Auteur: gesprekkenmetaartsengelmichael

In de periode na de inwijding in de ether zag ik aartsengel Azraël dichterbij komen. Ik ken hem al een tijdje. Voor mij ziet hij eruit als een grote warm-gele engel met gouden veren. Hij verschijnt als ik me ontmoedigd of zwaar voel. Hij slaat dan een gouden verenvleugel om me heen en troost me. Hij heeft me tot nu toe nog altijd weten op te vrolijken. Soms zie ik in bepaalde situaties alleen maar gouden veren uit de lucht naar beneden dwarrelen en dan weet ik dat ik de situatie niet te zwaar op moet nemen.

Een paar dagen geleden sprak hij de volgende woorden tot me:

Ik ben de engel van onthechting, van afscheid nemen van oude patronen, van afscheid nemen van het ego. Dit is de dood, Caroline. Je neemt nu afscheid van de dood om vervolgens echt het leven in het kunnen stappen. En dit is een stap die helemaal niet spannend of groots of met tromgeroffel plaatsvindt. Het is een stap die je in stilte en totale rust neemt. Alle drama en opklopperij verdwijnt. ‘Al je problemen zijn al opgelost’, zegt de Cursus in Wonderen heel mooi en terecht. Ga genieten van de rust die deze nieuw verworven toestand je brengt. En als je je verdrietig voelt om je zogenaamde gemis aan al je hysterische problemen en reuring, stel je dan voor dat je mijn hand of mijn gouden verenvleugel vastpakt. Ik zal er zijn om je te troosten. En dit is niet moeilijk voor me, want je treurt in feite om het verlies van nietsheid. Zo zullen we de komende dagen samen optrekken en ik zal je uitleg en raad geven tot aan de inwijding met nieuwe maan.

De lessen van Azraël

De lessen van Azraël gingen gepaard met veel dromen waarin ik oude patronen losliet en waarin ik voelde dat afgescheiden delen zich weer met mijzelf verenigden. Ik heb er niet veel woorden voor en ik heb ook niet alles bewust meegekregen. Het is voldoende te melden dat er veel oud karma of hoe je het ook wil noemen is getransformeerd. Een paar gebeurtenissen staan me nog wel helder voor de geest.

Het loslaten van dramatiek

Voorafgaand aan mijn inwijding in de ether ging een nieuwe fascinerende dromerige sprookjeswereld voor me open. Ik voelde me alsof ik drugs had gebruikt toen ik deze sferen betrad. Ik snap nu dat ik mijn bewustzijnsverruiming gepaard liet gaan met een enorme hoeveelheid dramatiek. Natuurlijk was alles nieuw en groots en indrukwekkend voor me, maar ik had ook gewoon rustig de ether in kunnen gaan. De inwijding zelf was best sober. Het was het inzicht dat ik steeds de juiste sleutel, het wonder, in mijn jaszak  zou vinden. Ik heb sinds die tijd veel dromen gehad waarin ik sleutels vond. Ze bevonden zich niet altijd in mijn jaszak. Laatst had ik een droom waarin een gids mij op de sleutel wees op een plek waar ik nooit zou zoeken. De sleutel lag in een geheime kamer in mijn bewustzijn. Toen deze ruimte geopend werd, verdween ook mijn neiging tot dramatiek. Geheimhouding, maakt spannend, maakt speciaal, maakt bijzonder en maakt dus drama. Nu is er niets meer aan. Niet in de zin dat alles nu saai is, maar alles is zichtbaar en openbaar. Ik hoef het allemaal niet meer groter te maken dan het is.

A: Met een blik vol rust zie je scherper. Zo simpel is het.

Nederigheid en helderziendheid

Met mijn nieuw verworven heldere en rustige blik zag ik inderdaad nieuwe dingen. Ik kon ineens veel duidelijker energieën scheiden. Waar ik eerder meeging in de dramatiek van een ander, vaak onbewust, kon ik nu bewust een stap opzij zetten. Dit gaf me ontzettend veel rust. Ik voelde me steeds relaxter worden. Ik begon op een gegeven moment te denken dat ik alles kon zien wat er maar te zien viel. Vervolgens kreeg ik een lesje nederigheid.

Ik zag in een droom aarstengel Metatron op een troon zitten en hij zei heel plagerig en in een zeer vrolijke stemming: ‘Zo Caroline, dus jij denkt nu dat je alles kunt zien.’ Hij begon te bulderen van het lachen. Ik kon niet anders dan meelachen om mijn eigen dwaze gedachte. Ja, ja, ik werd even op mijn plek gezet. Metatron beloofde me dat hij mij zou helpen met mijn helderziendheid, zodat mijn zicht nog meer verruimd zou worden.

Hij liet me een aantal geometrische figuren zien, waaronder de icosaëder. Deze figuur heeft de drie driehoeken in zich die ik voorafgaand aan de inwijding in de ether te zien kreeg. Het is een zeer krachtige figuur. Hij legde me uit hoe ik er emoties mee tot bedaren kan brengen om zo weer helderheid te verkrijgen. Ik kan de icosaëder gebruiken als een soort transformatielens: aan de ene kant van de lens barst het van de ongecontroleerde emotie, chaos en dramatiek en aan de andere kant heerst er helderheid en rust. De icosaëderlens doet me denken aan de ogen van Rafaël. Dat waren ook van die mooie kristallen, al zagen die er anders uit. Ik heb Rafaël gevraagd waar zijn ‘ogen’ van gemaakt zijn. Het is een ander symbool dat nog tot me zal komen.

A: Visie is een geschenk Caroline, vraag steeds om het juiste paar ogen.

De inwijding

A: Goed Caroline, hoe voel je je op het moment?

C: Een beetje bang, eerlijk gezegd. Voor mijn gevoel kukelen we nu zo de inwijding in. Het gaat een beetje snel voor me. Ik heb Michaël gevraagd om bij me te komen.

M: Ik ben aanwezig.

A: Stel je voor dat je nu door de icosaëderlens kijkt. Wat zie je?

C: Ik zie de lens in het midden en aan weerszijden van de lens zie ik een realiteit. Ik zie een soort witte loper met een neutrale achtergrond. Het ziet er heel rustig uit allemaal. Ik zie een vrouw lopen. In de ene realiteit loopt ze van links naar rechts en in de andere realiteit van rechts naar links. In het midden, waar ik de lens zie, valt ze met zichzelf samen. En nu zie ik haar vanuit de lens naar mij toe komen lopen. Dit is echt heel gek om te zien. Ik raak een beetje in verwarring. Waar is de vrouw nu?

A: Ze is nergens.

C: Het hele tafereel doet me denken aan een spiegeldoolhof. Ik zie alleen maar projecties van de vrouw dus.

A: Dat is alles wat er te zien valt.

C: Ik krijg de indruk dat het dus niet om waarneming draait.

A: Heel goed, maar ook al draait het leven niet om waarneming, het is wel nodig dat je helder waarneemt. Het gaat er niet zozeer om wat je waarneemt, maar hoe je het waarneemt. Helder waarnemen of helder zien kan alleen met een rustige geest, niet met een verhitte geest vol angst en dramatiek.

C: Ja, het valt me op dat het hele tafereel heel rustig oogt met veel witte tinten en neutrale kleuren. Ik kan me de inwijding in het element aarde nog herinneren waarin ik het contrast zag tussen wit en zwart. Dit is nu allemaal weggevallen lijkt wel.

A: Je angst is afgenomen en dus oogt alles vriendelijk. Wat ook van belang is voor je, is dat je de beelden rustig naar je toe laat komen. Je zag de vrouw eerst links en rechts. Pas daarna kwam ze naar je toe. Blijf rustig wachten tot de beelden naar je toekomen. Ga er niet naar speuren, want dat geeft alleen maar verwarring. Deze ervaring is voldoende voor je.

C: Dus dit was het dan?

A: Ja, Caroline. Geen dramatiek meer. Er komen natuurlijk nog meer lessen aan. Michaël neemt je gewoon mee naar de volgende ronde. De transformatie houdt alleen in dat je ervoor gekozen hebt om de dramatiek los te laten en dat je het geschenk van visie hebt ontvangen. Je zult nu niet alleen steeds de juiste sleutel in je jaszak vinden, maar ook het juiste paar ogen om de situatie mee te bekijken. Ga ervan genieten!

 

Mijn kennismaking met aartsengel Raziël en nog meer aartsengelen

In aanloop naar de inwijding in het element ether heb ik Raziël en een aantal andere aartsengelen beter leren kennen. Ze vormden dit keer koppeltjes. Bij mijn inwijding in het element aarde, noemde ik al het koppeltje Gabriël en Michaël. Ze stonden symbool voor mijn innerlijke man en vrouw en vormden de ouders van mijn innerlijk kind.

De afgelopen weken kreeg ik nog drie koppeltjes van aartsengelen op bezoek. Ze namen mijn innerlijk kind mee op reis en leerden mij boeiende lessen. Zo heb ik onder andere tijdens mijn dromen nachtelijke colleges mogen bijwonen over de werking van het universum. Maar bovenal heb ik weer de nodige angsten en blokkades mogen loslaten als noodzakelijke voorbereiding op de uiteindelijke inwijding.

