Hallo beste lezer,

De vorige keer eindigde ik met het levenskrachtige witte vuur van Nathaniël. In deze aflevering ga ik hier op door. Ik kondigde ook aan dat ik het deze keer over de dodecaëder zou hebben. De dodecaëder is een heilig geometrisch figuur die de gehele kosmische orde symboliseert. In deze aflevering gaat het over de werkzaamheid van de krachten in het universum, de toepassing van het witte vuur om voorbij de poort van Saturnus te komen en manifestatie volgens de principes van de flower of life.

Het is een mooie afsluiting van deze zomerperiode. Gisteren, op 22 september 2017, is de herfst begonnen en een nieuwe fase aangevangen. Ik zal hier aan het eind van deze aflevering meer over vertellen als ik een bruggetje maak naar de komende herfstperiode vol nieuw onderwijs. Er ligt nog veel meer moois in het verschiet. Bewustzijn blijft zich verruimen. Maar nu eerst deze aflevering over de dodecaëder: ons universum in een notendop.

Ik heb ook dit keer weer een tekening gemaakt die mijn leerproces van de afgelopen drie weken symboliseert. Ik zal stap voor stap uitleggen wat hieronder staat afgebeeld.

Kosmisch experimenteren

In een droom nam Metatron me mee naar een gebouw ergens ver weg. We gingen naar binnen en we kwamen in een paarse ruimte. Metatron legde me uit dat dit mijn atelier is, mijn studieruimte in één van de mysteriescholen. Ik begreep niet helemaal wat hij bedoelde. Ik kon niets om mij heen gewaarworden, behalve allerlei paarse tinten.

De volgende dag nodigde Metatron me uit om in een meditatie terug te gaan naar deze ervaring. Ik belandde snel weer in de paarse ruimte en op een gegeven moment zag ik een witte lichtgevende bol. Ik had deze bol vaker gezien. Ik zag hoe de witte bol een soort doorzichtig geladen energie in zich opzoog en daardoor groeide. De witte bol was gloeiend heet en werd heter en groter. Ik besefte me dat dit de geboorte was van een ster.

Op een gegeven moment werd ik onder de wolk en de ster een soort zwarte ronde tafel gewaar. De tafel had geen tafelblad, maar bestond uit een soort zwart niets dat ronddraaide. Ik kon de trekkracht van de tafel voelen. Ik ‘wist’ ineens dat ik de trekkracht van de tafel kon beïnvloeden. Ik kon me niet herinneren hoe, maar ik was er zeker van dat ik dit eerder had gedaan. Ik kon de tafel als het ware harder of zachter zetten. De tafel moest zo afgesteld staan dat de bol boven de tafel zou blijven zweven en niet door de kamer geslingerd zou worden, wat tot levensgevaarlijke situaties zou leiden. Ik wist dat dit me een keer was overkomen. Aan de andere kant moest de tafel ook niet te hard staan, anders zou de nieuwe ster in de tafel gezogen worden. Het evenwicht tussen de tafel en de wolk luisterde heel nauw om goed te kunnen experimenteren met de elektrische gaswolk.

Ik herinnerde me ineens dat ik vele uren in deze atelierruimte, in dit laboratorium, had doorgebracht. Ik experimenteerde met het maken van sterren, planeten en uiteindelijk hele sterrenstelsels. Ik bootste als het ware het universum na. Ik richtte eerst al mijn aandacht op het maken van de zon. Dit kostte me een hoop inspanning. Daarna zouden de planeten volgen.

Ondanks al mijn gevoelens van herkenning voelde ik me best in de war toen ik uit trance kwam. Hieronder een fragment uit mijn aantekeningen van mijn gesprek met Metatron na afloop van de meditatie.

C: Metatron, waar ben ik in hemelsnaam?

Me: In je atelierruimte in de mysterieschool. Dit is voldoende voor je om te weten nu.

C: Is dit een vorig leven, of kan ik hier in de geest altijd heen reizen met de Merkaba en ben ik hier bijvoorbeeld in mijn slaap ook?

Me: Je kunt hierheen wanneer je wilt. Je hebt genoeg ervaringen geactiveerd om hier in je slaap heen te reizen. Ja, dit is opgedaan in vorige levens. Maar eigenlijk is het onzinnig om te spreken over voorgaande levens. Alles speelt zich nu af. Je kunt beter zeggen dat je je inmiddels voldoende herinnert, waar deze herinneringen ook vandaan komen.

C: Ok, ik kreeg laatst al de ingeving om mijn inwijdingen in de elementen nog eens na te lezen. Ik las in mijn stuk over het element ether weer over de drie fundamentele krachten in het universum: de nucleaire kracht die ik me had voorgesteld als mannelijke, door de ruimte reizende lichtstralen, de zwaartekracht die ik me had voorgesteld als het zwarte vrouwelijke gat en de elektromagnetische kracht die ik me had voorgesteld als speelse kind-kracht.

Het hele tafereel doet me hier aan denken. De witte bol die ik zag is nucleair en mannelijk dus en ontstaat alleen wanneer het vrouwelijke veld, de zwarte tafel eronder, de juiste ‘stand heeft’. Ik begrijp het nog niet helemaal. Maar het voelt nu alsof het vrouwelijke veld de eerste voorwaarde tot scheppen is. De basis moet goed zijn, zoiets. Uit het vrouwelijke ontstaat vervolgens het mannelijke sterrenlicht en tot slot kunnen er ‘kinderen ontstaan’ in de vorm van planeten die gaan cirkelen tot hele melkwegstelsels. Ze dansen in de lucht en voeden zich met het mannelijke licht en het vrouwelijke veld.

Me: Niet helemaal, maar het is een mooie eerste voorstelling. We zullen het je gaan uitleggen. Alle krachten zijn tweeledig.

C: Ik kan je niet goed doorkrijgen, ik snap de tweeledigheid niet helemaal. Ik hoor je praten maar krijg geen zin ingetypt.

Me: Laat het maar even. Ga maar lekker slapen. In je dromen ben je ontvankelijker dan nu.

Ik wist dat dit tafereel onderdeel zou zijn van mijn volgende tekening: de paarse achtergrond, de tafel, de wolk en de ster. De volgende nacht droomde ik heel eng. Ook dit heb ik in mijn aantekeningen beschreven.

C: Jemig, ik kreeg wel een heel vervelende waarheid tot me. Hopelijk is het niet waar, Metatron, en heb ik het gewoon niet goed gezien. Ik droomde weer heel eng, over oorlog en dat ik achterna gezeten werd door enge mannen met laserstralen. Als ik in een lift stapte was ik veilig voor de mannen, maar vloog ik als een gek heel hard omhoog of omlaag en dat wilde ik ook niet. En de mannen stonden op de loer bij de liftschachten.

Toen ik wakker werd schoot me te binnen hoe ik de mannelijke nucleaire kracht als lichtstralen had benoemd; dat waren de boze mannen. De vrouwelijke zwaartekracht zag ik in mijn droom als de op hol geslagen liften. En ik was de kracht van het kind, ik was een soort magneetje die op de een of andere manier aantrekkingskracht uitoefende op de mannen en liften. Ik trok hun aan en zij mij en we stootten elkaar ook weer af. Het hele tafereel was vijandig en gericht op het elkaar willen overheersen. De krachten bestaan door een bevochten evenwicht, doordat de krachten allemaal even sterk zijn en de ene zo de ander niet kan overheersen. Ze houden elkaar in evenwicht door strijd en door steeds kracht op elkaar uit te oefenen. De liften waren monsterlijke zwarte gaten en de mannen waren invaders die andere sterrenstelsels vernietigden.

Goed, Metatron, ik weet inmiddels dat ik de neiging heb om alles in eerste instantie als duister waar te nemen. Gisteren zei je dat de krachten tweeledig zijn. Nou, volgens mij heb ik vannacht de donkere zijde beleeft. Wat is de lichte zijde?

Me: Dit was de lichte zijde.

C: Oh God, wat nu weer? Ben ik niet gewoon weer in het donker aan het freaken?

Me: Nee, Caroline. Je ziet het heel goed. Het universum is ook geen fijne plek. Het is een werkterrein.

C: Ok, de lichte zijde is een werkterrein dat blijkbaar door niet al te aardige intenties wordt bestuurd. En de donkere zijde dan? Is dit de antimaterie?

