Auteur: gesprekkenmetaartsengelmichael

C: Wat een mooi onderwerp om het over te hebben, Michaël. Je geeft aan dat er drie principes van genezing zijn. Ik weet dat genezing een gevolg is van het kunnen waarnemen van de Liefde, maar ik wist niet dat er drie principes zijn. Kun je hier meer over vertellen?

M: Genezing is inderdaad een gevolg en geen gebeurtenis op zich. Genezing vindt altijd plaats in je denken. Het is het gevolg van een gezonde waarneming van jezelf en de wereld om je heen. Het volgt uit drie basisprincipes.

C: Gisteren hadden we het over angst als de enige oorzaak van het niet kunnen waarnemen van de Liefde. Is genezing dan niet het ene gevolg op het opheffen van die angst? Is er dan niet één basisprincipe in plaats van drie?

M: Ik wil vanuit drie invalshoeken bekijken hoe genezing optreedt. Alle drie hangen ze nauw met elkaar samen. Ik wil kijken naar het loslaten van angst, woede en verdriet. Iedereen heeft zijn eigen persoonlijke mix van deze vernietigende emoties. Sommige mensen zijn vooral bang, sommigen vooral boos en sommigen vooral verdrietig. Genezing is het gevolg van het opheffen van je investering in al deze emoties.

Angst zorgt ervoor dat je geneigd bent om jezelf van je omgeving af te sluiten. De buitenwereld is bedreigend en je trekt je antennes in. Je bouwt een muurtje om je heen en je richt je naar binnen. Deze vorm van jezelf afscheiden, leidt ertoe dat je toch al geïsoleerde manier van denken alleen nog maar nauwer wordt.

Boosheid leidt ertoe dat je jezelf of de wereld om je heen aanvalt. Je boosheid is altijd gericht op een object, persoon of situatie waar je jezelf op de één of andere manier aan ergert. Boosheid is daarom een vorm van fixatie op de vermeende bron van misnoegen. Gedachten kunnen variëren van lichte irritatie tot helse haat.

Verdrietige mensen sluiten zich niet per se af van hun omgeving, soms zijn ze juist erg naar buiten gericht. Hun levensenergie echter is zwak en ingezakt. De schouders en het hoofd hangen in verslagenheid naar beneden. Verdriet leidt tot gevoelens van eenzaamheid en depressie. De ene sombere gedachte wisselt de andere af.

Ieder mens heeft een combinatie van deze emoties en bijbehorende gedachtepatronen.

C: En genezing volgt uit het opheffen van je investering in deze emoties en gedachtepatronen. Hierdoor krijg je meer blije gedachten en dit bevordert uiteindelijk ook je fysieke gezondheid.

M: Inderdaad. Ik bespreek deze drie principes apart van elkaar omdat je geneigd bent de ene voor de andere in te wisselen in plaats van je denken echt te genezen. Vaak leidt het opgeven van je investering in het ene in een verdubbeling van je investering in het ander. Het ene symptoom wordt ingewisseld voor een ander symptoom.

Mensen vragen vaak om genezing van een ziekte van het lichaam, zonder inzicht te hebben in de manier waarop ze zichzelf en de wereld om hen heen beschouwen en hoe ze hierover denken.

C: Ja, maar als je ziek bent, kan ik me voorstellen dat je niet altijd even positief bent. Heeft het lichaam niet ook invloed op de psyche?

M: Alleen omdat jij daarin gelooft. Het lichaam op zich voert alleen maar commando’s uit. Het doet wat jij denkt dat het moet doen. Dit lijkt niet zo, omdat je deze beslissingen snel uit je bewustzijn wist. Geen mens denkt dat hij zelf kiest voor een ziekte, maar in wezen is dit wel het geval. Dit klinkt heel deprimerend en onterecht. Het heeft echter geen zin dit te bediscussiëren.

Als je ziek bent en beter wilt worden, is het goed om eens eerlijk naar jezelf te kijken. En ik bedoel niet dat je schuld moet bekennen voor datgene wat je jezelf blijkbaar aandoet. Kijk eens met compassie naar jezelf. Alles wat je jezelf aandoet, kun je ook weer ongedaan maken. Maar dit kun je nu echter nog niet op eigen kracht. Je hebt veel te weinig discipline om je denken hier consequent op te richten, dus ga vooral ook naar een dokter.