Het overwinnen van angsten en blokkades

De opvoeding van mijn innerlijk kind

De afgelopen weken ben ik vooral aan de slag gegaan met mijn innerlijk kind. Wanneer we reizen ‘tussen de sterren’ in de etherische lagen van ons bewustzijn, doen we dit met ons innerlijk kind. Onze innerlijke volwassen delen zijn op de één of andere manier veel te zwaar, serieus en ongelovig om de ether te bereiken. De ether is het domein van onze fantasie en verbeelding, van overgave en verwondering. Het is een droomwereld. Het voelt voor mij als een magische sprookjeswereld die heel kinderlijk aandoet, maar tegelijkertijd heel veel wijsheid bevat, verstopt in symbolen.

Ik heb vooral tijdens mijn dromen, maar ook in visioenen overdag, verschillende indrukken gekregen van deze etherische wereld. De vreugdevolle en een beetje naïef aandoende wereld die lijkt op die van de troetelbeertjes, Peter Pan en de wat modernere Dora werd afgewisseld met hele enge kinderlijke angstdromen over monsters, spoken en demonen. De engelen hebben me opnieuw meegenomen naar deze wereld en me uitgelegd dat al mijn kinderangsten nergens op zijn gebaseerd. Ik kreeg als het ware een tweede opvoeding van verschillende engelen-ouderparen.

Gabriël en Michaël over boosheid, grenzen en kracht

Gabriël en Michaël legden me de symbolische betekenis uit van de boze tovenaar of de duivel. Deze slechte figuur zou een negatieve, tegenwerkende en vernietigende kracht zijn. Niets hiervan is waar.  Deze zogenoemde kracht bestaat alleen als wij erin geloven. In feite is het de kracht van ons innerlijk kind dat met lucifers speelt zonder dat het weet wat het doet. Ik leerde om in plaats hiervan ‘verantwoord te spelen’. Ik voelde me als een tovenaarsleerling die opnieuw haar krachten leert gebruiken.

Ik leerde ten eerste alles over grenzen: wat gezonde grenzen zijn, hoe ik mijn grenzen kan aangeven, hoe ik ze kan bewaken en wat de invloed is van groepsgedrag op het stellen en bewaken van mijn grenzen. In mijn dromen werd ik meegenomen naar verschillende momenten in mijn kinder- en pubertijd waarin ik bewust en onbewust, vrijwillig en onvrijwillig over mijn grenzen ben gegaan. Ik zag voor het eerst echt duidelijk wat de impact hiervan was op mezelf en op alle betrokkenen. De engelen lieten me als het ware het energetische onderwaterscherm zien.

Ik zag hoe bij iedere schending van mijn grenzen de boze tovenaar of de duivel in mij wakker werd. Ik werd boos en begon als het ware te smijten met energie. In het beeld dat ik kreeg zag het eruit als het ongestructureerd, ongecontroleerd en met horten en stoten uitspuwen en uitbraken van heel lelijk ogende klonterige energie. Wanneer ik mijn boosheid binnenhield of me er niet van bewust was, braakte ik energie uit die nog lelijker en klonteriger was. Het had een chaotische effect op mezelf en iedereen om me heen. Ik kreeg het klip en klaar te zien en het werd me duidelijk dat het helemaal niet handig is om boos te worden. En het maakt hierbij niet uit of ik mijn boosheid uitte of niet en of ik me er wel of niet bewust van was. Ik schrok best van dit effect en begon mezelf nogal onwaardig te voelen, want ja, wat kon ik er nou aan doen? In de situaties die ik te zien kreeg voelde ik me onrechtvaardig behandeld en leek ik niet anders te kunnen.

De engelen leerden me dat ik me helemaal niet hoef te schamen voor mijn boosheid. Het is niet erg om boos te worden. Het is gewoon ons natuurlijk afweermechanisme bij het bewaken van onze grenzen, niets meer en niets minder. Het is niet slecht. Het is wel onhandig. En in zekere zin is het ook destructief, omdat we op die momenten even geen liefde meer kunnen toelaten. En als we weer bij zinnen komen, hebben we vaak het nodige herstelwerk te verrichten.

De engelen leerden me in te zien dat ik in wezen helemaal niet gekwetst en onrechtvaardig behandeld kan worden als ik leer om iedere situatie met liefde te bekijken. Door deze andere manier van kijken te oefenen in moeilijke situaties, kan ik mijn afweermechanisme omzeilen en hoef ik niet boos te worden. Op die manier verdwijnt de boze tovenaar of duivel als vanzelf.

Het tweede onderwerp dat Gabriël en Michaël me leerden was kracht. Het energetische onderwaterscherm liet me zien wat de impact was van al mijn denken en handelen.  Iedere negatieve gedachte werkte als een soort bom en iedere positieve gedachte gaf een stoot positieve energie. Ik leerde om mijn energie te bundelen en te richten en zag het effect hiervan. Ik herinner me oefeningen waarin ik met mijn gedachten kegels om moest duwen en rechte lijnen moest tekenen met mijn ogen om mijn concentratievermogen te verbeteren.

Haniël en Chamuël over onschuld, licht en liefde

Een volgende fase brak aan. Ik kreeg enorm veel dromen te verwerken, waarin ik enorm boos was. Blijkbaar was dit mijn oefenmateriaal om mee aan de slag te gaan na de periode van uitleg door Gabriël en Michaël. Het lukte me blijkbaar niet echt goed om mijn afweermechanisme te omzeilen en niet boos te worden. Ik voelde me hier heel slecht over en dacht flink gefaald te hebben, totdat ik een droom kreeg waarin ik een soort wit wapperend gewaad zag. Het leek op een grote nachtvlinder, die veranderde in een uil en vervolgens in een vrouw. Ze riep me bij haar naam. Ik herkende haar stem als de stem van aartsengel Haniël. Ze is de engel die staat voor vrouwelijkheid, hooggevoeligheid, ontvankelijkheid en het meebewegen op het ritme van de maan. Ze is heel zacht en ze straalt een serene rust uit. Ze kalmeerde mijn emoties en gaf me het gevoel dat alles goed was. Ik hoefde niet zo hard voor mezelf te zijn. Ik mocht mijn zelfverwijten loslaten en mezelf ontvankelijk opstellen. Ik wist niet beter en kende niet anders. Ze hielp me beseffen dat ik op zoek was naar een nieuwe ervaring die alleen bereikt kan worden door me open te stellen. Dat was alles wat ik hoefde te doen. Ik moest niet hard gaan zitten proberen om niet boos te worden. Ze leerde me simpelweg te vragen om vrede.

De vrede verscheen in de vorm van aartsengel Chamuël, de vredesengel bij uitstek. Ik werd overspoeld door zijn zachtgroene frisse kleuren steeds wanneer ik Haniël toeliet om mijn emoties te kalmeren. Ze hielpen me van mijn gevoel van ontoereikendheid en machteloosheid af en dit hielp me warempel om niet meer boos te worden. Hoe zou ik in hemelsnaam boos kunnen worden met dit liefdevolle en zachtaardige engelen-ouderpaar achter me? Ze hielpen me om mezelf te ontspannen en me klaar te maken voor de volgende leerfase.

Ariël en Azraël over vergeving en manifesteren

Nu mijn boosheid gekalmeerd was, werd mijn innerlijk kind een andere emotie gewaar die me naar beneden trok. Ik voelde me verdrietig worden en kreeg pijn in mijn rug ter hoogte van mijn hart. Ik kreeg dromen waarin de engelen me meenamen naar situaties in mijn jeugd waarin ik me eenzaam, verlaten, alleen, afgewezen en geïsoleerd heb gevoeld. Ook voelde ik het verdriet van mijn familielijn, vanwege het moeten verlaten van hun geboortegrond en het niet kunnen aarden in een nieuw land. Ik droomde over mezelf als geest die na haar dood haar huis niet wilde verlaten omdat iets nog niet ‘af’ was. Het betrof een liefdesrelatie. Ik keek ernaar met de ogen van mijn innerlijk kind. Ik begreep het niet heel goed, maar kon de pijn des te beter voelen.

Dit keer kwam aartsengel Azraël me troosten. Hij legde me uit dat verdriet het gevolg is van een gevoel van een denkbeeldig isolement. Iedere breuk, ieder afscheid, ieder onderscheid doet ons hart ineenkrimpen. Ons diepste verlangen is eenheid en samenzijn. Ware troost kan gevonden worden wanneer je je beseft dat de breuk denkbeeldig was, dat het afscheid niet voor eeuwig was en dat het onderscheid niet bleek te bestaan. Azraël leerde me de kracht van vergeving.

Hoe lang wil ik nog in illusies blijven geloven? Ze maken me óf boos óf verdrietig. En ze doen meer dan dat. Ze beletten me om in het hier en nu een gevoel van welbevinden, welvaart en overvloed te ervaren. En hier kwam aartsengel Ariël om de hoek kijken. Ik zag haar voor me terwijl ze heel zorgvuldig zaadjes aan het planten was. Ze leerde me de principes van het manifesteren die ik van Abraham Hicks had geleerd, te verankeren. Door de troost van Azraël kon ik mijn hart openen en mijn gevoel van overvloed aanspreken dat nodig is om de werkelijkheid te creëren die ik wil. Ik kreeg voor het eerst het gevoel dat ik alles in mijn leven in eigen hand heb en dat ik ook echt kan manifesteren wat ik graag wil.