Me: Precies. Het is die andere wereld die ook gewoon een wereld is, zoals je zo mooi beschreef bij je inwijding in de aarde.

C: En de catharsis zit in de heelwording van de materie en de antimaterie waardoor beiden opheffen in een extase. Dat zei ik ook toen. Dit is de verdwijning van het universum zoals in het boek van Gary Renard is beschreven.

Maar dat het universum een werkterrein is en dat het niet een fijne plek is, stemt wel somber. Maar waar zijn jullie dan?

Me: Buiten dit universum, laat dat duidelijk zijn. Je zult ons hier niet vinden, Caroline. Het universum is een illusie.

C: Dus die atelierruimte waar ik aan het oefenen was met het maken van een zon en een sterrenstelsel was buiten het universum?

Me: Ja en het was ook geen oefenen hoor. Het universum wordt op die manier gemaakt.

C: Door een stel experimenterende malloten? Ik bedoel ook even mezelf, want ik had niet de indruk dat ik wist wat ik aan het doen was.

Me: Ja en nee. Het is een onderwijsprogramma natuurlijk, maar de effecten zijn gelijk in het universum zichtbaar. Er is geen oefenruimte los van het universum of zo.

C: Het voelt nu een beetje alsof ik een klein nietig slachtoffertje ben van de krachten in het universum, maar dat is niet waar.

Me: Je bent hier om erachter te komen dat dit inderdaad niet waar is.

C: Ok, dus al ik even doorredeneer: Door zelf te werken aan het experiment en door sterren te maken en zonnestelsels leer ik zelf hoe ik invloed uitoefen. Want ik heb geleerd hoe de zon en de planeten in ons zonnestelsel invloed uitoefenen op mijn metaalsamenstelling en dus op mijn lichamen (fysiek, emotioneel en mentaal). Dit heb ik in de vorige aflevering beschreven. Als ik zelf ervaar dat ik een zon maak die invloed uitoefent op zijn omgeving, leer ik dat ik niet een slachtoffer ben van deze krachten, maar ook een dader, in de zin van dat ik word beïnvloed en zelf ook invloed uitoefen. Jemig, dit klinkt nog steeds heel negatief. Waar is de liefde, Metatron? Licht is toch liefde? Toch geen vernietigende laserstraal? Waar ga ik mank?

Me: De liefde komt van buiten het universum.

C: Maar wat is dat dan? Is dit wat anders dan het sterrenlicht? Paracelsus zei toch dat onze zon wijsheid in zijn zonnestralen herbergt en dat Sirius liefde vibreert. Hoe zit dit?

Me: De liefde zit in de maker, niet in het gemaakte.

C: Zijn er dan meer makers met een slechte intentie of zo? Dat het universum zo negatief op me overkomt?

Me: Je moet het zo zien, dat degenen die hebben ervaren dat de liefde erbuiten te vinden is, er op een gegeven moment geen behagen meer in vinden om aan dit universum te werken. Zij stromen door naar ander onderwijs.

C: Dus wat overblijft zijn de makers die nog niet zo ver zijn. En die worden door jullie opgeleid totdat ze dit universum ontgroeid zijn en naar een ander universum gaan?

Me: Zoiets. Maar dit gaat je begrip nog te ver te boven. Laten we in dit universum blijven. De mysterieplaneten die resoneren met Sirius en hoger ontwikkelde beschavingen kun je zien als ingebouwde poorten, zodat iedereen uiteindelijk de weg terug kan vinden. We zijn wel degelijk nauw betrokken bij jullie ontwikkeling en laten jullie niet zomaar aan jullie lot over. Echter heeft iedereen een vrije wil, dus in de tijd gezien, kan dit universum pas worden opgeheven als iedereen die zich erin bevindt het volgende leerstadium bereikt.

C: Nou en wat ik allemaal aan negatieve krachten zag, duurt dat dus nog wel even.

Me: Je hoeft niet somber te zijn, Caroline. Er is hulp bij je, altijd. En dat geldt voor iedereen. Ieder lid van dit universum heeft een persoonlijke begeleider, maar niet iedereen luistert hier even goed naar. En de wezens die wel open staan voor onderwijs trekken logischerwijs meer leraren naar zich toe, zodat ze sneller kunnen groeien.

Ik moest dit gesprek even laten bezinken. Het werd me duidelijk dat ik Metatron en Nissa bij de wolk kon tekenen, omdat Metatron Nissa helpt met experimenteren. Metatron had ik snel getekend, maar Nissa kreeg ik niet op papier. Hier was eerst nog wat anders voor nodig.

De dodecaëder, sleutel van de kosmos

In volgende dromen zag ik een robijnrode dodecaëder voor me, ongeveer zo groot als een voetbal. Ik besloot deze dodecaëder te tekenen aan de linkerkant. Ik wist toen nog niet dat Michaël hem vast had. Vanaf het moment dat de dodecaëder in mijn dromen verscheen, startte een woelige periode. Ik werd vooral heel verdrietig van de robijnrode dodecaëder. Er kwam een hoop emotie los. Hier moest ik eerst aandacht aan besteden voordat ik verder kon. Voor mijn gevoel moest ik een paar stappen terug.

Mijn innerlijke man en vrouw in balans

Ik kreeg een hoop uitdagingen op mijn pad die ik moest overwinnen, in de vorm van ervaringen waarin ik bij mijn eigen waarheid moest blijven, op mijn intuïtie moest vertrouwen, hoewel ik me hierin niet gesteund voelde, moest doorzetten en nee moest zeggen. Het waren voor mij lastige situaties. Michaël heeft me hier heel goed doorheen geholpen. Hij vertelde me steeds dat ik de door mij gewenste uitkomst van de moeilijke situaties in detail voor me moest zien en me alleen maar hierop moest focussen. Hij liet me contact maken met mijn diepste verlangens en hielp me om mezelf niet mee te laten slepen door andere energieën. Ik kreeg oefeningen om me op mijn vuurslang te richten en om mezelf als een uitgelijnde vuurzuil voor te stellen. Ik werkte met het witte vuur van Nathaniël om mijn zelfvertrouwen op te bouwen, moedig te zijn en mezelf te beschermen. Ik versterkte hiermee mijn innerlijke man. Omdat Michaël resoneert met deze mannelijke, doortastende energie tekende ik hem achter de dodecaëder.

Ik werkte tegelijkertijd ook aan mijn innerlijke vrouw. Doordat mijn innerlijke man sterker werd, kon mijn innerlijke vrouw zich gaan ontspannen. Het was voor haar nu veilig om zich over te geven aan haar gevoelens en intuïtie. Ze leerde vertrouwen te krijgen in de bescherming en bedding die mijn innerlijke man haar gaf. Dit maakte het voor haar gemakkelijker om zich over te geven en op hulp te vertrouwen. En zo werd ik ontvankelijker voor wonderen. Ik droomde over een Aziatisch ogende vrouw, een Indiase godin. Ze hielp me mijn vrouwenlijn op te schonen en mezelf te vergeven. Ze liet me haar onvoorwaardelijke liefde voelen en hielp me mezelf te openen. Ik voelde hierdoor hoe het witte vuur dat via mijn vuurslang omhoog kwam niet alleen krachtig is, maar ook liefdevol. Ik heb haar naast Michaël getekend. Ze symboliseren mijn innerlijke man en vrouw die samenwerken met het witte vuur.

Uiteindelijk door de poort

Ik merkte tijdens de uitlijnoefeningen dat mijn vuurslang stagneerde bij mijn keelgebied, mijn keelchakra. Ik had al een tijdje last van een middenoorontsteking en bleef pijn houden. Mijn hele kaak was verkrampt. Het keelchakra is het gebied dat energetisch resoneert met waarheidsvinding en waarachtige communicatie. Al mijn uitdagingen hielden verband met mijn keelchakra.

In mijn vorige aflevering vertelde ik over de wet van zeven en de zeven metalen die in evenwicht moeten komen om voorbij de loden poort van Saturnus te komen. Dit is de kunst van de alchemie, in mijn woorden ook wel de kunst van het sterrenstof. Het is de manier om de vuurslang te doen ontwaken, het ego op te laten gaan in het Zelf en het contact met de Bron te herstellen. Door aan mijn metaalsamenstelling te werken, had ik mijn vuurslang gewekt. Volgens Paracelsus stijgt deze vuurslang door verschillende verbrandingsprocessen en wordt het proces geholpen door het antimonium, het witte vuur van Nathaniël.