C: En naast dat je het medische circuit hebt, kun je wel aan de slag gaan met het beschouwen en willen veranderen van je eigen denken. Het gaat erom dat je het gaat verlangen om gezonde gedachten te denken, zodat je uiteindelijk ook gezonde gedachten gaat denken en je ook daadwerkelijk in deze gedachten kunt geloven.

M: Verklaar dat je niet langer meer bang, boos en verdrietig wil zijn. Wat de reden voor deze gevoelens ook mag zijn, verklaar dat je het niet meer wil, in welke samenstelling dan ook. Zet je angst niet om in boosheid of verdriet, maar wil ze geen van allen.

C: Dus de drie principes van genezing zijn het opgeven van je investering in angst, boosheid en verdriet. En hoe doe je dit? Laat me raden, door het jullie engelen te vragen.

M: Ja, wij staan klaar om ieder die erom vraagt hierbij te helpen. Wat je vermeende probleem of ziekte ook is, vraag ons om hulp en laat vervolgens je gehechtheid aan de oplossing los. Dit is misschien wel het moeilijkst, vooral als je ziek bent en je jezelf niet goed voelt. Fixeer jezelf niet op je ziekte, maar richt je op de manier om weer gezond te worden. En doe dit niet met verbeten aandacht, maar met compassie voor jezelf. Verklaar dat je zelf niet weet hoe je weer gezond kunt worden, maar dat je in ieder geval bereid bent om je eigen denkkader los te laten. Sta open voor onze weldadige en liefdevolle zorg. Wij houden van jullie!

C: Dank je wel voor deze mooie woorden.

 

 

M: De vorige keer vertelde ik over de ruis op de lijn die je kan belemmeren om de Liefde die je in wezen bent, te kunnen ervaren. Deze ruis kan vele vormen aannemen, maar heeft altijd maar één oorzaak: angst.

Angst komt altijd voort uit onzekerheid. Je kunt onzeker zijn over alles in je leven: je levensonderhoud, je baan, je toekomst, de liefde van je partner, je gezondheid, je fysieke dood en nog veel meer. Als je de wereld beschouwt als een onveilige plek vol dreiging en je de mensen om je heen wantrouwt, leidt dit tot onzekerheid. Onzekere mensen zijn bange mensen. En dit zijn niet alleen maar de zogenoemde ‘losers’. Onzekere mensen zijn ook te vinden onder succesvolle mensen. Hoe meer je wint, hoe meer je immers te verliezen hebt. Het enige zekere in je leven lijkt het feit te zijn dat je op een zeker moment weer dood gaat. Wat een deprimerende gedachte.

Er is niemand in de wereld die niet geheel aan al deze angsten weet te ontkomen. Angst regeert de wereld. Angst scoort en angst verkoopt. Het hele economische systeem is gebaseerd op angst. Veel politieke keuzes komen voort uit angst. De gezondheidszorg draait op angst. De media hebben het bijna over niets anders dan angst.

Voor sommigen lijkt angst ver weg, maar gevaar ligt altijd op de loer. Wie kent er niet iemand die onverwacht kanker kreeg of een verkeersongeval, zijn of haar baan verloor of ging scheiden hoewel ze het perfecte gezin leken?

C: Ja Michaël, ik weet het en ik hoor mezelf dan zeggen dat dit er allemaal bij hoort, dat dit gewoon het leven is zoals het is en dat je met deze dingen moet leren omgaan. Maar ik weet dat dit niet waar is. Op bepaalde momenten heb ik dit ervaren, was de ruis ineens verdwenen en kon ik glashelder ervaren hoe ver we er naast zitten met zijn allen. Ik zag ineens een andere wereld dan mijn gebruikelijke wereld. Ik zag een wereld vol liefde. En ja, dan klink ik heel naïef en of ik niet helemaal goed bij mijn hoofd ben, maar toch is dat de werkelijkheid. Kun je ons in stapjes daarheen leiden?