De engelen lieten me een beeld zien van mezelf als kind. Ik was in mijn slaapkamer aan het spelen en ik had een gouden aura om me heen. Ik straalde licht uit. Ik kon zien hoe ik alleen maar bestond uit liefde en licht. Ik was volledig gevrijwaard van enige donkere of duistere emotie. Ik zag ineens mijn enorme potentie. Ik besefte me dat ik hier op aarde ben om deze eigenschappen tentoon te spreiden en mensen te helpen ook contact te maken met dit zuivere en onschuldige kind dat opnieuw kan opgroeien en volwassen worden.

Raziël en Jeremiël laten zich zien

En pas nu ik dit allemaal opschrijf, herinner ik me Raziël. Deze engel zie ik soms mannelijk en soms vrouwelijk. In combinatie met Jeremiël zie ik haar vrouwelijk. Ze heeft me al die tijd in mijn dromen onderwezen tijdens nachtelijke colleges en nu pas kan ik haar echt zien. Jeremiël zag ik de laatste paar dagen al verschijnen als een man die vanaf een afstandje naar me keek. Ik besef me nu dat hij dit hele leerproces van me gecoördineerd heeft. Hij is de engel die helpt om terug te kijken op situaties uit het verleden en ervan te leren. Dit is precies wat ik gedaan heb in deze leerperiode. Dank jullie wel Jeremiël, Raziël en alle andere engelen voor dit uitvoerige en goed georganiseerde leerprogramma!

De werking van het universum

Ik kan me niet alle kenniscolleges van Raziël meer herinneren, maar een aantal zaken zijn blijven hangen. Ze leerde me de principes van alchemie. Deze principes zijn tevens de fundamentele krachten van het universum. Ze zijn een drie-eenheid, hoewel je ze verder kunt onderverdelen. De wetenschap spreekt van vier fundamentele krachten. Raziël noemde er drie, weergegeven in een symbool van drie driehoeken die samen een driehoek vormen.

De eerste drijvende kracht is nucleaire kracht. Het is een enorm sterke kracht die stevigheid geeft aan de sterren en tegelijkertijd enorme nucleaire explosies kan veroorzaken en licht kan uitzenden over enorm grote afstanden. Ik zie deze kracht als mannelijk, vanwege de kracht en stevigheid en de reislust van het licht. Het is de kracht van intentie. Het is gedachtenkracht. Ik kon met deze kracht de kegels omduwen.

De tweede drijvende kracht is de zwaartekracht van planeten en zwarte gaten. Ik zie deze kracht als vrouwelijk, vanwege haar ontvankelijke karakter. Ze ís alleen maar en trekt alles naar zich toe. Het is de kracht van geven en ontvangen. Ik kon me met deze kracht overgeven aan nieuwe ervaringen.

De derde drijvende kracht is de elektromagnetische kracht. Ik zie deze kracht als het kind. Deze kracht komt op mij over als speels en beweeglijk. Het is de kracht van het manifesteren.

Openbaring

Ik wil nog een laatste ervaring delen voordat ik mijn inwijding in het element ether ontvang en dat is mijn ervaring met God Zelf. Ik noem het een openbaring. Ik kreeg een visioen van een grote troon waarop ik een aanwezigheid voelde. Ik kon niemand zien, want God is geen persoon. Ik hoorde wel een enorm krachtige en tegelijkertijd warme Stem tot me spreken. De Stem vertelde me dat Hij graag wilde dat ik naar Hem toekwam, dat Hij me graag bij Hem heeft, dat het zo fijn is als we samen zijn. Hij vroeg me om te komen en ik zei ja, want ik wil zó graag naar Hem toe, waar ik me vredig en veilig en thuis voel. Ik ben zo moe van het gevoel van eenzaamheid en afgescheidenheid. Ik wil weer samen zijn met God. Dat is alles wat ik wil.

En ik kon ineens zien hoe ik samen kan zijn met God terwijl ik tegelijkertijd ook gewoon hier op aarde ben. Ik hoef helemaal niet dood te gaan of naar de hemel te gaan of zo. Ik hoef alleen maar mezelf open te stellen voor Zijn Liefde en mijn innerlijk kind in zijn aanwezigheid en onder het engelen-onderwijsprogramma te laten opgroeien.

Inwijding in de ether

Ik voel mezelf ontzettend snel bewegen, alsof ik in een raceauto zit die alleen maar rechtdoor gaat. Ik word me gewaar dat ik op reis ben, maar door de constantheid van de beweging lijk ik ook stil te staan. Het is er allebei: de beweging en de stilte. Ik hoor een Stem die zegt:

‘Dit is het universum, dit ben jij. Je maakt een reis die je in wezen nooit begonnen bent. Al de ervaringen die je hebt opgehaald en al de krachten die je hebt leren kennen zijn een product van jouw geest. Het wordt tijd dat je je leert herinneren wie je werkelijk bent en dat je naar huis toe komt.’

M: En? Hoe was je onderonsje met God?

C: Hij praat tegen mij, het is geen gesprek. Hij voelt heel krachtig en ook warm. Het is heel vertrouwd. Ik krijg het gevoel dat dit mijn inwijding in de ether is. Ik kan de Stem namens God, zoals de Cursus in Wonderen het noemt, nu rechtstreeks horen.

Ik wil niet oneerbiedig klinken, want het is een heel bijzondere ervaring, maar ik vraag me af of dit de inwijding is of dat er nog meer komt.

M: Ja, er komt nog meer. Ik wilde even checken of je er nog bij bent. En ik ben blij dat je er nu om hebt gevraagd, want nu weet ik zeker dat ik je instemming heb. Zo werken wij, zoals je inmiddels weet.

C: Oh, het klinkt alsof ik nu heel wat over mezelf heb afgeroepen, haha.

M: Nou ja, het horen van de Stem namens God is geen kleinigheid. Maar er is meer. Beschrijf maar wat je ziet.

C: Ik zie nog niets, maar ik krijg het ineens heel warm.

M: Ja, dat komt door mij. Ik schijn vaker dit effect te hebben als ik dicht in de buurt kom in het fysieke domein.

C: En ik maar denken dat ik geen angst meer heb. Ik ben bang dat ik je ineens echt zie verschijnen. Dat zou ik toch wel eng vinden eerlijk gezegd.

M: Dat is niet wat ik ga doen. Het is niet de bedoeling. Je zult wel vaker ‘uiterlijk vertoon’ krijgen in de vorm van geluiden en stemmen die je zult gaan horen. Sta ook niet raar te kijken als je ineens voorwerpen of dieren ziet op vreemde plekken. Het kan lijken alsof ze uit het niets lijken op te duiken. Dit lijkt ons engelen een meer gepastere stap, omdat wij er niet op uit zijn om je bang te maken. Vertel me nu maar wat je ziet en ervaart.

C: Ik sta op de middenstip van een cirkel en ik heb een soort wichelroede in mijn hand. Ik voel hoe de wichelroede begint te bewegen. Ik volg de beweging met mijn ogen en zie dat de wichelroede naar jou wijst. Ik zie je met mijn innerlijk oog staan in een blauw licht.

M: Heel goed, besef je maar dat je altijd naar mij wijst. Ik ben je contactpersoon en zal je missie hier op aarde leiden. Je staat onder mijn bewind waar het gaat om wat je hier te doen hebt.

C: Klinkt goed. Want ik weet dat je me naar God leidt. Hierin is geen conflict.

M: Vertel me wat je nu ziet.

C: Ik zie voor me dat ik voorwerpen uit het niets kan laten verschijnen. Ik voel in mijn jaszak en voel ineens de sleutel die ik vergeten was, zulke dingen. Ik zie een beeld van jullie engelen die een bal van energie naar elkaar overgooien op een heel speelse manier. In de energiebol zie ik de sleutelbos die ik het volgende ogenblik in mijn jaszak zal voelen. Wat leuk!

M: Ga spelen en genieten Caroline. Wij genieten van jouw bereidwilligheid en toewijding. We zullen je in alles ondersteunen, ook wanneer jij je sleutels vergeet.

C: Dank je wel. En ik weet om wat voor sleutels het gaat. Het zijn wonderen! Wow, dus ik zal steeds de juiste sleutel in mijn jaszak vinden. Wat een mooie metafoor!

 

 

Mijn kennismaking met Rafaël

Aartsengel Rafaël is zo’n zachtaardige engel dat hij alleen gezien kan worden met een hart vol liefde. Dit betekent overigens niet dat je alleen met Rafaël kunt werken als je hart zuiver is. Dat zou wat zijn! Rafaël zou een beetje werkeloos toekijken als dit zo was. Is het niet juist zo dat Rafaël ons helpt om ons hart te zuiveren? Ja, dat is zo! En hoe zuiverder wij worden, hoe zichtbaarder Rafaël voor ons wordt. Ik heb hem letterlijk tevoorschijn zien komen uit een optrekkende mist. En wat was het fijn om zijn zachte glimlach op mijn ziel te zien en voelen stralen. Wat een liefde en compassie! Ik wil jullie meenemen op mijn reis naar het hart van genezing en de zachte kracht die vanuit dit hart naar de wereld uitstraalt.

Het opheffen van angsten en blokkades

Natuurlijk moest ik eerst een aantal angsten en blokkades overwinnen om met Rafaël en zijn genezende kracht in contact te komen.

