. Of je wel of niet gelovig bent, maakt niet uit. Je kunt het zien als een altaar voor God, maar ook als een altaar voor je eigen innerlijke wijsheid. In wezen is dit hetzelfde, want je eigen innerlijke wijsheid komt van God, van de ene bron die leven is en ons allemaal en alles omvat. Je kunt hier altijd contact mee maken, ook zonder in God te geloven. Wij zijn in God, want wij zijn het leven zelf en je hart is de poort naar de herinnering van deze aloude kennis. En deze poort opent zich door hartstocht en verlangen.

C: Dus als ik ernaar verlang om me mijn eigen innerlijke wijsheid te herinneren of om mij God te herinneren, opent deze poort zich. Dit klinkt heel eenvoudig. Ik wil dit heel vaak, maar ik voel niet altijd gelijk verbinding, hoor.

M: Het openen van de poort is één ding. Het ervaren van verbinding is een tweede. Er kan ruis op de lijn ontstaan om het zo maar te noemen. Het doet er niet toe welke vorm deze ruis aanneemt. Het enige wat telt is de oorzaak van de ruis. Die is namelijk altijd hetzelfde. Er is, zonder uitzondering, maar één oorzaak voor het ontstaan van ruis en dat is een gebrek aan liefde. Dit betekent niet dat er daadwerkelijk te weinig liefde ís, maar dat jíj te weinig liefde toelaat.

Liefde is altijd en overal aanwezig, alleen ben jij dit vergeten. Je kunt de Liefde vergeten voor jezelf, maar je kunt haar hiermee niet uitwissen. Het openen van de poort in je hart is de eerste stap om je je deze kennis weer te herinneren.

De vraag die je jezelf daarna stelt, is de vraag hoe je de lijn weer vrij van ruis kunt maken. Je hoeft niet naar de ruis zelf te kijken. Je hoeft de ruis niet te begrijpen of te analyseren hoe die is ontstaan. Ruis is ruis. Het is een fictieve barrière die jij jezelf hebt opgelegd om jezelf te beletten de overal aanwezige liefde te kunnen ervaren.

C: Ik heb de ruis dus zelf gemaakt. Ja, dat herken ik wel. Vaak zit ik vooral mezelf in de weg. Maar als ik er weer naar verlang om verbinding te maken met mijn hart en de liefde, is de ruis niet verdwenen. Ik heb de ruis zelf gemaakt, maar ik kan haar niet zomaar weer ongedaan maken.

M: Dat komt omdat je denkt dat je dat niet kunt. Je bent dit namelijk vergeten. Het hele gebeuren is als een deur op slot draaien, de sleutel weggooien en vervolgens vergeten dat je hem weg hebt gegooid. En als je dan weer bij de deur komt, kun je jezelf niet meer herinneren hoe je de deur open moet maken, laat staan dat je jezelf kunt herinneren wat er achter die deur is.

En als je de deur dan uiteindelijk toch weet te openen, zie je in eerste instantie alleen maar mist, omdat je bent vergeten hoe je moet kijken. Het je weer herinneren bestaat dus uit twee stappen: ten eerste de sleutel weer vinden en ten tweede opnieuw leren kijken.

Gelukkig kan de sleutel nooit verloren gaan. Het is onmogelijk je verlangen naar de Liefde helemaal kwijt te raken. Je kunt het ver weg stoppen, maar nooit helemaal uitwissen. En mocht je het echt even helemaal kwijt zijn, weet dan dat wij engelen de sleutel voor je hebben veiliggesteld. Vraag ons je dan te helpen om de sleutel weer terug te krijgen.

C: We kunnen jullie dan toch gewoon om de sleutel vragen? Geef je hem dan niet gewoon?

M: Alleen jijzelf kan de sleutel terughalen, maar wij kunnen je daar wel bij helpen.

C: Ok, ik wil het even samenvatten. Als ik het goed begrijp bestaat de sleutel van de poort uit het verlangen en de harstocht om de Liefde weer in je leven toe te laten en je je weer te herinneren wie je in werkelijkheid bent. En jullie engelen kunnen ons helpen om dit verlangen in onszelf weer aan te wakkeren. Dit is het terugvinden van de sleutel. Maar dan ben je er nog niet, want dan moet je nog door de ruis of door de mist heen.