M: Ik kom met woorden van troost voor angstige mensen, maar eerst ga ik het nog een stukje erger maken. Want onder al de angsten die ik al heb benoemd, ligt een nog veel grotere angst: de angst voor de Liefde zelf. Want wat als al deze enge dingen allemaal niet waar zijn? Wat als al jouw misère niet de schuld is van de ander, van de regering van je land of van de omstandigheden? Wat als je vanaf nu alle kansen van de wereld zou krijgen en niets jou zou kunnen bedreigen (wat in wezen zo is)? Betekent dit dan dat je nu eindelijk wel verantwoordelijkheid voor je eigen leven gaat nemen?

Angst is een illusie. Maar hoewel angst in feite niets is, is het wel een hele hardnekkige illusie. Jullie hebben flink in al jullie angsten geïnvesteerd om maar niet onder ogen te hoeven komen wie je in wezen bent: de Liefde zelf.

C: En hoe komen we hier dan weer mee in contact? Het lijkt een onbegonnen reis als ik je zo hoor.

M: Door het te verlangen. Iedereen bereikt ooit een punt dat hij of zij het volkomen zat is om altijd maar bang te zijn. Het kantelpunt is het punt dat je beseft dat het toch ook anders zou moeten kunnen. Als je jezelf hierin herkent, luister dan goed.

Wat je verlangt zul je gaan waarderen, wat je gaat waarderen, zul je gaan geloven en wat je gelooft zul je uiteindelijk gaan denken en als waar aannemen. Dit proces gaat zo snel als dat jij toestaat. Verlang alleen liefde en de spiraal draait zich om.

Wanneer je angst waardeert, geloof je in angst, denk je dat angst waar is en neem je als waar aan dat je uiteindelijk dood gaat. Wanneer je liefde waardeert, geloof je in liefde, denk je dat liefde waar is en neem je uiteindelijk als waar aan dat je leeft. Liefde ís leven namelijk en leven is eeuwig, altijd en overal. Dit is jouw werkelijke realiteit. Je bent veelomvattender dan je denkt. Angst vernauwt je blik, angst verblindt je en maakt je wereldje heel klein. Liefde verruimt, maakt heel en heft alle grenzen op.

C: Dit klinkt als een mooi concept, maar hoe breng ik dit in praktijk in een wereld vol angstbombardementen?

M: Heel simpel. Vraag ons engelen om je te helpen en wij zullen je hand pakken en je stap voor stap leiden. Je kunt het complete plaatje vanaf jouw positie niet overzien. Dat kunnen wij wel. Verlang de liefde en vraag ons je te helpen.

C: Ja, ja Michaël, ik ken jullie al wat langer dan vandaag. Het lijkt me wel fair als je aangeeft hóe jullie te werk gaan. Jullie houden nogal van avontuurlijke danspasjes namelijk.

M: Het is voor je voortgang inderdaad wenselijk dat je jouw eigen oordelen en verwachtingen over wat jij echt denkt nodig te hebben laat varen. Geef ons een kans, een klein kansje, of misschien maar een flinterdunne gedachte als ‘zou het dan toch kunnen?’ en wij weten hoe die te benutten. Durf jij je angst los te laten? Leer met ons dansen.

Wij houden van jullie!

C: En ik hou van jou! Ik vind het heerlijk als je zo bent, Michaël, heerlijk uitdagend en avontuurlijk.

M: Het kan alleen maar goed aflopen dame, of ben je daar bang voor?

C: Oh, kon men die vette knipoog en die grijns op je gezicht die ik nu zie, nu maar zien!

 

 

 

M: We gaan het vandaag hebben over het hart. Dit is de ‘plek’ van je innerlijke altaar.

C: Wat mooi. Dus je hoofd is je innerlijke schatkamer, zoals we gisteren bespraken en je hart is je innerlijke altaar.

M: Het zijn mooie metaforen om het vormloze in vorm uit te drukken.