Mijn verlangen en intentie om te genieten

Het was 22 februari om 22.22 uur toen ik een windvlaag over mijn gezicht voelde waaien en Michaël luid en duidelijk tegen me zei: ‘Het wordt tijd dat je ervan gaat genieten, Caroline’. Ik lag al op bed en ik was bang. Ik zou bijna zeggen, zoals gewoonlijk was ik weer eens bang. Ik was bang voor de windvlaag die ik voelde, omdat ik zo duidelijk kon voelen dat dit de engelen waren en geen opengewaaid raam. Hoe zeer ik de engelen ook heb leren vertrouwen, ik werd nog altijd bang van ze als ze zich met uiterlijk vertoon kenbaar maakten. Ik kon niet van ze genieten en dit wilde ik zo graag!

Ik sprak met heel mijn hart de glasheldere intentie uit dat ik wilde gaan genieten van de engelen, genieten van het leven, genieten van mezelf en de mensen om mij heen en genieten van alle geneugten van het leven. Ik sprak de intentie uit dat ik mijn levensenergie wilde laten stromen. En hiermee bedoelde ik stromen in een rustig kabbelend tempo. Ik wilde niet meer door allerlei emoties heen en weer geslingerd worden zoals in een hevige storm op zee. Ik wilde best de wildwaterbaan, maar dan alleen op de momenten dat het mijn keuze was om er vanaf te gaan. Ik wilde best in het diepe springen, maar alleen als ik eraan toe was. Ik wilde niet meer van de kant geduwd worden. Ik wilde stromen volgens mijn eigen voorwaarden en binnen mijn eigen bepaalde grenzen. Ik wilde mijn eigen emoties in beheer nemen en mijn eigen grenzen leren kennen en respecteren. Zo wilde ik leren genieten.

Het uitspreken van deze intentie was een heel belangrijke stap. De engelen werken altijd met onze intenties, verlangens en hulpvragen, omdat ze anders niets met ons kunnen aanvangen. We zijn wezens met een vrije wil en de engelen hebben te allen tijde onze toestemming nodig om met ons te kunnen werken.

Op het moment dat ik mijn intentie uitsprak, voelde ik me juist ontzettend heen en weer geslingerd en uit evenwicht. Het minst geringste kon mij triggeren en ik voelde me ronduit labiel. Ik wist dat dit wiebelige gevoel te maken had met mijn komende inwijding in het element water. Ik ging rechtop in bed zitten en vroeg Rafaël mijn kolkende emoties te bedaren en me schoon te wassen.

Zwemmen tussen de sterren

Ik was nog niet uitgesproken of er verscheen een nieuwe engel voor me. Hij lag languit op zijn zij op mijn bed en ondersteunde zijn hoofd met zijn hand. Er kwam een intens helder paars licht van hem af en hij keek me lachend aan. Hij zei dat hij Tomaël heette en dat hij me zou helpen. Hij was een droomengel en behoorde tot de helpers van Michaël. Ik was best verbaasd om deze engel te ontmoeten. Ik had misschien waterengelen verwacht of zo, maar geen droomengel. Hij vroeg me hem te vertrouwen en ik stemde in.

De dagen die volgden verkeerde ik in een soort droomstaat. Gelukkig had ik samen met de kinderen voorjaarsvakantie en werd er geen absolute alertheid van me verwacht die week. Ik kwam er achter dat de wereld van dromen en symbolen voor mij hetzelfde was als de kolkende zee van mijn emoties. De naam Tomaël deed me denken aan het Spaanse werkwoord tomar dat drinken of innemen betekent. Ik voelde me alsof ik drugs had ingenomen. Ik zwom tussen de sterren en ik ontdekte nieuwe dimensies. Ik dronk al deze gewaarwordingen als het ware op zonder ze met mijn logische verstand te kunnen plaatsen.

Ik leerde de dimensies kennen die zich bevinden tussen het middelpunt van onze aarde en het zwarte gat in het midden van ons melkwegstelsel. Tussen die uitgelijnde punten ging een wereld voor me open. Ik zag als het ware het overzicht tussen de lichte en donkere energieën en hoe deze twee krachten in de kosmos in balans worden gehouden. Wat me vooral is bijgebleven zijn de wezens die met hun gedachten geometrische lichtpatronen konden maken die ons structuur geven om te kunnen creëren wat we willen. Ik zag ook wezens die zich vooral met de donkere energie en materie bezig houden. Deze wezens zijn een soort bewakers van de orde. Ik zag ook een heleboel liefdevolle wezens die als een soort dolfijnen met me meezwommen. Welkom wezens van de Pleiaden, Sirius en Orion. Het was leuk om jullie te ontmoeten. Het voelde wel een beetje vreemd allemaal. Wat had dit in hemelsnaam te maken met mijn emoties? Ik begreep er niets van.

Dwalen in illusieland?

Tomaël maakte me duidelijk dat ik nogal wat oordelen had op al deze wezens in de kosmos en dat ik me hierdoor zo heen en weer liet slingeren. Hij gaf me aan dat ik geen vertrouwen had in de kosmos, dat ik geloofde dat er slechte krachten aan het werk waren en dat ik dacht dat de donkere energie en materie slecht waren. Ik had een voorkeur voor de lichte dimensies boven de donkere. Uh, ja dat klopte wel. Hij maakte me duidelijk dat alle dimensies even belangrijk en noodzakelijk zijn om evenwicht te bewaren. Ik werd uitgenodigd om alles wat ik tegenkwam te omarmen en niet langer te veroordelen, anders zou ik ronddwalen in illusieland. In het bijzonder kwam ik in contact met Akhnaton, de Egyptische farao die zich zo in de steek gelaten heeft gevoeld door de sterren. Ik mocht alle indrukken die ik van hem kreeg in liefde omarmen, ook al begreep ik er niets van. Goh, had ik de grote piramide toch nog een keer van binnen gezien… Help, was ik gek aan het worden?

‘Nee hoor’, zei Tomaël lachend, ‘je bewustzijn verruimt zich. Dat is alles’. Hij vertelde me hoe de lichte en donkere dimensies binnen ons melkwegstelsel hun equivalent hebben in de andere melkwegstelsels en de donkere ruimte tussen de melkwegstelsels in. En hetzelfde geldt voor ons eigen lichaam en de ruimte tussen de atomen in onze moleculen. We zijn zelf ook een soort miniatuuruniversum en zo is alles in het universum holografisch. Dit gaf me het vreemde gevoel dat er geen onbekende plekken in het universum zijn. Als mijn lichaam er een miniatuurversie van is en ik iedere plek van mijn lichaam kan betasten, dan kan ik ook met mijn vingertoppen tot de uiterste hoeken van het universum reiken. Was dit echt wijsheid van me? Of verloor ik me nu in new age filosofieën? Ik voelde me op zijn zachtst gezegd nogal zweverig.

Tomaël bleef me uitnodigen gewoon alles tot me te laten komen wat zich aandiende en alles met liefde te benaderen. Hij gaf aan dat alle emoties die we op aarde uitspelen een sterrengrondslag hebben. Ik begreep niet helemaal wat hij bedoelde, maar het voelde wel kloppend op de één of andere manier. Ik bleef alles met liefde benaderen, totdat er een verandering optrad in mijn waarnemingen. Ik kon de liefde ineens zien!

Love is in the air everywhere I look around

Ik luisterde naar een meditatie van Abraham Hicks over positieve gedachten, toen ik ineens een groep van ongeveer twintig wezens zag met gewaden van wit met gouden licht. Ze straalden een enorme liefde uit. Ik voelde me er erg ongemakkelijk bij. Ik werd een beetje lacherig en kreeg blije hippie associaties. Ik kreeg de neiging om zenuwachtig grapjes te maken die natuurlijk niet aansloegen en keek vervolgens maar een beetje verlegen naar de grond. Ik besefte me dat ik me gewoon geen houding wist te geven ten overstaan van zoveel liefde. Ik kon voelen hoeveel eenzaamheid en verdriet ik nog in mijn eigen hart had. Ik kon deze wezens bijna niet aan. Het was bijna te veel liefde voor mijn gebeukte en kwetsbare hart.

De wezens stelden zich aan me voor als love-angels. Ze hadden zo’n hoge liefdesfrequentie dat ze al mijn blokkades om lief te hebben lostrilden. Ik voelde hoe ik als het ware werd gereset en hoe ik al mijn oude hartenpijn kon loslaten. Ik liet los en liet los, totdat ik begon te stromen. Ik kreeg een beeld tot me van mezelf in een bootje. Ik voer over mijn eigen stromende rivier heen naar de overkant. Ik peddelde rustig in het water met deze liefdevolle wezens naast me.

Het stromen van mijn innerlijke man en vrouw

Wat ook mocht gaan stromen was het contact tussen mijn innerlijke man en vrouw. De inwijding in het element aarde had mijn innerlijke man en vrouw op hun plek gezet. Nu mochten ze samen gaan stromen binnen de dualiteit. Dit was het spel van aantrekking en verleiding. Waar heilige seks ze doet samensmelten met de aarde, laat het element water ze op een spannende manier om elkaar heen draaien en met elkaar spelen en dansen. Ik ervoer hoe mijn innerlijke man het initiatief nam en er alles aan deed om innerlijke vrouw het naar haar zin te maken. Wat een opwinding en extase! Dit uitgebreide voorspel ervaren was puur genieten!