M: Omdat je bent vergeten wat er ooit achter de deur was, kun je niet gelijk zien wat er achter de deur is, zodra je hem hebt opengemaakt inderdaad.

C: Waarom is dat?

M: Achter de deur wacht de Liefde, maar jij bent hier bang voor geworden. Angst belemmert je zicht. En hier komt de link met het altaar dat zich in je hart bevindt. Het altaar is een heilige plek, een plek van grootsheid. Je kleine ik, of je ego, vindt dit nogal bedreigend, omdat de grootsheid van de Liefde je ego doet oplossen. In feite betekent dit gelukzaligheid, maar voor je ego betekent dit zijn einde. En omdat jij het einde van je ego associeert met de dood, word je er bang van.

Het is echter een angst voor de angst, want wanneer je het altaar – en de liefde die daar tot je komt – eenmaal hebt aanvaard, wil je niets anders meer. En al deze ervaringen doen je herinnering van wie je in werkelijkheid bent, namelijk de Liefde zelf, langzaamaan weer terugkeren.

C: En ook hierbij helpen jullie weer.

M: Wij helpen jullie bij het oplossen van de ruis, wat betekent dat wij jullie helpen om de op angst gebaseerde belemmeringen op te heffen die jullie verhinderen om de Liefde die jullie zijn, weer te ervaren. Zolang je deze angst niet wil opheffen, wat zoveel betekent als je ego niet willen opgeven, blijft de ruis in stand en kies je dus eigenlijk voor een gebrek aan liefde.

C: Ik snap het. Dank je wel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

M: Deze website is een schatkamer vol geschenken, voor iedereen beschikbaar. Ik wil dat je hem vult, Caroline.

C: Dat zal ik zeker doen, Michaël. Ik zal hem vullen met wat je me aanreikt. Ik weet dat het inderdaad waardevolle geschenken zijn die je me aanreikt. En ik hoef ze hier alleen maar neer te leggen.

M: Sta open voor de wonderen die tot je komen en deel ze. Door ze weg te geven, weet je dat je ze ontvangen hebt.

C: En dat is wat ik dus met deze website doe, een zichtbare plek creëren voor wat jullie engelen te bieden hebben aan ons allemaal.

M: Het is belangrijk dat je dit inziet.

C: Ik begrijp het. En volgens mij zie ik het ook, maar nu blijft het ineens lange tijd stil. Is er dan toch iets wat ik niet begrijp?

M: Je denkt te beperkt, Caroline. Jouw beeld van een schatkamer is beperkt.

C: Wat me nu te binnen schiet zijn allerlei Indiana Jones films waarin slechteriken de schatten willen stelen. Ik zie een beeld voor me van een schatkamer vol mooie gouden voorwerpen en munten en ik krijg er een erg hebberig gevoel van, alsof je snel moet pakken wat je pakken kan, voordat je wordt tegengehouden. En de eigenaar van de schatkamer blijft berooid achter.

M: Nou precies, dat bedoel ik met een beperkt beeld. De schatkamer waar ik het over heb, bevat ideeën en ideeën kun je alleen maar vermeerderen. Deze schatkamer kun je niet plunderen of leegroven. Hij is onbeperkt. Er is altijd genoeg voor iedereen. Het is een plek van overvloed die voor iedereen is ontsloten.

Vul je hoofd met deze ideeën, met deze geschenken, zodat uiteindelijk duidelijk voor je wordt dat je van je hoofd een schatkamer hebt gemaakt. En je vult de schatkamer door de schatten weg te geven. Geven is ontvangen. In jullie wereld van tijd en ruimte lijkt het alsof je eerst moet ontvangen om te kunnen geven, maar het werkt net ietsje anders. Jullie hebben allemaal allang ontvangen, echter je zult moeten weggeven om te kunnen weten dat je ontvangen hebt. Als je dit niet doet, blijven de geschenken buiten je blikveld.