Een altaar is een heilige plek waar je komt om eer te bewijzen aan een hoger weten. Of je wel of niet gelovig bent, maakt niet uit. Je kunt het zien als een altaar voor God, maar ook als een altaar voor je eigen innerlijke wijsheid. In wezen is dit hetzelfde, want je eigen innerlijke wijsheid komt van God, van de ene bron die leven is en ons allemaal en alles omvat. Je kunt hier altijd contact mee maken, ook zonder in God te geloven. Wij zijn in God, want wij zijn het leven zelf en je hart is de poort naar de herinnering van deze aloude kennis. En deze poort opent zich door hartstocht en verlangen.

C: Dus als ik ernaar verlang om me mijn eigen innerlijke wijsheid te herinneren of om mij God te herinneren, opent deze poort zich. Dit klinkt heel eenvoudig. Ik wil dit heel vaak, maar ik voel niet altijd gelijk verbinding, hoor.

M: Het openen van de poort is één ding. Het ervaren van verbinding is een tweede. Er kan ruis op de lijn ontstaan om het zo maar te noemen. Het doet er niet toe welke vorm deze ruis aanneemt. Het enige wat telt is de oorzaak van de ruis. Die is namelijk altijd hetzelfde. Er is, zonder uitzondering, maar één oorzaak voor het ontstaan van ruis en dat is een gebrek aan liefde. Dit betekent niet dat er daadwerkelijk te weinig liefde ís, maar dat jíj te weinig liefde toelaat.

Liefde is altijd en overal aanwezig, alleen ben jij dit vergeten. Je kunt de Liefde vergeten voor jezelf, maar je kunt haar hiermee niet uitwissen. Het openen van de poort in je hart is de eerste stap om je je deze kennis weer te herinneren.

De vraag die je jezelf daarna stelt, is de vraag hoe je de lijn weer vrij van ruis kunt maken. Je hoeft niet naar de ruis zelf te kijken. Je hoeft de ruis niet te begrijpen of te analyseren hoe die is ontstaan. Ruis is ruis. Het is een fictieve barrière die jij jezelf hebt opgelegd om jezelf te beletten de overal aanwezige liefde te kunnen ervaren.

C: Ik heb de ruis dus zelf gemaakt. Ja, dat herken ik wel. Vaak zit ik vooral mezelf in de weg. Maar als ik er weer naar verlang om verbinding te maken met mijn hart en de liefde, is de ruis niet verdwenen. Ik heb de ruis zelf gemaakt, maar ik kan haar niet zomaar weer ongedaan maken.

M: Dat komt omdat je denkt dat je dat niet kunt. Je bent dit namelijk vergeten. Het hele gebeuren is als een deur op slot draaien, de sleutel weggooien en vervolgens vergeten dat je hem weg hebt gegooid. En als je dan weer bij de deur komt, kun je jezelf niet meer herinneren hoe je de deur open moet maken, laat staan dat je jezelf kunt herinneren wat er achter die deur is.

En als je de deur dan uiteindelijk toch weet te openen, zie je in eerste instantie alleen maar mist, omdat je bent vergeten hoe je moet kijken. Het je weer herinneren bestaat dus uit twee stappen: ten eerste de sleutel weer vinden en ten tweede opnieuw leren kijken.

Gelukkig kan de sleutel nooit verloren gaan. Het is onmogelijk je verlangen naar de Liefde helemaal kwijt te raken. Je kunt het ver weg stoppen, maar nooit helemaal uitwissen. En mocht je het echt even helemaal kwijt zijn, weet dan dat wij engelen de sleutel voor je hebben veiliggesteld. Vraag ons je dan te helpen om de sleutel weer terug te krijgen.

C: We kunnen jullie dan toch gewoon om de sleutel vragen? Geef je hem dan niet gewoon?

M: Alleen jijzelf kan de sleutel terughalen, maar wij kunnen je daar wel bij helpen.

C: Ok, ik wil het even samenvatten. Als ik het goed begrijp bestaat de sleutel van de poort uit het verlangen en de harstocht om de Liefde weer in je leven toe te laten en je je weer te herinneren wie je in werkelijkheid bent. En jullie engelen kunnen ons helpen om dit verlangen in onszelf weer aan te wakkeren. Dit is het terugvinden van de sleutel. Maar dan ben je er nog niet, want dan moet je nog door de ruis of door de mist heen.