Het metaal kwikzilver resoneert met Mercurius en het keelchakra. Het heeft de eigenschap om snel op en neer te bewegen en geen vorm aan te nemen. Wanneer antimonium op kwikzilver inwerkt, wordt het kwikzilver als het ware hoog gehouden, zodat het gemakkelijker wordt om in de hogere frequenties te blijven zonder naar beneden toe uit te schieten. Hierdoor wordt het mogelijk om waarachtig te blijven spreken en je gedachten positief te houden, ook onder moeilijke omstandigheden. Het hielp mij om mijn gedachten gericht te blijven houden op de door mij gewenste uitkomst en mijn diepste verlangens en waarheden op een krachtige manier uit te spreken. Door dit te doen, kon ik uiteindelijk door de poort met de dodecaëder als sleutel.

Voorbij de poort ervoer ik een kinderlijk eenvoudige wereld. Het deed me beseffen dat de mannelijke en vrouwelijke krachten samen het werk verrichten, zodat het kind uiteindelijk door de poort kan, of beter gezegd, geboren kan worden voorbij de beperkingen van tijd en ruimte.

Ik kan de symboliek van de dodecaëder niet goed uitleggen. Het heeft te maken met de twaalf vijfhoeken, en de vijf- en zespuntige sterren. Ik voel dat het geheel van deze symboliek het universum vormt zoals wij het kennen. Metatron verzekert me dat hij het me nog een keer gaat uitleggen. Voor nu is het voldoende dat ik de kinderlijke beleving ervan voel zonder het te hoeven begrijpen. Alles komt op zijn tijd.

Manifesteren en de flower of life

Mijn tekening was bijna af. Ik had alleen Nissa en Xelé nog niet getekend. Het werd mij duidelijk dat ik Xelé kon tekenen als vertegenwoordiger van het vrije kind. Het zijn de kabouters en elfen die ons helpen met deze kwaliteiten in onszelf contact te maken. Manifesteren is als kinderlijk, vreugdevol en vol overgave spelen, daarbij onze diepste hartverlangens volgend. En deze hartverlangens zijn het product van de samenkomst van onze innerlijke mannelijke en vrouwelijke kwaliteiten, de conceptie. En vervolgens groeit het vruchtje door celdeling en wordt groter en groter. De flower of life bestaat uit zich herhalende patronen en is te vergelijken met deze constante vermenigvuldiging van cellen tot een volwaardige nieuwe manifestatie.

Ik vond deze informatie eigenlijk een hele mooie afsluiting van deze zomerperiode, maar ik bleef met nog een aantal vragen zitten. Volgens Metatron stond de zwarte tafel niet voor het vrouwelijke en de ster niet voor het mannelijke. Dat het kind het manifestatieproces vertegenwoordigt na de conceptie had ik goed begrepen, maar wat gaat daar nou precies aan vooraf? Draait alles dan toch weer gewoon om seks?

Nissa sprak vervolgens tot me waarna ik haar eindelijk kon tekenen en mijn tekening kon afmaken. Ze vertelde me wat ze precies deed. Het is duizelingwekkende informatie.

Ik roep met mijn gedachten de elektrische wolk op die bestaat uit het witte vuur van Nathaniël. Het witte vuur staat je vrij ter beschikking nadat je het alchemistische proces van Paracelsus succesvol hebt doorlopen. Het witte vuur is heel, bevat zowel de mannelijke als de vrouwelijke component. Daarom dat je ervoer dat het vuur zowel krachtig als liefdevol is. Uit dit krachtige en liefdevolle veld kun je stralende sterren maken. In het licht dat deze sterren uitstralen ligt de intentie van hun maker besloten. Daarom dat Metatron zei dat de liefde van de maker komt en niet van het gemaakte. De kwaliteit van sterren hangt af van de intentie van de maker. Wanneer je rond reist in het universum kun je een hoop prachtig mooie sterren zien, zoals bijvoorbeeld Sirius of de meeste sterren van Andromeda, maar je komt ook een hoop misbaksels tegen. Ja, het universum is een werkterrein!  

Je vroeg ook naar het zwarte gat. Je vergeleek het wel eens met een baarmoeder en de aantrekkingskracht deed je denken aan vrouwelijke kwaliteiten. De werkelijke betekenis van het zwarte gat gaat je begrip nog te boven. Herinner je je nog dat je bij je inwijding in het aarde-element zwarte materie als een soort inkt uit het zwarte gat zag komen? Het zwarte gat heft materie op door het te verenigen met zijn tegenhanger. Het zwarte gat staat symbool voor anti-manifesteren of opheffen. Zwarte gaten werken als stofzuigers van sterrenstof en zijn in dit duale universum nodig als tegenhanger van de zichtbare sterren. 

Deze informatie riep bij mij nog een vraag op. Ik ervoer hoe ik mezelf kon uitlijnen middels de vuurzuil van wit vuur. Mijn vuurslang ontrolde zich en steeg op tot de sterren met de frequentie van onvoorwaardelijke liefde. In mijn inwijding in de aarde omschreef ik een ander soort uitlijning. Ik ervoer mezelf tussen het middelpunt van de aarde en het zwarte gat. Wat was dat dan voor uitlijning?

Planeten hebben een andere kwaliteit dan sterren. Je ervoer je planetenuitlijning om het zo maar te noemen. Deze is van een andere orde. Sterren stralen en planeten reflecteren. In de vorige aflevering schreef je dit heel mooi op over de maan en het zilver. De aarde heeft dezelfde soort reflectiekwaliteiten, zoals alle planeten een stukje van de puzzel reflecteren.

De uitlijning van je innerlijke vuurslang met de sterren van onvoorwaardelijke liefde brengt je in contact met je ware Zelf dat bestaat uit puur licht. De uitlijning van je planetenzelf met het zwarte gat, weerspiegelt je kleine zelf. Ik bedoel dit niet neerbuigend. Denk nu niet dat je bij je inwijding in de aarde iets inferieurs hebt gedaan. Deze uitlijning is eerst nodig om je bewust te maken van de reikwijdte van je kleine zelf voordat je überhaubt met sterren aan de slag kunt gaan. Je kleine zelf of ego reikt tot aan je eigen melkwegstelsel, wat op zich een aanzienlijk werkterrein is. Deze uitlijning is ook nodig om te kunnen incarneren in een lichaam. Zie het ego maar als een labeling aan het melkwegstelsel waarbinnen je incarneert. Wanneer je ego eraan toe is kan het als entstok dienen voor je vuurslang.

Na deze informatie bracht ik een tijdje door in stille bespiegeling. Ik kon het maar moeilijk vatten en besloot het even te laten zo.

Wat heb ik een hoop geleerd afgelopen zomer! Een combinatie van alchemie, heilige geometrie en astronomie. De zomer stond in het teken van het naar boven halen van oude wijsheid. Jemig, dit was in vroegere tijden dus gewoon bekende informatie!

Metatron: En er komt nog meer Caroline. We zijn nog maar net begonnen. De herfstperiode staat in het teken van een hoop nieuwe informatie. Als je dit wilt ontvangen natuurlijk.

Caroline: Jazeker. Kun je hier meer over vertellen? Wat gaan we doen?

Metatron: Het werkt het allerbeste als je je gewoon laat verrassen.

Caroline: Ok, deal. Tot snel dan maar. Wanneer starten we? De herfst is al begonnen.

Metatron: Wij ook. We zijn al gestart. Verdere instructies volgen.

Michaël: En deze komen van mij. Tot snel, mijn lief Michaël-meisje.

Caroline: Tot snel.

Tot slot een dankwoord aan alle betrokkenen die hebben meegewerkt afgelopen zomer. Bedankt voor jullie liefdevolle steun, begrip en geduld bij het uitleggen van al deze duizelingwekkende informatie. Hopelijk tot snel!

Hallo beste lezers,

Ik ben eindelijk weer terug met een hoop nieuwe informatie, die ik natuurlijk eerst zelf heb moeten verwerken. Het viel niet mee deze keer. Ik heb een hoop weerstand ervaren; weerstand van mezelf en mijn eigen beperkende overtuigingen (zoals gewoonlijk zou ik bijna zeggen), weerstand in de vorm van een middenoorontsteking en ook weerstand uit de kosmos in de vorm van een aanval door buitenaardsen! Alles is uiteindelijk goed afgelopen en al mijn ervaringen hebben mijn horizon enorm verbreed.