C: Aha, deze website is dus een uiterlijke vorm van de schatkamer die we allemaal in ons hoofd zouden kunnen hebben. Het is een plek vol waardevolle ideeën. Je kunt voor jezelf besluiten van je hoofd een schatkamer te maken en dan kun je hier de ideeën voor je eigen schatkamer komen halen. En hierdoor raakt mijn schatkamer niet leeg, want door de schatten weg te geven, krijg ik pas in de gaten hoe waardevol ze zijn en ga ik ze vanzelf ook meer waarderen.

M: Heel mooi gezegd.

C: Ik begrijp het, maar voel tegelijkertijd ook een hoop weerstand. Volgens mij heb ik moeite om het idee van overvloed te begrijpen. Het voelt heel tegennatuurlijk namelijk om een schatkamer zo open te stellen.

M: Het idee van overvloed is voor jullie inderdaad lastig te begrijpen. Dit komt omdat jullie pas vrij met het begrip ‘waarde’ kunnen omgaan, als je zeker weet dat in de basisvoorwaarden om te kunnen leven op aarde is voorzien. Pas dan waan je jezelf veilig en kun je jezelf openstellen voor de meer abstracte ideeën en deze waarderen. En dan nog wil je de waarde van die ideeën uiteindelijk altijd nog uitgedrukt zien in een vorm waar je op aarde voor jouw beperkte begrip iets mee kunt.

C: Ja dat klopt denk ik wel. Ik vind het allemaal heel leuk hoor, die schatkamer vol ideeën, maar ik moet uiteindelijk toch ook in mijn levensonderhoud voorzien. Ik krijg inderdaad een gevoel van vrede, liefde en vreugde door die schatkamer en daar hecht ik echt heel veel waarde aan, maar wat heb ik daaraan als ik tegelijkertijd ook honger en dorst zou hebben bijvoorbeeld?

En de ideeën uit de schatkamer gaan allemaal over Liefde, eenheid en weggeven. Als je dit economisch benadert is weggeven juist helemaal niet praktisch om jezelf te kunnen onderhouden.

M: En hier ligt de kern van de zaak. Het is allemaal een kwestie van hoe je de zaken waarneemt, gelooft en dus waardeert. Zie je een harde wereld waarin je moet knokken voor je plek of zie je een liefdevolle wereld waarin in al je behoeften wordt voorzien?

C: Ik moet dus de waarde van de ideeënschatkamer gaan inzien boven de waarde die ik nu hecht aan mijn eigen basisveiligheid?

M: Hoger dan de manier waarop jij nu denkt over het bereiken van die basisveiligheid.

C: Ik vind het een heel mooi en verheven streven, maar ik weet niet hoe ik dit praktisch kan toepassen. Ik hou me nu bezig met spirituele zaken, maar als ik zou omkomen van de honger en geen dak boven mijn hoofd zou hebben, denk ik niet dat ik zo spiritueel zou zijn. Of, misschien juist wel, maar dan heeft het iets fatalistisch. Dan zou ik mezelf waarschijnlijk meer zien als een martelaar.

M: Jij denkt dat ideeën over liefde en eenheid het creëren van basisveiligheid op aarde in de weg staan. Dit is niet zo, maar om dit te begrijpen, zul je eerst je denken over basisveiligheid moeten omdraaien en daarvoor is het nodig je schatkamer te vullen.

Vul daarom je schatkamer Caroline. En dit betekent dat je de ideeën die ik je aanreik voor jezelf aanvaardt, ze vervolgens deelt en hiermee ontvangen weet. We zullen later nog op dit onderwerp terugkomen om te kijken hoe je er dan tegenaan kijkt. Je zult versteld staan van de verschillen.

C: Ja dat begrijp ik. Er zijn ook momenten dat ik voel dat ik volkomen veilig ben en dat ik niets nodig heb et cetera. Maar nu voel ik dit niet zo. Ik kan het dus niet altijd zo voelen. Blijkbaar ga ik dus heen en weer.

M: Het is een kwestie van oefenen. En hoe meer schatten je verzamelt, hoe gemakkelijker het wordt, want hoe meer je hebt om op terug te grijpen als het even tegen lijkt te zitten.