Inwijding in het water

Mijn inwijding in het element water deed mijn zweverige, dromerige avonturen in het universum, mijn diepe vloeibare wereld van emotie en mijn spelende en flirtende innerlijke man en vrouw weer samenkomen in mijn eigen lijf. Ik voelde hoe ik weer centreerde in mijn lichaam, terwijl ik me besefte dat het helemaal niet om mijn lichaam draait. De bron van genezing ligt in de geest van de liefde. Rafaël maakte me dit op de volgende manier duidelijk.

In het beeld dat tot me kwam, stond ik op het strand aan de vloedlijn en ik keek naar de zee. Het was een bewolkte grijze dag en het regende. Ik kon bijna niet onderscheiden hoe de zee en de lucht in elkaar overgingen. Het duurde even voordat ik aan dit tafereel kon wennen. Bah! Wat een rotweer! Ik herinnerde me wat Tomaël me verteld had. Kon ik alles tot me laten komen wat zich aandiende en met liefde benaderen? Kon ik alles omarmen wat ik zag?

Ik denk dat ik wel een half uur zo heb gestaan, want het viel me echt zwaar om de neerslachtigheid van het weer te omarmen. Ik voelde me zo verdrietig en depressief worden. Was dit wel de bedoeling? Het kwam een beetje op me over alsof ik in de verkeerde film was beland.

Plotseling veranderde mijn waarneming. Ik kon als een havik ineens inzoomen op een enkele regendruppel in de grijze wolken. Ik werd er met een noodgang ingezogen. Ik drong de regendruppel in en voelde de kwaliteit van het water. Nog voordat ik aan deze nieuwe situatie kon wennen, vloog ik er al weer uit en zoefde ik op hoge snelheid de zee in. Ik kwam onder water en voelde hier de kwaliteit van het water. Ik vloog met een noodgang door de zee en werd een beetje bang. Volgens mij ging ik richting het strand en ik was bang dat ik tegen mezelf aan zou botsen. Ik stond immers nog op het strand. Ik zou me vast rot schrikken! Ik kwam omhoog uit de zee en sprong in mijn oog. Precies op dat moment kwam ik met een schok weer in mijn lichaam dat op het strand stond. De tranen schoten me in mijn ogen, omdat ik zo verdrietig was geworden van het neerslachtige weer. Althans, dat dacht ik.

Aha, dat is wat er dus gebeurde. Het was niet het neerslachtige weer! Ik was het zelf!Ik schoot zelf in mijn eigen ogen. Jeetje wat raar allemaal. Het water van de wolk, het water van de zee en het water van mijn traan zijn allemaal hetzelfde! Ik maak mijn eigen beelden. Ik raakte in de war en veegde mijn tranen weg. Ik keek weer en zag nog steeds dat alles grijs was. Het was ook nog mistig geworden. Het was echt zo troosteloos!

Het werd steeds mistiger en ik kon me niet meer oriënteren. De mist was nu overal om me heen. Weer werd ik bang. Hoe kom ik nu naar huis? Ik kan het pad door de duinen zo niet meer vinden. Ik begon te lopen in de richting van de duinen, maar ik wist niet meer zeker of ik de goede kant op liep. Ik liep een tijdje in vertwijfeling rond, totdat ik het opgaf. Dit had geen enkele zin zo. Ik besloot te wachten tot de mist zou optrekken en ik ging op de grond zitten.

Weer herinnerde ik me Tomaël. Kon ik alles omarmen wat ik zag? Kon ik de situatie zien voor wat die was? Ik was verdwaald op het strand in de mist en ik zag geen steek. In gedachten liep ik alles na wat ik allemaal had opgeschreven en ik herinnerde me de liefdevolle witgouden wezens. Die zouden me vast kunnen helpen! Ik stelde me voor dat ze me gingen helpen en de lucht lieten opklaren. Het kwam niet in me op om ze te vragen me te helpen. In plaats daarvan ging ik zelf hard aan het werk. Goed Caroline, zou het kunnen zijn dat dit een les is in overgave? Wat ik nu doe is niet bepaald overgave. Dit is de situatie fixen. Dit werkt vast niet. Ik begon inmiddels goed te balen van de situatie. Mijn angst veranderde in boosheid. Ik vond het niet leuk meer. Kon iemand even deze mist weghalen? Jongens, het is maar een visioen hoor! Zit ik in de verkeerde film?

Geen reactie. Alleen maar stilte en mist, hele dikke mist. O ja, het element water ging toch over emoties? Welke emoties had ik allemaal al gehad? Verdriet, neerslachtigheid, depressiviteit, verwarring, angst, vertwijfeling en boosheid. Ik kende deze emoties maar al te goed. Ok, ik zat dus wel in de goede film. Dit was mijn film. Zucht.

Ik ontspande me wat en besloot mijn eigen film te omarmen. Ik deed dit allemaal zelf. Ik deed mijn ogen dicht en lette op mijn ademhaling. Ik bleef een tijdje zo zitten en ademhalen, terwijl ik mijn hoofd leegmaakte. Ja, dit was beter. Ik werd me mijn innerlijke man en vrouw gewaar. Ja, die waren er ook nog. Ik deed mijn ogen weer open en ik zag dat het lichter was geworden. Het was nog steeds mistig, maar ik zou zweren dat de zon er elk moment doorheen zou kunnen breken. Ik keek om me heen, maar zag nog steeds niets. Ik voelde een nieuwe emotie. Ik voelde hoop, ik voelde blije verwachting, ik voelde spanning en sensatie alsof er elk moment iets zou kunnen gebeuren.

En toen kwam Rafaël uit de mist naar me toegelopen. Eindelijk! De mist trok op in een cirkel om ons heen. Hij ging tegenover me staan en vroeg me naar hem te kijken. Ik keek in zijn ogen en voelde hoe ik zijn zachtgroene ogen in werd getrokken. Het leek wel alsof ik in een groen kristal terecht kwam. Alles was ordelijk, overzichtelijk, kalm, rustig en liefdevol. Het drong tot me door dat het leven eigenlijk heel eenvoudig is. Liefde is eenvoudig. Het ís gewoon. Rafaël maakte me via mijn gevoelens duidelijk dat dit alles was waar het om ging. Hij praatte niet tegen me, maar glimlachte alleen maar. Ik raakte weer in verwarring want ik was toch in zijn kristallen ogen? Ik zag hem weer naar me toe komen lopen en toen pas besefte ik me dat ik helemaal niet in mijn lichaam was. Hij glimlachte weer naar me en toen drong het tot me door dat al mijn lichaamssensaties en emoties weg waren. Ik was alleen maar lichtheid en een soort neutraliteit. Ik was ook overal tegelijkertijd. Ik was geest. Ik was puur bewustzijn. Ik voelde me zuiver en schoon. Ik was altijd al zo.

Rafaël blies een zacht briesje naar me toe en ineens snapte ik het. Dit was de windvlaag die ik over mijn gezicht had gevoeld! En toen sprak hij de simpele woorden tot me ‘opdat je je zult herinneren’. Ik knipperde met mijn ogen en stond weer op het strand. De mist was weg. Eindelijk!

 

 

 

 

 

 

 

Mijn kennismaking met Gabriël

Ik heb aartsengel Gabriël onlangs pas goed leren kennen. Omdat ik als luchttype nooit zo goed geaard was, kon ik nooit wat met de kwaliteiten van deze aartsengel. Althans dat dacht ik. Ik was me van heel veel van de kwaliteiten van Gabriël gewoon niet bewust. En al die tijd stond ze voor mijn neus op mijn opmerkzaamheid te wachten. Door contact te maken met de aarde, gingen de aarde én de hemel voor me open en zo kon ik haar kwaliteiten leren kennen. Dit was een heel boeiend proces dat ik in grote lijnen zal beschrijven.

Het opheffen van angsten en blokkades

Voorafgaand aan mijn inwijding in de aarde moest ik een aantal obstakels overwinnen waarvan ik me in eerste instantie niet eens bewust was. Ik had een dergelijke geestverruiming verwacht bij de elementen lucht en ether, niet bij de aarde! Maar om nieuwe informatie te kunnen integreren hebben we een basis nodig, een stevige basis. De aarde is onze basis. Ze draagt ons door het universum heen en ze is in staat zelfs de sterren te gronden. Ik besef me nu pas écht hoe belangrijk ze voor ons is.

Door de aardlagen heen

De aarde kent vele etherische aardlagen, waarin de informatie ligt opgeslagen van alle gebeurtenissen die ooit op aarde hebben plaatsgevonden. De aarde is een hele oude databank. Je verbinden met de aarde wil zeggen: je verbinden met je eigen bestaanshistorie op aarde. En dit gaat dieper dan ik kon vermoeden.

Mijn reis de aarde in begon een aantal jaren geleden, toen ik een opleiding in energiebeheer volgde en voor het eerst leerde gronden. We deden meditaties waarbij we ons moesten voorstellen dat er een koord via onze ruggengraad en stuitje de grond in ging helemaal tot aan het middelpunt van de aarde. Door dit regelmatig te oefenen leerde ik langzaam het verschil kennen tussen gegrond ergens aan beginnen en zonder gronding van start gaan. Gronding geeft bedding en veiligheid en maakt het gemakkelijker om duidelijk je grenzen aan te geven. Voor mij bleef dit lange tijd theorie, omdat ik steeds zonder omkijken de tussenliggende aardlagen passeerde die om mijn aandacht bleken te schreeuwen.