Ik heb al mijn ervaringen in de tekening hieronder verwerkt. Dit keer heb ik Metatron’s werkkamer getekend. Ik zal aan de hand van de tekening vertellen wat ik allemaal heb meegemaakt. Deze aflevering gaat over alchemie, met speciale aandacht voor de aartsengelen Rafaël en Nathaniël en het elementwezen Xelé. Het is een lange aflevering!

Alchemie en de wet van zeven

Allereerst begin ik met een korte theoretische introductie. Volgens Paracelsus, beschreven door Henk Leene in zijn boekje ‘De alchemie der metalen’, is ons kleine zelf onderworpen aan de wet van zeven. Overal komt het getal zeven terug; in de zeven kleuren van de regenboog, de zeven chakra’s, de zeven dagen van de week en de zeven planeten die ons in de greep houden: Zon, Maan, Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus. Deze planeten resoneren met de volgende metalen in ons lichaam: goud, zilver, kwikzilver, koper, ijzer, tin en lood. De elektromagnetische velden van de genoemde planeten bepalen de metalenhuishouding in ons lichaam. En deze chemische samenstelling van de elementen in ons lichaam bepaalt vervolgens ons denken, voelen en handelen. Zo staan we meer onder invloed van de kosmos dan we denken!

Iedere ziekte en iedere lichamelijke, emotionele of mentale disbalans is een gevolg van een verstoorde werking van de metalen in ons lichaam. Paracelsus schreef zijn geneesmiddelen op deze manier voor. Simpel gezegd kreeg iemand die een disbalans in zijn zilver had, als medicijn zilver toegediend.

Het herstel van de harmonie van zeven maakt ons weer gezond. Maar er is meer dan alleen de wet van zeven. Er zijn nog veel meer dimensies en planeten etcetera te ontdekken. Een ziel die zich herinnert dat zijn oorsprong niet op aarde ligt, kan ambitieus worden en de wet van zeven willen doorbreken en ontstijgen om naar het octaaf te gaan of zelfs nog verder. Volgens Paracelsus kan dit alleen door eerst de balans van de zeven metalen te herstellen waarop men vervolgens een omzettingsproces kan beginnen, waarbij het ego opgaat in de geest. Dit omzettingsproces vindt plaats door blootstelling aan verschillende vuren.

Ik heb de afgelopen vier weken de werkkamer van Metatron leren kennen door hier met mijn Merkaba steeds naartoe te reizen. Ik heb beleefd hoe het nu eigenlijk was gesteld met mijn eigen metaalsamenstelling. Ik heb verschillende disbalansen hersteld met behulp van de reinigende werking van de icosaëder en de violette vlam en ik heb een aanvang gemaakt met het omzettingsproces.

Ik vertel hier mijn eigen verhaal als een persoonlijke getuigenis van hoe een alchemistisch proces eruit kan zien. Terloops deel ik een hoop oude alchemistische kennis, maar voor alles geldt dat het licht gedurende de reis steeds helderder gaat schijnen. Ik hoop vooral dat ik jullie inspireer om zelf de ‘reis der metalen’ te maken. Laat je daarbij vooral niet afschrikken door mijn, af en toe, duistere ervaringen. Voor iedereen is de reis weer anders. En sowieso geldt dat je verzekerd bent van hemels hulp wanneer je er maar om vraagt en je met een liefdevolle intentie, een ontvankelijk hart en een open geest op pad gaat.

Mercurius en het kwik

Ik zag als eerstvolgend beeld een vinger die een plasje kwik beroert en uit elkaar doet spatten. Ik wist dat dit het eerste tafereel zou zijn dat ik zou tekenen. Ik begreep toen nog niet wat de context zou zijn. Uiteindelijk bleek het de poster die Metatron in zijn werkkamer had opgehangen.

Kwik is het metaal in ons dat ons flexibel maakt en open doet staan voor hogere trillingen. Het is een gevoelig metaal dat gebruikt kan worden om de temperatuur op te meten. Het is vloeibaar. De alchemisten zeggen daarom ook wel dat het kwik de verborgen vlam in zich heeft. Blootstelling aan vuur leidt tot transformatie en het vloeibare kwik is noodzakelijk bij dit overgangsproces. Mercurius resoneert ook met aartsengel Michaël, met het spreken van je eigen waarheid, een goede communicatie,  de kracht van het waarachtig gesproken woord en ook van het steeds op en neer gaan tussen ‘boven’ en ‘beneden’. Mercurius wordt ook wel geassocieerd met Hermes, de beschermer van de reiziger.

Wanneer Mercurius tot je komt, wil dit vaak zeggen dat je een volgend stadium in je ontwikkeling hebt bereikt. In mijn geval kwam dit tot mij in mijn droom die ik in de vorige aflevering beschreef, de droom waarin ik naar Mercurius afreisde om Zilver en Goud te ontmoeten.

Mensen die veel kwik in zich hebben, zijn fijngevoelig en empathisch. Ze kunnen goed invoelen op een persoon of situatie. Hun zenuwstelsel is gevoelig en afgestemd op hoge trillingen. Een disbalans in het kwikgehalte kan leiden tot een overgevoeligheid. Het zenuwstelsel kan teveel belast worden, waardoor iemand prikkelbaar wordt, als het ware uit elkaar kan spatten in een emotionele uitbarsting. Kwik is heel beweeglijk en kan leiden tot grote overgangen in lichtfrequentie; het ene moment beleef je hemelse vrede en het volgende moment diepe duisternis. Ook kan teveel meevoelen met anderen zonder zelfdefinitie leiden tot jaloezie. Communicatie kan dan veranderen in roddelen en kwaadsprekerij. Een tekort aan kwik kan leiden tot starheid.

Nou, het beeld dat tot me kwam sprak voor mij boekdelen. Ja, zo was het dus met mijn kwik gesteld! Ik was emotioneel overbelast en stond steeds op het punt om als het ware uit elkaar te spatten. Ik kon niet veel hebben van mijn omgeving en ik was jaloers op alle mensen die op de één of andere manier succes hadden, zonder dat ik mijn gevoelens kon verklaren. Mijn kwikbalans was kortgezegd overspannen, maar ik wist niet waarom. Dit kreeg ik uiteindelijk pas duidelijk door het contact met elementwezen Xelé te herstellen.

Xelé en aartsengel Rafaël

Xelé verschijnt aan mij als een kabouter van ongeveer een meter hoog met een lange rode puntmuts waardoor hij, puntmuts meegerekend, ongeveer even groot is als ik. Ik zag hem voor het eerst ongeveer een jaar geleden. Ik dacht toen dat ik gek werd. Dat ik engelen kon zien, daar kon ik mee leven, maar kabouters? Kom op zeg! Ik kon dit niet goed gezien hebben! Maar Xelé bleef staan. Hij keek me aan met serieuze, indringende ogen en het leek erop dat hij het helemaal niet leuk vond dat ik hem zo belachelijk maakte. Hij begon te vertellen over de aarde en langzaamaan begon ik te beseffen dat ik te maken had met een zeer intelligent wezen. Ik zou er goed aan doen te luisteren naar wat dit wezen me te zeggen had, maar ik had er moeite mee om serieus te blijven.

Een paar maanden geleden verscheen hij weer en toen vertelde hij me zijn naam. Dit keer had hij zijn puntmuts niet op, waardoor ik hem bijna niet herkend had. Ik moest daarom enorm om hem lachen, wat hij niet leuk vond. Ik had daarna het idee dat hij niet meer bij me langs zou komen. Ik was niet echt aardig voor hem geweest.

Maar een paar weken geleden verscheen hij weer, ernstiger dan ooit. Ik bedacht me dat ik zijn naam vergeten was. Hij stond erop dat ik het zou opzoeken in mijn aantekeningen en dat ik het contact met hem zou herstellen. Maar ik vond het zo’n absurd idee om met kabouters te praten! Het gaf me het gevoel dat ik niet goed wijs was. En wat zouden andere mensen van me denken? Ik kon me hier op de één of andere manier niet overheen zetten. En ook had ik moeite met zijn indringende ogen. Hij keek me steeds aan alsof wij mensen maar domme wezens zijn. Hij had iets arrogants over zich. Ik vertrouwde hem niet helemaal. Maar dit keer verscheen hij samen met aartsengel Rafaël die achter hem stond met zijn handen op Xelé’s schouders.