M: Omdat je bent vergeten wat er ooit achter de deur was, kun je niet gelijk zien wat er achter de deur is, zodra je hem hebt opengemaakt inderdaad.

C: Waarom is dat?

M: Achter de deur wacht de Liefde, maar jij bent hier bang voor geworden. Angst belemmert je zicht. En hier komt de link met het altaar dat zich in je hart bevindt. Het altaar is een heilige plek, een plek van grootsheid. Je kleine ik, of je ego, vindt dit nogal bedreigend, omdat de grootsheid van de Liefde je ego doet oplossen. In feite betekent dit gelukzaligheid, maar voor je ego betekent dit zijn einde. En omdat jij het einde van je ego associeert met de dood, word je er bang van.

Het is echter een angst voor de angst, want wanneer je het altaar – en de liefde die daar tot je komt – eenmaal hebt aanvaard, wil je niets anders meer. En al deze ervaringen doen je herinnering van wie je in werkelijkheid bent, namelijk de Liefde zelf, langzaamaan weer terugkeren.

C: En ook hierbij helpen jullie weer.

M: Wij helpen jullie bij het oplossen van de ruis, wat betekent dat wij jullie helpen om de op angst gebaseerde belemmeringen op te heffen die jullie verhinderen om de Liefde die jullie zijn, weer te ervaren. Zolang je deze angst niet wil opheffen, wat zoveel betekent als je ego niet willen opgeven, blijft de ruis in stand en kies je dus eigenlijk voor een gebrek aan liefde.

C: Ik snap het. Dank je wel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

M: Deze website is een schatkamer vol geschenken, voor iedereen beschikbaar. Ik wil dat je hem vult, Caroline.

C: Dat zal ik zeker doen, Michaël. Ik zal hem vullen met wat je me aanreikt. Ik weet dat het inderdaad waardevolle geschenken zijn die je me aanreikt. En ik hoef ze hier alleen maar neer te leggen.

M: Sta open voor de wonderen die tot je komen en deel ze. Door ze weg te geven, weet je dat je ze ontvangen hebt.

C: En dat is wat ik dus met deze website doe, een zichtbare plek creëren voor wat jullie engelen te bieden hebben aan ons allemaal.

M: Het is belangrijk dat je dit inziet.

C: Ik begrijp het. En volgens mij zie ik het ook, maar nu blijft het ineens lange tijd stil. Is er dan toch iets wat ik niet begrijp?

M: Je denkt te beperkt, Caroline. Jouw beeld van een schatkamer is beperkt.

C: Wat me nu te binnen schiet zijn allerlei Indiana Jones films waarin slechteriken de schatten willen stelen. Ik zie een beeld voor me van een schatkamer vol mooie gouden voorwerpen en munten en ik krijg er een erg hebberig gevoel van, alsof je snel moet pakken wat je pakken kan, voordat je wordt tegengehouden. En de eigenaar van de schatkamer blijft berooid achter.

M: Nou precies, dat bedoel ik met een beperkt beeld. De schatkamer waar ik het over heb, bevat ideeën en ideeën kun je alleen maar vermeerderen. Deze schatkamer kun je niet plunderen of leegroven. Hij is onbeperkt. Er is altijd genoeg voor iedereen. Het is een plek van overvloed die voor iedereen is ontsloten.

Vul je hoofd met deze ideeën, met deze geschenken, zodat uiteindelijk duidelijk voor je wordt dat je van je hoofd een schatkamer hebt gemaakt. En je vult de schatkamer door de schatten weg te geven. Geven is ontvangen. In jullie wereld van tijd en ruimte lijkt het alsof je eerst moet ontvangen om te kunnen geven, maar het werkt net ietsje anders. Jullie hebben allemaal allang ontvangen, echter je zult moeten weggeven om te kunnen weten dat je ontvangen hebt. Als je dit niet doet, blijven de geschenken buiten je blikveld.