Gabriël nodigde me uit om met mijn aandacht heel langzaam de aarde in te gaan en te voelen wat iedere laag me wilde vertellen. Ik merkte ineens dat ik helemaal niet durfde. Wat was dat nou? Ik voelde mijn angst voor afwijzing. Wat als de aarde me niet wilde ontvangen? Ik voelde schaamte voor wangedrag dat ik blijkbaar had vertoond. Ik voelde me als een verkrachter van de aarde. Ik besefte me ineens de seksuele lading die hierop zat. De aarde is een zeer vrouwelijk element en ik besefte me dat ik moeite had om mijn eigen vrouwelijkheid in te gaan. Ik hoorde Gabriëls aanmoedigende stem om toch langzaam verder te gaan, zolang ik dit maar deed met mijn volledige aandacht. Ik voelde op een gegeven moment hoe de aarde zich onder me opende en hoe ik als een soort pil werd ingeslikt en opgenomen. Ik voelde me voor het eerst echt ontvangen door de aarde. De aarde is ontvankelijk en één en al aandacht. Ze kan ons ontvangen als wij één en al aandacht zijn voor haar. Wat een mooi besef.

Hieros gamos

Ik voelde hoe ik dieper en dieper wegzakte in de aarde en bij de kern aankwam. Ik voelde hoe de zwaartekracht mij trok, totdat het ineens ophield. In de kern van de aarde is er stilte. Ik voelde geen enkele trekkracht meer. Ik voelde hoe ik hier kon rusten. De donkere diepte van de aarde voelde als een warme, koesterende baarmoeder. Jeetje, ik was als een penis de aarde binnengedrongen, door de trekkende kracht van de aarde naar de kern, de eicel, getrokken, versmolten met de aarde en tot rust gekomen in de baarmoeder. Had ik zojuist mijn eigen conceptie herbeleefd? Ik was echt verbaasd. En had ik me echt zo gevoeld toen ik nog een zaadcelletje was?

Ik snapte toen wel de link met aartsengel Gabriël. Ik heb wel eens een afbeelding van haar gezien waarin ze is afgebeeld met een bevruchte eicel in haar hand. Ze is de engel van de conceptie. Ze gaf Maria de boodschap van haar zwangerschap van Jezus. Gabriël staat bekend als de aartsengel die mensen met een kinderwens begeleidt.

Nog even terug naar het moment van conceptie. Ik kon de versmelting voelen, het één worden van het mannelijke en vrouwelijke in een nieuw leven. Ik kon de enorme seksuele lading voelen. Ik voelde hoe mijn mannelijke kant het heel hard nodig had om door mijn vrouwelijke kant bemind en ontvangen te worden en hoe mijn vrouwelijke kant mijn mannelijke kant volledig vertrouwde. Jeetje, dit was heilige seks! De samensmelting in het hieros gamos.

De essentie van zwaartekracht en donkere materie

De aparte gewaarwording van het gewichtloos zijn in de kern van de aarde, in de veilige warme baarmoeder maakte me nieuwsgierig naar de essentie van zwaartekracht. Wat is dit eigenlijk?

Gabriël maakte me duidelijk dat de donkere rijkdom van de aarde haar equivalent heeft in de duisternis van het zwarte gat dat het middelpunt vormt van ons melkwegstelsel. Het was tijd voor mijn volgende meditatie. Ik stelde me voor hoe ik door de ruimte vloog en me liet vangen door de zwaartekracht van het zwarte gat. Ik voelde een enorme angst opkomen. Hier kwam Michaël me helpen, want dit was op zijn zachts gezegd een wat grotere hobbel. Het idee om opslurpt te worden door het zwarte gat voelde als angst voor een wrede eeuwige dood. Maar toch ook weer niet. Vanwege mijn ervaring in de aarde, wist ik intuïtief dat het zwarte gat me liefdevol zou opnemen. De angst kwam ergens anders vandaan. Ik kreeg een beeld van donkere schimmen die ons mensen in onze oren fluisterden om vooral bang te zijn voor het zwarte gat en daar niet heen te gaan om het te onderzoeken. Zij hebben ons verteld dat het de eeuwige dood betekent, maar het is niet waar!

Toen ik me dit beseft had, zag ik een nieuw beeld. Ik zag allemaal zwarte stralen van een soort inktachtig spul door de ruimte spuiten. Michaël vertelde me dat dit donkere materie is. Deze materie heeft zijn eigen kwaliteit. Het was alsof de donkere kant van het universum voor mijn innerlijke oog oplichtte. Ik zag de andere kant van de dualiteit, de schaduwzijde waar we niet graag naar kijken. Ik kon zien hoe deze zijde gewoon de andere kant van het verhaal is. De zwarte wereld ging voor me open en het was gewoon een wereld.

Gabriël kwam weer bij me en legde me uit hoe beide werelden, de lichte wereld en de donkere wereld zichzelf in elkaar opheffen als ze samenkomen, wat leidt tot een enorme catharsis. Het is een mooie manier om onze emoties te helen. Dit deed me niet alleen denken aan heilige seks. Ik moest ook denken aan het integreren van innerlijke (kind)delen. Ook dit is een specialiteit van Gabriël. Ze helpt bij innerlijk kindwerk. Ook als innerlijke delen integreren ontstaat een enorme ontlading. Ik had dit al eens mogen ervaren.

Nog een kwaliteit van Gabriël is communicatie. Ze helpt bij het helder communiceren van onze eigen waarheid, van het echte verhaal. Een goede boodschap bevat het licht en het donker, de lach en de traan. Wanneer dit alles erin zit bevat een boodschap schoonheid.

Het begon me inmiddels best wel te duizelen. Ik zou een inwijding krijgen in de aarde en ik heb het ineens over zwarte materie?! Het bleek een noodzakelijke stap te zijn op weg naar de volgende hobbel die ik mocht nemen.

De gronding van mijn innerlijke man en vrouw

Ik zag in mijn volgende beeld mijn beide ouders liefdevol en vol passie met elkaar dansen. Er zaten allemaal kinderen in een kring om hun heen en ze keken vol verrukking naar hun dansende ouders. Ik kon voelen hoe deze kinderen al mijn innerlijke kinderen waren. Mijn ouders stond symbool voor mijn innerlijke man en vrouw.

Dit werd me echter later pas duidelijk. Ik voelde in eerste instantie vooral verwarring, omdat mijn ouders gescheiden zijn en niet op goede voet met elkaar staan. Zou dit ook gelden voor mijn innerlijke man en vrouw? Ik voelde een diepe verwarring of ik nu een man of een vrouw was. Dit was best vreemd om ineens te ervaren. Wederom kwam hier Michaël langs om me helpen. Hij gaf aan dat deze verwarring afkomstig was van een entiteit die gekoppeld was aan mijn familielijn. Hij hield de entiteit tegen en toen ik hem dit zag doen, kon ik ineens weer contact maken met mijn innerlijke vrouw, die kwijlend toekeek. Ik voelde me als Jane die zojuist werd gered door Tarzan. Wow, ik zag Michaël als mijn innerlijke man. Hij was sterk en heldhaftig. Hij beschermde me en hij gaf me duidelijkheid. Hij gaf me een veilig gevoel. In zijn bijzijn kon ik me helemaal vrouw voelen en me overgeven in vertrouwen.

Intussen kreeg ik een appje binnen van mijn vriendinnengroep met wie ik mijn m/v verwarring had gedeeld. Ik kreeg de suggestie om mijn innerlijke man en vrouw met vloerankers op te stellen om zo duidelijkheid te krijgen.

Het leek me een mooie suggestie en ik ging ermee aan de slag. Ik voelde me als innerlijke vrouw zwaar en behoedzaam. Mijn innerlijke man was helemaal in elkaar gekrompen. Toen hij de hand van innerlijke vrouw vastpakte, kon hij weer rechtop staan. Ineens trok iets hem van haar vandaan en kon hij geen contact meer met haar krijgen. Hij voelde zich tekort schieten. Hij had haar niet kunnen beschermen. Ik ging weer op het vloeranker van mijn innerlijke vrouw staan en voelde haar voedende kwaliteiten en haar ontvankelijkheid. Ze troostte mijn innerlijke man en vroeg hem haar hand weer te pakken. Innerlijke man aarzelde, keek naar de grond. Hij schaamde zich. Hij voelde Michaëls handen ineens op zijn schouder en dit hielp hem om de stap naar innerlijke vrouw weer te zetten. Hij omhelste haar en Michaël omhelste ons. Ik voelde ons samensmelten in een groot wit licht en voelde een enorme catharsis, een diep gevoel van opluchting.

Ik ging even aan tafel zitten om bij te komen van deze ervaring toen ik Michaël en Gabriël samen hand in hand aan zag komen lopen. Ze gingen op de plekken staan waar even daarvoor de vloerankers voor mijn innerlijke man en vrouw hadden gelegen. Michaël ging op de plek staan van mijn innerlijke man en Gabriël op de plek van mijn innerlijke vrouw. Mijn lijf begon te schudden en schokken. Ik moest steeds heel diep zuchten en voelde weer een enorme ontlading.