Rafaël kwam me helpen om het contact te genezen. Hij maakte me duidelijk dat ik door mijn lacherige opmerkingen en mijn overtuiging dat het raar was om met kabouters te praten, mezelf blokkeerde. Ik keerde me onbewust af van de wijsheid van de aarde, waardoor ik in onbalans geraakt was tussen aarde en kosmos, tussen beneden en boven. Onbewust had ik de kosmos als meer belangrijk en meer verheven beschouwd als de aarde, wat mijn kwik uit balans had gebracht.

Dit gevoel werd nog eens versterkt na een nachtmerrie die ik had gekregen voorafgaand aan het afscheidsritueel dat ik zou bijwonen van een goede vriendin die ging emigreren. Het betrof een despacho, een offering aan de aarde uit dankbaarheid. Ik zag in mijn droom een met lijken bezaaide aarde en hoorde overal gekrijs. Ik zag mensen die tranen van bloed huilden en ik voelde duistere aanwezigheden. Xelé hielp me vervolgens door deze pijnlijke, met bloed besmeurde en gekwetste aardlagen heen naar de kern van de aarde en maakte me nogmaals duidelijk dat de wijsheid van de aarde en de natuur noodzakelijk zijn om onze metaalbalans weer te herstellen. En de elementwezens kunnen ons hierbij helpen. Toen ik dit had ervaren, kon ik gelukkig met een goed gevoel deelnemen aan de despacho en op een goede manier afscheid nemen van mijn geliefde vriendin.

De volgende woorden van Xelé vind ik mooi om hier weer te geven. Dit zei hij tegen me toen ik mijn excuses aan hem had aangeboden en het contact met hem had hersteld.

Ik ben erg blij met je handreiking. Je vindt me misschien wantrouwig en je vindt dat ik een air heb van betweterigheid en dat ik een beetje neerkijk op ‘die domme mensheid’. Dat is ergens ook zo. Ik voel me gekwetst door de daden van de mensheid, door hun kortzichtigheid en door jouw zogenaamd grappige uitlatingen over kabouters. Tegelijkertijd besef ik me dat wij elkaar nodig hebben om weer heel te kunnen worden. Het frustreert me dat de mensheid nog niet tot datzelfde besef is gekomen. Er worden steeds meer mensen wel bewust, zoals jij nu ook Caroline, maar eerst moeten ze over hun eigen drempels heen, precies zoals jij nu ook ervaart. Natuurlijk zijn er een hoop mensen die het beste voor hebben met de natuur en die zich verenigen in het gebruik van biologische producten. Maar deze mensen, met alle respect, doen dit vaak vanuit een onbewust geprojecteerd schuldgevoel en niet vanuit een weten. Maar natuurlijk is het een begin.

Er zijn maar weinig mensen die ons kunnen zien en met ons kunnen communiceren, zoals jij dat kunt en zoals Paracelsus dat kon. Wij kunnen echt gaan samenwerken op molecuulniveau en het probleem echt bij de wortel aanpakken. En dit betekent niet dat je een chemicus moet worden, hoor. Het gaat om het beheersen van de kracht van je gedachten in combinatie met de kennis van de natuur. Die kennis hebben wij wel, die willen we je vrijelijk schenken, als jij dan jouw deel doet. Richt je gedachten met liefde op de natuur en op ons en erken ons en onze nood, in de wetenschap dat dit ook jullie nood is. We zitten in hetzelfde schuitje.

Het drong tot me door dat ik als Paracelsus ook contact heb gehad met de elementwezens en dat ik me zijn wijsheid niet zou kunnen herinneren, als ik het contact met de elementwezens in mijn huidige leven zou afwijzen! Vandaar dat ik Xelé, Rafaël en Michaël samen heb getekend. Michaël als vertegenwoordiger van het kwik, introduceert Xelé en Rafaël. Ik wist toen echter nog niet wat Xelé in zijn handen had. Dat kwam later. En ook was mijn contact met de aarde, en vooral het vertrouwen in de aarde, nog niet volledig hersteld. Hier was nog meer voor nodig.

Mars en Venus, ijzer en koper

Naast een disbalans in mijn kwik, had ik ook een disbalans in mijn ijzer. De metalen ijzer en koper staan voor de planeten Mars en Venus en voor het mannelijke en vrouwelijke principe. Het ijzer is sterk en krachtig. Het koper is ontvankelijk en een goede geleider.

Mijn ijzer was uit balans. Kort gezegd kon mijn innerlijke man al mijn innerlijke inzichten en ervaringen niet meer bijbenen. De Titanic zonk. Nou, dat was toch wel een confronterend beeld! Ik ervoer weerstand om het te tekenen. Mijn innerlijke man liet me in de steek, zo voelde het. Er was even sprake van een innerlijke relatiecrisis.

Mijn innerlijke vrouw heb ik afgebeeld als Nissa. Ze speurt met haar ontvankelijke koperen wichelroede in het rond en ze doet allerlei nieuwe ontdekkingen, al die ervaringen die voor mijn kritische verstand steeds gekker werden; beginnend bij het idee dat ik in een vorig leven Paracelsus was (doe effe normaal, die man was een wetenschapper en een geneesheer, hoe kan ik hem geweest zijn, daar ben ik toch veel te dom voor…), het hele idee van de alchemie der metalen en het transformatieproces (ja, ja, weer een nieuwe theorie, maar wie zegt dat dit waar is…) en het idee dat ik met kabouters praat (nu ben ik echt klaar voor het gekkenhuis…). Mijn innerlijke man was kritisch en kon niet meer achter mijn innerlijke vrouw staan, met haar gekke fantasieën. Daar wilde hij niet meer bij horen en hij keerde zich van haar af, met als gevolg dat ik me gespleten voelde, alsof ik in twee totaal verschillende werelden leefde.

Metatron kwam me te hulp en vroeg me wat mijn verlangen was in deze situatie. Ik lees voor uit mijn aantekeningen over mijn kritische innerlijke man en mijn verlangen:

Maar dit wil ik eigenlijk helemaal niet! Ik wil dat mijn innerlijke man achter me staat en me beschermt en me helpt deze waarheden, DIE ECHT WAAR ZIJN, uit te dragen. Ik wil onverschrokken en met zelfvertrouwen en waarachtigheid praten over de kabouters en de mysteriën der metalen en mijn kennis als Paracelsus weer naar boven halen. Ja, dit is mogelijk! Ik kan inderdaad weer de wijsheid van de metalen ontsluiten! Ik heb niet eerst een scheikundestudie of een academische graad nodig! Ik kan dit NU in overgave. Mogen al mijn kleine, beperkende gedachten over dat dit niet mogelijk is, transformeren in het vuur der waarheid. Ik verklaar dat ik vanaf nu echt ga leven naar mijn innerlijke waarheid! Mag mijn innerlijke ijzer hierbij ondersteunend werken en mijn innerlijke chemische balans weer op orde komen!

Ik riep de icosaëder aan om me te helpen reinigen en helen. Ik voelde mijn geliefde kernteam, bestaande uit Metatron, Michaël en Nissa, alsook Rafaël en Xelé heel dicht bij me. Ze waren ontzettend blij met mijn verzoek om hulp en ik voelde hoe ik lichter en lichter werd, terwijl de icosaëder zijn werk deed.

Niet alleen mijn innerlijke man kon wel wat hulp gebruiken trouwens. Ook mijn innerlijke vrouw vroeg om hulp. Ik voelde hoe ik mijn ontvankelijke koper als het ware aan het overbelasten en uitputten was geweest door te ontvankelijk te zijn voor de gevoelens en verwachtingen van de mensen om mij heen. Ik voelde mijn neiging om mijn omgeving te pleasen en aan allerlei verwachtingen te voldoen. Ook deze disbalans mocht ik met behulp van de icosaëder helen.