C: Aha, deze website is dus een uiterlijke vorm van de schatkamer die we allemaal in ons hoofd zouden kunnen hebben. Het is een plek vol waardevolle ideeën. Je kunt voor jezelf besluiten van je hoofd een schatkamer te maken en dan kun je hier de ideeën voor je eigen schatkamer komen halen. En hierdoor raakt mijn schatkamer niet leeg, want door de schatten weg te geven, krijg ik pas in de gaten hoe waardevol ze zijn en ga ik ze vanzelf ook meer waarderen.

M: Heel mooi gezegd.

C: Ik begrijp het, maar voel tegelijkertijd ook een hoop weerstand. Volgens mij heb ik moeite om het idee van overvloed te begrijpen. Het voelt heel tegennatuurlijk namelijk om een schatkamer zo open te stellen.

M: Het idee van overvloed is voor jullie inderdaad lastig te begrijpen. Dit komt omdat jullie pas vrij met het begrip ‘waarde’ kunnen omgaan, als je zeker weet dat in de basisvoorwaarden om te kunnen leven op aarde is voorzien. Pas dan waan je jezelf veilig en kun je jezelf openstellen voor de meer abstracte ideeën en deze waarderen. En dan nog wil je de waarde van die ideeën uiteindelijk altijd nog uitgedrukt zien in een vorm waar je op aarde voor jouw beperkte begrip iets mee kunt.

C: Ja dat klopt denk ik wel. Ik vind het allemaal heel leuk hoor, die schatkamer vol ideeën, maar ik moet uiteindelijk toch ook in mijn levensonderhoud voorzien. Ik krijg inderdaad een gevoel van vrede, liefde en vreugde door die schatkamer en daar hecht ik echt heel veel waarde aan, maar wat heb ik daaraan als ik tegelijkertijd ook honger en dorst zou hebben bijvoorbeeld?

En de ideeën uit de schatkamer gaan allemaal over Liefde, eenheid en weggeven. Als je dit economisch benadert is weggeven juist helemaal niet praktisch om jezelf te kunnen onderhouden.

M: En hier ligt de kern van de zaak. Het is allemaal een kwestie van hoe je de zaken waarneemt, gelooft en dus waardeert. Zie je een harde wereld waarin je moet knokken voor je plek of zie je een liefdevolle wereld waarin in al je behoeften wordt voorzien?

C: Ik moet dus de waarde van de ideeënschatkamer gaan inzien boven de waarde die ik nu hecht aan mijn eigen basisveiligheid?

M: Hoger dan de manier waarop jij nu denkt over het bereiken van die basisveiligheid.

C: Ik vind het een heel mooi en verheven streven, maar ik weet niet hoe ik dit praktisch kan toepassen. Ik hou me nu bezig met spirituele zaken, maar als ik zou omkomen van de honger en geen dak boven mijn hoofd zou hebben, denk ik niet dat ik zo spiritueel zou zijn. Of, misschien juist wel, maar dan heeft het iets fatalistisch. Dan zou ik mezelf waarschijnlijk meer zien als een martelaar.

M: Jij denkt dat ideeën over liefde en eenheid het creëren van basisveiligheid op aarde in de weg staan. Dit is niet zo, maar om dit te begrijpen, zul je eerst je denken over basisveiligheid moeten omdraaien en daarvoor is het nodig je schatkamer te vullen.

Vul daarom je schatkamer Caroline. En dit betekent dat je de ideeën die ik je aanreik voor jezelf aanvaardt, ze vervolgens deelt en hiermee ontvangen weet. We zullen later nog op dit onderwerp terugkomen om te kijken hoe je er dan tegenaan kijkt. Je zult versteld staan van de verschillen.

C: Ja dat begrijp ik. Er zijn ook momenten dat ik voel dat ik volkomen veilig ben en dat ik niets nodig heb et cetera. Maar nu voel ik dit niet zo. Ik kan het dus niet altijd zo voelen. Blijkbaar ga ik dus heen en weer.

M: Het is een kwestie van oefenen. En hoe meer schatten je verzamelt, hoe gemakkelijker het wordt, want hoe meer je hebt om op terug te grijpen als het even tegen lijkt te zitten.