Ik kon voelen hoe mijn innerlijke man en vrouw zichzelf in mij hadden verenigd. Ik voelde de stille rust van de baarmoeder en van het zwarte gat. Ik had beide werelden in mezelf verenigd, het mannelijke en vrouwelijke, het licht en het donker. Ik kon mezelf eindelijk echt gronden met de aarde onder me en het zwarte gat in het midden van ons melkwegstelsel ergens boven me. Ik voelde me uitgelijnd. Wat een ervaring! Dit was de laatste stap die ik nodig had om de inwijding in te gaan.

Inwijding in de aarde

Deze inwijding in het element aarde heeft ervoor gezorgd dat ik me altijd gegrond voel, hoe ver mijn gedachten ook reiken. Ik kan nu onbezorgd de diepte van de oceanen en de hoogte van de bergen bereiken. Ik kan zelfs de kosmos induiken zonder mezelf te verliezen.

Ik sta op een cirkel van een soort koperachtig metaal. Ik kijk naar mijn voeten en ze blijken vergroeid met de ondergrond. Ik ben er één mee. Ik besef me ineens dat ik een boom ben. Ik voel mijn wortels diep in de aarde reiken. Ik kijk op en voor mij staan Michaël en Gabriël als representanten voor mijn innerlijke man en vrouw.

Ik ga met mijn aandacht naar mijn kruin en die is best hoog omdat ik een boom ben. Ik kijk over Michaël en Gabriël, die nog steeds voor me staan, heen en ik zie achter hun een pad zich ontvouwen. Het pad splitst zich en een deel gaat linksaf en een deel rechtsaf. Ik zie de paden draaien en parallel aan de cirkel waar ik op sta naar achteren lopen. Precies achter me komen ze weer samen en vormen weer één pad dat precies uitkomt in mijn rug. Het pad verbindt zich met het pad dat voor me ontsprong.

Ik kijk om mij heen en ik zie alle andere aartsengelen en engelen in een cirkel om mij heen staan. Ze staan langs de twee paden als toeschouwers bij een wielerwedstrijd. Ik zie hoe Michaël de ene, door de paden begrensde, halve cirkel optilt als een vleugel en Gabriël de andere. Zodra de metaalachtige grond omhoog komt, hoor ik een reusachtig gebrom uit de aarde omhoogkomen. Het is de aum-toon. ik voel hoe ik met al mijn wortels en al uit de grond omhoog kom en met mijn twee vleugels, bestuurd door Michaël en Gabriël wegvlieg. Waar ik ook ga, ik heb de aarde bij me, zo voelt het. En ik kan landen waar ik wil. Ik heb mijn wortels bij me en mijn voertuig wordt bestuurd door het harmonieuze samenspel tussen mijn innerlijke man en vrouw.

Zodra mijn mannelijke helft meer aan het roer komt, zwenk ik die kant op. En zodra mijn vrouwelijke kant de overhand krijgt, zwenk ik de andere kant op. Ik voel hoe ik mag uitproberen hoe dit in zijn werk gaat en ik voel hoe ik al vliegend bochten begin te maken. Ik voel pure vreugde als ik zo vrolijk rondjes vlieg en mijn krachten leer kennen. Op een gegeven moment ervaar ik ook hoe ik het water induik en er weer uitkom. Ik kan overal komen. Joehoe, wat een vrijheid!

Ik hoor Michaël in mijn oor zeggen dat ik het landen mag gaan oefenen. O jee, hoe doe ik dat? Shit, had ik dat niet kunnen bedenken voordat ik opsteeg? Ik ben nogal een gevaarte! Ik ben een boom met vleugels! Hoe verzín je het? Ik kijk naar beneden en ik zie mijn gekke schaduw op de grond. Ik moet lachen om mijn eigen absurde fantasie. Ik voel mijn innerlijke kind in me en ineens weet ik weer hoe ik moet landen. Mijn innerlijke kind weet het, want het is gewoon een spel van mijn eigen fantasie. Ik hoef niet moeilijk te gaan nadenken of te piekeren. Mijn innerlijke kind weet niet eens wat dat is! Zolang ik mijn innerlijke kind volg, weet ik dat ik gegrond ben. Ik land moeiteloos op de grond.

Michaël vraagt me hoe het was. Ik vond het heerlijk. Ik had alleen niet verwacht dat ik zou gaan vliegen.

M: Had je verwacht dat je door de grond zou zakken dan?

C: Uh, ja, ik denk het wel ja.

M: Je gronding is je basis. Je hebt de diepte van de aarde en de kracht van het zwarte gat al ontmoet. Je hebt Gabriël en mij ervaren als je innerlijke man en vrouw. Wij zijn in symbolische zin ook je innerlijke ouders. We steunen je onvoorwaardelijk en zijn altijd bij je. Waar je ook gaat. De aarde steunt je en het zwarte gat ook. Het leven zélf steunt je. Alles wat je hebt ervaren vormt je vangnet, het veilige kader waarbinnen je je leven in vrijheid kunt leven. Hoe voelt dat?

C: Het voelde heel goed toen ik aan het vliegen was. Maar nu weet ik het niet zo goed. Ik begrijp de paradox van de vrijheid binnen grenzen niet zo goed, merk ik. Natuurlijk is mijn speelruimte enorm, maar toen je het had over een kader, was er gelijk een deel in mij alert geworden. Ik word boos, merk ik. Ik wil helemaal geen grenzen!

M: Heel mooi Caroline, dat is het verlangen van je ziel om echt vrij te zijn. Je verlangen overstijgt de jouw bekende wereld. Je zult geduld moeten hebben. Intussen kun je alle stappen die je in je leven zet, zetten alsof je een vliegende boom bent. Ga genieten Caroline! Doe eens gek.

C: Ja, dat is een goeie! Ik begrijp het. Ik begin te lachen en krijg prompt de slappe lach. Ik ga genieten als een vliegende boom!

 

 

 

Mijn kennismaking met Nathaniël

Het element vuur was bij mij nooit zo aanwezig. Ik ben vooral een luchttype en voel me het prettigst met mijn hoofd in de wolken. Nathaniël is de aartsengel die resoneert met het element vuur. Het is een vurige, passievolle, nadrukkelijk aanwezige engel die ondersteuning biedt bij het ontdekken, neerzetten en uitvoeren van je diepste verlangens. Voor mij was het best even wennen om met Nathaniëls vurigheid om te gaan. Hij paste namelijk niet bepaald bij mijn voorzichtige en terughoudende aanpak bij het ontdekken van nieuwe dingen en het verleggen van mijn grenzen. Ik was in het begin zelfs bang voor hem.

Ik denk dat het ergens in september 2016 was dat ik voor het eerst allerlei rode lichtpuntjes op mijn netvlies begon te zien. Ik vroeg Michaël, die ik een paar weken eerder had ontmoet, wie ik op bezoek had. Hij gaf me aan dat mijn kennismaking met deze nieuwe engel te maken had met mijn loslaten van angst. De nieuwe engel zou zichzelf op zijn eigen manier aan mij voorstellen. Ik had inmiddels een kaartenset gekocht met orakelkaarten van de aartsengelen, maar daar zat hij niet bij. Ik had ook een set kleurenkaarten gekocht. Van die kaartenset trok ik steeds de kleuren rood, scharlakenrood en robijnrood. De kleur rood is blijkbaar zijn kleur, net zoals de kleur blauw bij Michaël hoort. Via google kwam ik erachter dat deze engel Nathaniël heet.

In diezelfde week deed zich een vreemd voorval voor. Op een middag liep ik met mijn zoontje van vijf en mijn dochtertje van drie van school terug naar huis. Er kwam een rode kat aanlopen die heel speels om mijn benen begon te kroelen. Mijn kinderen begonnen de kat verrukt te aaien. Er kwam nog een moeder met een klasgenootje van mijn zoontje aanlopen en ook dit jongetje begon de kat te aaien. De kat ging languit op zijn rug liggen en liet zich uitgebreid over zijn buik aaien. Ik wist niet wat ik zag. Deze vreemde kat liet zich uitgebreid over zijn buik aaien door twee kleuters en een peuter! Zoals je je kunt voorstellen ging dit er best hardhandig aan toe, maar de kat vond alles prima. Terwijl ik er met verbazing naar stond te kijken, voelde ik ineens hoe ik energie losliet via de kat de grond in. Vanaf dat moment kon ik de stem van Nathaniël horen. Hij vertelde me dat ik via hem al mijn angsten en ballast mag loslaten.

Niet lang daarna begon ik Nathaniël te zien op mijn netvlies. Hij verscheen in een vuurkolom en ik vond het doodeng. Ik kreeg eerder de associatie met een duivel dan met een engel. Omdat ik zo bang was, bleef hij voorlopig op een afstandje staan. Zijn boodschap was steeds dezelfde. Ik mag al mijn angsten en ballast aan hem geven in plaats van dat ik er zelf mee blijf worstelen. Eenmaal aan hem gegeven, brandt het weg in een vuur vol passie. Hierdoor kan mijn eigen kracht en passie vrijkomen en kan ik gaan ervaren hoe krachtig ik zelf eigenlijk ben. Naarmate ik aan hem begon te wennen, begon ik de passie en levenslust die hij uitstraalt steeds beter te voelen. Deze engel staat gewoon letterlijk in vuur en vlam!