Ik vroeg om hulp om van mijn innerlijke man en vrouw weer een team te maken, zodat ik zou kunnen groeien in zelfvertrouwen. Het vrouwelijke kan het mannelijke hierbij helpen. Metatron zei hierover:

Sta open voor onze aanmoediging en je zult de hemel horen juichen, Caroline. We zijn heel blij met je. Zet je ontvankelijke koper in om je ijzer te sterken, dit is de samenwerking tussen vrouwelijk en mannelijk. Geef jezelf de liefdevolle vrouwelijke zorg, aandacht en liefde. Geef jezelf complimenten.

De maan en het zilver

In mijn droom over mijn reis naar Mercurius die ik in de vorige aflevering beschreef, was Zilver een beetje een afstandelijke man die mensen wantrouwde omdat ze uit zouden zijn op zijn kennis. Ik herkende in hem ineens mijn eigen kritische innerlijke man. Ook herkende ik Paracelsus waar het ging om zijn afkeer van mensen die de wonderen wilden ervaren, maar niet bereid waren het innerlijk werk hiervoor te doen.

Vorige keer vertelde Zilver mij dat Melchizedek achter zijn personage school en dit gaf mij het inzicht dat zij samen ook dezelfde zijn als Metatron. Later keek ik nog eens goed naar Zilver. Hij nodigde me uit om goed te blijven kijken. Ik zag in een beeld eerst Zilver staan. Ik ging met mijn aandacht door hem heen en zag vervolgens Melchizedek. Ik ging ook met mijn aandacht door Melchizedek heen en kwam uit bij Metatron. Het viel mij op dat ik ruimte ervoer tussen de drie personen. Metatron legde me uit dat ze eigenlijk niet echt dezelfde zijn, maar dat ze voor mijn vlakke belevenis met elkaar samenvallen. Ze overlappen elkaar als het ware, maar er zitten dimensies tussen die ik niet kan waarnemen en ook eigenlijk maar moeilijk kan vatten.

Zilver is een spiegelelement. Het geeft een beeld weer van wat er in ons leeft. Zoals de maan het zonlicht weerkaatst en indirect licht geeft, zo weerspiegelt het zilver indirect òf de diepe verlangens van onze ziel òf een schijnbeeld. De kunst is om goed in iemands ogen te kijken en te zien wat deze weerspiegelen. Geven ze unieke, waarachtige beelden weer of reproducties van overgenomen overtuigingen en dogma’s? Zilver spiegelde Melchizedek en Melchizedek spiegelde Metatron.

De maan is een geheugenbank en bevat alle herinneringen van alle gebeurtenissen die ooit op aarde hebben plaatsgevonden. Ze spiegelt al deze informatie naar ons terug met de stille opmerking en vraag: Kijk, dit is je geschiedenis. Dit is wat is geweest. Wat wil je nu? De vraag is of je meer van hetzelfde wilt of dat je een unieke weg in wilt slaan. De maan kan alleen het licht weerspiegelen dat ooit al is uitgezonden. Vandaar dat ze niet tot nieuwe inspiratie kan leiden. Alleen de zon kan ons tot nieuwe dingen inspireren door actief stralen licht de kosmos in te slingeren. Met de maan reflecteren we onze keuzes en stellen we onszelf vragen. Waarom is dit gebeurd? Wat is dit? Wat wil ik eigenlijk? Het werkt heel goed om datgene wat je wilt ontvangen te vragen met nieuwe maan en het antwoord af te wachten met volle maan. De maan zal iedere intentie en vraag onthouden en haar antwoord vrijgeven op het juiste moment.

De maan leidt tot zelfinzicht of waanbeelden, afhankelijk van de vraag die je uitzendt. Je zult altijd weerspiegeld zien wat je wil zien. Iemand met een overmaat aan zilver ziet waanbeelden. Iemand met te weinig zilver heeft weinig verbeeldingskracht en moet zodoende de beelden van een ander lenen.

Ik tekende aan de rechterwand een spiegel en bleef maar naar mijn tekening staren. Ik vroeg me af waarom ik in mijn droom helemaal naar Mercurius moest om Zilver te ontmoeten. Op dat moment kwam Mercurius zelf naar beneden in de vorm van Hermes en hij hielp me verder op weg. Ik was met stomheid geslagen. Jemig, weer een nieuwe gids die zich aan me kenbaar maakt! Maar ik was blij met zijn hulp. Ik had naast het zilver nog het tin en lood te gaan, om uiteindelijk bij het goud uit te komen, maar ik had geen idee hoe nu verder. Hierbij weer een stukje uit mijn aantekeningen.

Ik zie steeds enorme schitteringen in mijn ooghoeken, een soort kristalhelder witte en zilverachtige schitteringen. Ineens kwam er een man in die kleuren naar beneden zetten en hij zei dat hij me kwam halen. Ik vroeg hem wie hij was en hij zei Mercurius.

H: Of ze noemen me ook wel Hermes.

C: Hoezo kom je me halen?

H: Je hebt me toch geroepen?

C: Wat betekent dit?

H: Dat je klaar bent voor de volgende stap.

C: Ik kan me niet voorstellen dat ik al zover ben.

H: Dat is wat er aan schort, je maanelement, je zilver, maakt dat je jezelf te beperkte voorstellingen maakt. Laat grotere wijsheden toe, Caroline. Het is gewoon een kwestie van keuze. Wil je weerspiegeld krijgen wat je altijd al gezien hebt, of de goddelijkheid? Kijk eens goed naar je spiegelbeeld. Kijk eens goed naar je tekening? Snap je nu waarom je de spiegel hebt getekend?

De tekening laat zien welke metalen de onevenwichtigheid in jouw geval veroorzaken: je kwik, ijzer en zilver. Deze zijn te sterk vertegenwoordigd. Hierdoor komen je koper en tin niet goed uit de verf. Je bent ontvankelijk als koper Caroline, maar met een disharmonie in de andere metalen kan dit niet goed tot verdere resultaten leiden. Ga na waar het tin hoort in je tekening. Je bent er bijna, Caroline. Ik sta klaar met het antimonium.

C: En het lood dan?

H: Dat ben jij, de tekenaar. Wat dacht je van het potlood!

C: Huh? Mijn god, dit meen je niet!? Ik ben met stomheid geslagen. Natuurlijk! Het potlood!

De volgende nacht bracht ik in bespiegeling door. Ik keek in de zilveren spiegel en zag taferelen voorbij komen uit mijn jeugd waar ik jaren niet meer aan gedacht had. Kleine en grote dingen, leuke en minder leuke dingen. Ik deed een vergevingsritueel waarbij ik mezelf voor alle gebeurtenissen en al mijn gedachten en overtuigingen die ik erover had gemaakt vergaf. Ik sprak uit dat ik volledig van mezelf houd en dat alles er mag zijn en ook weer bij mij mag komen. Ik voelde me als een grote oermoeder die allemaal kleine deeltjes onder haar vleugels nam. Ik kreeg een intens gevoel van vrede en veiligheid en thuiskomen over me. Dit is het evenwichtige basisgevoel dat ik nodig heb om verder te groeien.

Jupiter en het tin

Jupiter is de grootste planeet van ons zonnestelstel en wordt ook wel de verstandige volwassene genoemd. Jupiter regeert het tin op een verstandige manier. Tin komt in het lichaam het meest voor in de huid en de tong en heeft een link met de werking van de lever. Het is een overdrachtsmetaal tussen binnen en buiten en ‘proeft’ of iets goed voor je is. De huid is de beschermende laag tussen binnenwereld en buitenwereld. De leverpoort, vanaf waar je met je zilveren koord astrale reizen kunt maken, is de poort tussen fysieke en astrale wereld. De lever en het tin bewaken de harmonie tussen deze werelden en houden je zo geestelijk en lichamelijk in balans.

Tin gaat dus over het houden van balans en het vinden van harmonie en een goede middenweg. Wanneer je je tin forceert, door je bijvoorbeeld onbeschermd in de spirituele wereld te storten, kun je je lever overbelasten en zelfs leverziekten ontwikkelen, omdat je een te grote blootstelling krijgt aan allerlei energieën. Dit doet me denken aan al mijn spirituele ervaringen waaruit ik emotioneel overbelast terugkwam. Het kernteam heeft me inmiddels gewezen op de werking van de Merkaba om dit te voorkomen.