Het opheffen van angsten en blokkades

In de maanden die volgden kon ik Nathaniël langzaam steeds dichterbij laten komen. Op een gegeven moment gaf hij me in een droom aan dat hij me op een dag de rode draad (ik begrijp nu waarom deze draad rood is) in mijn leven kenbaar zou maken. Het gaat om mijn levensmissie, mijn passie, de reden waarom ik hier ben. Hij gaf aan dat hij me er stap voor stap heen zou leiden. Waar het gaat om het vinden van je levensmissie en je passie trekt Nathaniël samen op met Michaël. Maar eerst moest ik nog over een aantal hobbels heen.

Macht

De eerste hobbel was mijn ambivalente houding ten aanzien van macht. Ik was bang voor hogere machten, bang voor mijn eigen kracht, bang voor God. Ik was eigenlijk in alles gewoon een enorme bangerik. Tegelijkertijd vond ik macht en kracht aantrekkelijk en voelde ik diep van binnen dat er een kracht in mij was die, eenmaal geactiveerd, niet meer te stuiten zou zijn. En hier was ik dan weer bang voor, want wat als zou blijken dat ik niet goed met die macht om zou kunnen gaan? Ik was bang dat er dan erge dingen zouden gebeuren.

Voor mijn verjaardag kreeg ik een zogenoemde spirituele high tea cadeau. Er was een vrouw aanwezig die de deelnemers om de beurt een korte engelenreading gaf. Ik had nog niet eerder van zoiets gehoord en ik wist ook niet wat ik me bij een reading van maar tien minuten kon voorstellen. De vrouw kreeg een beeld door. Ze zag al mijn machtsangst voorgesteld in een grote pilaar die door vuurengelen werd verbrand. Ik kon dit verbranden in mijn lijf voelen. Mijn lichaam begon te schokken en ik voelde een enorme ontlading. Voor het eerst drong tot me door dat Nathaniël niet de enige vuurengel is. Hij heeft een hele groep vuurengelen om zich heen! Ik moest mijn angst daarom wel loslaten, anders had ik deze overmacht aan passie en vuur nooit kunnen handelen!

Seksualiteit en levenskracht

Mijn tweede hobbel had te maken met het benutten van mijn levenskracht. Ik begon te ervaren dat pure levenskracht in feite seksuele energie is. Deze link had ik nooit eerder zo bewust gelegd. Er kan geen nieuw leven ontstaan zonder de vonk van vurige levenskracht. Het vuur dat je ter beschikking staat om je leven te leven is orgastisch van aard. Het is de kunst om deze energiebron in je buik ter hoogte van je tweede chakra aan te boren en te benutten om zo een passioneel leven te kunnen leiden.

En terwijl Nathaniël me hierover vertelde, bemerkte ik hoe ik met rode oortjes zat te luisteren. Ik voelde een enorme schroom en verlegenheid ten aanzien van dit onderwerp. Mooi hoor al die passie en orgastische levenskracht, maar mijn leven bestond vooral uit routines, sleur en verantwoordelijkheden. Ik voelde me als moeder van twee jonge kinderen eerder afgetobd dan bruisend van orgastische energie en passie. Ik was gewoon moe, zo ontzettend moe.

En hier kreeg ik hulp van weer een nieuwe engel. Ze stelde zich voor als Jaffaël. Ze was één van de vuurengelen die hielp met het verbranden van mijn angstzuil van macht. Ze heeft een prachtig helder oranje kleur, de kleur van een sinaasappel. Ze is vurig en zacht tegelijk. Ze maakte me duidelijk hoe zij werkt op het overgangsgebied van het element water naar het element vuur. Ze hielp me om op te rijzen uit mijn innerlijke zee aan emoties die mij zo had uitgeput, zodat ik weer kon ontvlammen.

De kennis van de zon

Het laatste wat me te wachten stond voordat ik de inwijding in het element vuur kon ontvangen, was het ontvangen van de kennis van het vuur. Ik voelde een nadrukkelijke link met de zon en zonlicht, de levengevende vuurbal bij uitstek. Ik begon heldere gele vlekken op mijn netvlies te zien en weer een nieuwe engel kondigde zich aan. Dit keer was het de beurt aan aartsengel Uriël. De blik van deze engel was zacht en indringend tegelijkertijd. Het indringende karakter kwam niet zozeer van de passie, zoals bij Nathaniël het geval is, maar van een soort hogere wijsheid. Uriël verzekerde me ervan dat ik niet bang hoefde te zijn voor het verkeerd gebruik van mijn vuur, zolang ik me laat leiden door wijsheid, zoals de natuur zich richt op het licht van de zon.

Uriël legde me uit dat de zon heel wijs en intelligent is en dat zonlicht deze wijsheid op ons overbrengt. Hij vertelde me over het ritme van de zon en hoe belangrijk het eigenlijk is voor ons welzijn om de seizoenen te volgen en te kijken naar zonsopkomsten en zonsondergangen. Kunstlicht is funest voor onze gezondheid en verwijdert ons van ons eigen vuur en onze passie. We raken depressief en uitgeput en worden futloos en apathisch zonder zonlicht. Voordat ik de inwijding kon doen, was het nodig dat ik van deze kennis doordrongen was.

Inwijding in het vuur

Nathaniël heeft mij samen met de andere engelen een inwijding gegeven in het element vuur. Hierdoor kan ik nu gemakkelijker contact maken met dit element. De inwijding heeft me tools gegeven om mijn levenskracht te vernieuwen en het passievolle leven te kunnen leiden wat ik ten diepste verlang.

Tijdens de inwijding stond ik met Nathaniël voor me op een soort grote cirkel. Het leek op een grote zonnewijzer. Om ons heen zag ik een cirkel van vuur. Toen ik er goed naar keek zag ik dat het geen gewoon vuur was. Normaal gesproken is er een brandstof nodig om vuur te doen branden, maar deze vlammen leken uit het niets te komen. Voorbij de cirkel van vuur zag ik de andere aartsengelen in een cirkel om ons heen staan. Ik zag hoe zij lichtstralen uitzonden richting de vuurcirkel. Dit was blijkbaar de reden dat het vuur kon branden, maar ik kon moeilijk vatten wat ik precies zag.

Nathaniël wenkte me. Ik was een beetje afgeleid door alles wat ik om me heen zag. Hij vroeg me naar hem te kijken. Ik keek op, maar voelde schroom opkomen en wendde mijn blik weer af. Hij vroeg me nogmaals te kijken. ‘Kijk maar in mijn ogen’, zei hij, ‘maar neem je tijd. Kijk wanneer je eraan toe bent’.

Ik denk dat ik er een paar minuten over heb gedaan om op te kijken. In die paar minuten zag ik alles weer voorbij komen wat ik zojuist heb opgeschreven. Toen keek ik op. In zijn ogen zag ik allemaal dansende vuurvlammetjes. Ik voelde hoe ik met mijn aandacht zijn ogen in werd getrokken, steeds verder de vlammen in. Hij vroeg me hem te volgen en ik volgde. Ik ging als het ware via Nathaniël het inwendige van de vlammen binnen en kwam in een nieuwe, maar tegelijkertijd bekende wereld.

Ik zat aan tafel in de woonkamer en keek om me heen. Alles zag er net zo uit als altijd, maar van alles om mij heen en van alle voorwerpen die op tafel lagen, zag ik kleine dansende vuurvlammetjes komen. Nathaniël legde me uit dat dit levenskracht is, door mij aan al deze voorwerpen gegeven. Ik zie deze voorwerpen niet omdat ze er zijn, maar omdat ik wil dat ik ze zie. Het is mijn levenskracht, mijn wil, mijn passie die maakt dat ik zie wat ik zie. Mijn ogen stralen licht uit, het licht waarmee ik zie. Nathaniël vroeg me of wat ik zag een weerspiegeling was van mijn diepste verlangen. Hij vroeg of ik er blij van werd of niet. Ik vond wat ik zag een beetje flets ogen, zei ik.

Ik was nog niet uitgepraat of de vlammen werden groter. De hele woonkamer stond ineens in lichte laaien. Ik voelde een enorme schokgolf door me heengaan als een vurige extase en ik begon te lachen. Ik werd er zo blij van! Wat een passie en vreugde ging er ineens als vanuit het niets door me heen.

Ik hoorde Nathaniëls luide stem:

Dit is wat ik bedoel met vuur! Dit is wat ik bedoel met passie! Neem geen genoegen met minder vreugde dan je nu voelt. Dit is je erfgoed. Je hebt er recht op. Je enige missie op aarde is om je je eigen erfgoed weer te herinneren.

Roep mij aan wanneer je vreugde en vuur lijken te verflauwen, wanneer je leven een vermoeiende opgave voor je wordt en wanneer je je bedrukt of onderdrukt voelt op wat voor manier dan ook. Dit is niet de bedoeling. Het is ook niet nodig. Wij vuurengelen staan voor je klaar en zullen je lasten verlichten en je angsten laten verdwijnen zodra je ons toestaat je te helpen.

Ik bleef nog een tijdje rustig aan tafel zitten, totdat alles langzaamaan weer normaal werd, maar nooit meer hetzelfde.