Ik dacht weer aan mijn tekening en ineens besefte ik me dat ik het tinelement al had getekend! Ik had bij Metatron op tafel een weegschaal getekend! En ik bedacht me ook ineens dat het de eerste woorden waren die Metatron tot me sprak voordat ik met deze summer school begon. Hij zei dat hij zou bewaken of ik al de nieuwe informatie ook echt tot me zou kunnen nemen, want het alleen maar uitstorten van kennis heeft geen zin. Metatron houdt mijn tin in de gaten.

Ik had de weegschaal dus al getekend, maar vraag niet hoe. Het is een beetje een gammel weegschaaltje! Ik snap nu wat Hermes bedoelde met het effect van de overmatige werking van mijn kwik, ijzer en zilver op mijn tin. Ik was daardoor uit balans geraakt. En wat mij geholpen heeft om de balans weer te herstellen, is precies het werken aan die drie elementen. Ik kreeg nieuwe inspiratie van boven in de vorm van mijn droom over Mercurius. Dit is de werking van het kwik. Ik heelde mijn overmatig kritisch geworden ijzer door de liefdevolle zorg van mijn koper op mezelf te richten in plaats van teveel op mijn omgeving, zodat het ijzer weer in me kon geloven. En ik bracht tijd door in vergevingsvolle zelfreflectie voor de zilveren spiegel.

Saturnus en het lood

Lood is een beschermend element, omdat het in vorm houdt en vasthoudt. Op een goede manier aangewend kan het je gerichtheid vergroten om in vorm te brengen en te houden. Door mijn tekening te maken, fixeer ik als het ware mijn proces. Ik maak het zichtbaar en echt, ik geef het vorm. Ik stop de energie van mijn proces als het ware in de tekening middels het gebruik van het potlood. Zo wordt het een levende tekening in lood gevat, zoals een glas in lood tafereel in een kerk. Door het maken van de tekeningen houd ik mijn focus gericht op het volledig kunnen volgen van deze summer school en het integreren van alle wijsheid in mijn systeem.

Saturnus wordt ook wel de poortwachter genoemd, omdat het lood ook een zeer starre werking kan hebben. In zo’n geval is iemand zo flexibel als een loden deur. No way dat je zo door de poort voorbij de wet van zeven komt. Door dit element op een goede manier aan te wenden, door het lood te gebruiken voor een goede focus en gerichtheid, kun je de zware, starre en loden werking van de deur transformeren en de deur openen. De alchemisten zeggen dat het ego eerst moet veranderen in zuiver lood om de overgang te kunnen maken. Dit wil zeggen dat het ego volledig bereid moet zijn medewerking te verlenen aan zijn opgang in de geest.

De zon en het goud

Volgens Paracelsus is de Zon op zichzelf het beste dat er is. De zon inspireert en geeft leven. De stralende zon resoneert met het goud, het meest edele metaal. Het goud werkt in op het hart. Een zuiver hart is een hart van goud. Er kunnen echter ook vervormingen ontstaan, waardoor het hart zich sluit; uit zelfbescherming of uit hoogmoed. Het hart raakt in een isolement, denkt dat niemand hem of haar nog wil, maar hem of haar zal afwijzen. Of het hart denkt dat het niemand nodig heeft en op zichzelf staat. De remedie is dan het opnieuw ontsluiten van het hart en het reinigen van het goud. Volgens Paracelsus is het goud ingeboren. Iedereen heeft het. Het goud wordt beroerd door goddelijke bezieling, zodat het kan stralen. Dit betekent dus ook dat, wanneer er geen sprake is van bezieling, het goud in de mens door hemzelf onontdekt blijft.

Paracelsus en het hart

In mijn droom waarin ik Goud en Zilver op Mercurius bezocht, had Goud hartklachten en overgewicht en ze was ongelukkig. Zoals Zilver resoneerde met de geestestoestand van mijn innerlijke man en ook van Paracelsus, zo resoneerde Goud met de hartentoestand van mijn innerlijke vrouw en ook van Paracelsus. Ik vond dit in eerste instantie moeilijk te geloven. Paracelsus was immers een vergevorderd geneesheer en alchemist. Maar ondanks dat, leed hij aan hartenpijn. En over dit karma kom ik nu te spreken.

Als kind had ik nachtmerries over een huis waar ik naartoe werd getrokken. Ik liep door de kamers en in één van de kamers lag een dikke, zieke man. Ik schrok hier zo van dat ik snel weer naar buiten rende. Later zag ik de dikke man terugkomen in een andere droom waarin hij aangaf dat hij het eindelijk tijd vond om mijn hart los te laten. Hij had een link met mijn hartbeschermer, waardoor ik moeite had om mijn hart te openen. Toen ik Paracelsus voor het eerst opzocht op internet, zag ik een afbeelding van hem op een 17e eeuws schilderij en ik schrok er gewoon van. Wat een gelijkenis met de dikke man uit mijn dromen! Ik deelde mijn inzichten met Metatron, want ik kon het ergens nog steeds niet geloven. Hij was bij me terwijl ik de ene na de andere website raadpleegde en meer te weten kwam over zijn leven.

Ik besefte me toen dat hij in zijn leven geen echte vrienden heeft gehad, maar alleen mensen die hem òf prezen om zijn wijsheid en geneeskunst òf haatten om zijn recalcitrante gedrag. Hij lag overhoop met autoriteiten en de toentertijd gevestigde wetenschap. Ik las over een rechtzaak die hij had aangespannen en had verloren en dat hij perioden in zijn leven als een nomade heeft rondgezworven. Hij deed tijdens zijn reizen veel wijsheid en ervaring op, maar ik voel ook een onvermogen om zich echt te verbinden vanuit zijn hart. Ik ervoer een hoop verbittering en teleurstelling, vooral aan het einde van zijn leven. Hij had zijn hart beschermd tegen al die afwijzing en kritiek en had zijn innerlijke vrouw op dat terrein als het ware bevroren. Ik voel ook dat het gewoon harde tijden waren toen in die donkere middeleeuwen (hij leefde van 1493 tot 1541). Het waren tijden waarin vrouwelijke, ontvankelijke wijsheid niet werd gewaardeerd. Het idee van een vrouwelijke kosmos was natuurlijk ketterij en menig vrouw verdween in zijn tijd op de brandstapel. Hij moest zijn kennis hierover maskeren en in verhullingen praten. Hij noemde de lucht, het vuur en de kosmische krachten ‘de moeders’ en wist volgens mij meer dan hij kon prijsgeven.

Metatron: Dit is het oude karma wat je nu aanpakt, Caroline, dat wat Paracelsus ook niet heeft gekund. Het gaat om het in balans komen met het vrouwelijke en het hart.

Ik kan me zijn hartenpijn vanwege al de afwijzingen en strijd in zijn leven goed voorstellen. Hij streed voor een hoger doel en trapte een hoop heilige huisjes om, maar dit liet zijn hart niet onberoerd. Ik heb in dit leven afgesproken dat ik deze hartenpijn zou helen. Ik heb besloten niet de weg van het denken maar van het hart te bewandelen. Als tiener snapte ik niet echt veel van scheikunde en wiskunde B en zo. Ik vond het wel interessant, maar ik voelde een blokkade. Ik had de deur tot dit inzicht dichtgezet. Ik snap nu dat dit was afgesproken, om deze materie niet via de academische weg te leren kennen, maar via het hart, via mijn intuïtie en het contact met de bovenwereld.

Goed, ik benader Paracelsus en de alchemistische kennis in dit leven dus via mijn hart. Dit betekent dat ik het tot me krijg in de mate waarin ik in staat ben mijn eigen hart en het oude karma te helen. Met dit helingswerk ben ik vervolgens aan de slag gegaan. Ik kreeg een hoop dromen te verstouwen die allemaal gingen over relaties, afwijzing, onbeantwoorde liefde, voorwaardelijkheid en verraad. Vaak verscheen Rafaël in deze dromen om de ergste scherpte eraf te halen. Rafaël is bij uitstek de engel van het hart en het goud. En toen ik me dit besefte, snapte ik wat Xelé in zijn handen had: goud! Dit is wat hij aanbiedt aan Metatron, zoals ik mijn hart aan hem aanbiedt om gezuiverd te worden in het vuur.

Ik herinner me een beeld waarin Rafaël zijn hart opende alsof hij een gordijn open trok. Ik zag hoe er allerlei negatieve symbolen uit donderden. Toen het hart leeg was, vulde het zich op met een soort wit, glanzend materiaal. Ik wist niet wat ik zag. Het was zo bijzonder! Dit ‘witte spul’ is het antimonium waar Hermes naar verwees, een metaal met een kristallijne structuur, volgens Paracelsus het enige echte geneesmiddel om het hart te helen en het goud te reinigen. Ik tekende dit vervolgens in de poster op de linker muur. Ik zag een kristal voor me en een levensbloem.

Mijn tekening was bijna af. Maar er ontbrak iets aan. Ik miste nog een puzzelstukje. Ik wist dat er voor de kwik- en ijzerposters nog iets moest komen, maar wat wist ik niet. Ik had de achtergrond al voor een deel ingekleurd, toen me duidelijk werd dat ik Nathaniël erbij moest tekenen. Als je goed kijkt, kun je zien waar ik de achtergrond heb moeten weg gummen.

Nathaniël en het witte vuur

Ik kreeg in eerste instantie meer inzicht in de betekenis van de leeuwenpoort. Deze maand augustus heeft in het teken gestaan van meerdere poortdagen, waarbij zeer hoge trillingen vanuit Sirius onze atmosfeer zijn binnengekomen. Gevoelige mensen hebben dit vast gevoeld. Paracelsus spreekt ook van deze energieën. Hij noemde het ‘het hemelse zout’, vanwege de reinigende, maar ook irriterende werking. Het wakkert het verlangen van de ziel aan om te transformeren. Het versterkt de heimwee naar verlichting, waardoor de ziel het steeds lastiger vindt om lage en dichte trillingen nog langer te verdragen.

Isis moedigde me aan om mijn energiekanalen te reinigen, zodat deze hoge trillingen door mijn systeem zouden kunnen stromen, zonder dat mijn bedrading als het ware zou doorbranden. Ik vroeg hoe ik dit zou kunnen doen en… BAM! Daar stond Nathaniël in volle glorie! Intens brandend! In vuur en vlam! Ik kreeg een zeer orgastische geestelijke ervaring. Ik haal het even terug uit mijn aantekeningen:

Ik ervoer een enorme brandende witachtige vloeistof die mij met boven en beneden verbond, als een lichtzuil en dit voelde heel orgastisch. Het werd steeds intenser en intenser totdat ik voelde hoe mijn hart in een orgasme uiteenspatte en weer samenkwam. Het deed me denken aan de oerknal die het universum heeft doen ontstaan, beginnend met een knal en uiteindelijk komt alles weer terug, samen in hetzelfde punt. Zoiets. Het was een gevoel van oerschepping.

Ik genoot van dit stromen van levenskracht. Het stroomde en stroomde en het deed me verlangen, naar meer, meer, meer! Ik zag een golvend lichtzwaard en ineens stokte alles. Het golvende lichtzwaard veranderde in een kris en gelijk werd alles duister. Ik ervoer de beperking in levenskracht die mij was opgelegd door een bezwering met een kris. Om mij heen gonsde het ineens van de zwarte magie. Oh, gadver, wat nu weer! Ik riep Michaël aan om me te komen helpen en ik vroeg of ik zijn zwaard mocht gebruiken om deze bezweringsbanden te doorbreken.

Die nacht werd mij in mijn droom duidelijk wie er achter de bezwering zat. In mijn droom was ik een meisje van een jaar of acht. Ik was in mijn ouderlijk huis aan het spelen met mijn engelenkaarten. Tot mijn verbazing waren het allemaal andere kaarten, nieuwe kaarten. Ik had ze nog nooit gezien. Ik kon wel zien dat het mijn indigokaarten waren, maar ze hadden allemaal een andere print. Wat ik me kan herinneren zijn de kleur ‘karmozijn’ en een kaart met een koe erop. Er stond ook op ‘koe’. Ik was verbaasd maar ook verrukt, want ik zou weer nieuwe dingen gaan leren. Op dat moment kwam er een soort ruimteschip naar beneden met mensachtige wezens die met een soort laserstralen op mijn familie schoten. Ik dacht dat ze mij toch niet zouden zien, want ik was nog maar een klein meisje, maar ze waren juist naar mij op zoek! Ze schoten met een voorwerp dat leek op een mes een laserstraal in mijn hals aan de linkerkant. Ik voelde een pijnlijke steek die naar boven uitstraalde tot een punt boven mijn linkeroog, net boven mijn haargrens en naar beneden tot in mijn schouder en linkerarm. Ik werd wakker en mijn linkerarm deed weer helemaal zeer, net zoals een aantal weken geleden.

Jemig, ik was gewoon aangevallen! Ik voelde de verbondenheid met de kris en besloot het voorval op internet op te zoeken. Ik las dat krissen door de volkeren in Indonesië werden aanbeden en dat als de kris verwaarloosd zou worden, het je kon doden. En als het van een metaal was gemaakt afkomstig van een meteoor die ooit was ingeslagen, hoefde de kris alleen maar op een persoon gericht te worden om hem dodelijk te treffen. Nou, dit leek wel op wat er in mijn droom was gebeurd, alleen was ik er niet aan dood gegaan. Het had me wel beroofd van mijn levensenergie, mijn kundalini.

Ik voelde me versuft en ik werd ziek. Ik kreeg een oorontsteking en ik belandde in een duistere fase, die ik gelukkig met de hulp van Nathaniël ben doorgekomen. Het voelde alsof alle levenskracht uit me was getrokken. Levenskracht is vuur. Waar was mijn vuur gebleven? Waar was het licht gebleven? Ik ervoer de zonsverduistering in de VS letterlijk in mijn lijf.

Ik voelde ook een nieuw soort onrust in mijn lijf, alsof ik ergens tegenaan aan het hikken was. Ik voelde een nieuw soort inwijding die op me wachtte en ik hoorde steeds een stem fluisteren: Andromeda…

Maar ik moest eerst nog afrekenen met die stomme invaders. Ik kreeg weer een nachtmerrie. Ik droomde dat ik een klein meisje was en dat al mijn speelgoed zich tegen mij keerde. Mijn speelgoed werd evil en viel me aan. Ik werd wakker toen ik me besefte dat ik door mijn knuffels uit mijn bed was gegooid en door de kamer werd geslingerd. Het was echt heel spooky. Ik werd wakker en ik zag alle enge beelden die ik ooit in mijn leven heb gezien één voor één langskomen. Ik besefte me dat ik als kind al werd belaagd door deze wezens en dat ik toen uit angst mijn derde oog had dichtgegooid. Een hele lange tijd kon ik niets zien en nu komt alles weer terug. Ik werd boos en riep: ‘Kunnen jullie wel tegen zo’n klein meisje!’.

‘Een Michaëlmeisje, wel te verstaan!’, zei Michaël vervolgens tegen mij, ‘daarom ben ik bij je, al heel je leven’. Hij vertelde me verder dat ik een indigo ben, en dat deze zielen extra gevoelig zijn voor het aantrekken van duisternis, maar dat ze ook de gaven hebben om iedere soort duisternis te doorbreken met behulp van Michaël’s zwaard, mits ze de juiste weg kiezen. Veel indigo’s hebben de neiging in de duisternis te blijven dwalen. Ik vond het allemaal schokkend om te horen, maar voelde wel dat het klopte.

Toen sprak Nathaniël weer. Hij verzekerde mij ervan dat hij steeds het vuur in me zou laten ontbranden op mijn momenten van beproeving. Wat dit betreft werkt hij samen met Michaël. Wat een mooi beeld kreeg ik vervolgens te zien. Twee stoere engelen met brandende zwaarden en ik daar veilig tussenin! Wat kon mij nu nog gebeuren! Ik zei op ferme, maar wel liefdevolle, toon dat deze wezens, van mij weg moesten gaan.

Ik begon weer op te knappen van mijn oorontsteking en deed vervolgens als representant mee in een familieopstelling met als thema de vrouwenlijn. Ik mocht uiteindelijk in de opstelling staan als oermoeder. De kundalini vloog weer door me heen en ik spatte bijna uit elkaar van passie. Ja! Nathaniël was weer helemaal terug!

Die nacht kwamen Isis en Nathaniël bij me en maakten me duidelijk dat ik nog een laatste ding moest doen. Ik had verklaard dat de wezens weg moesten gaan, maar ik had nog niet mijn levenskracht teruggeroepen. Daarom had het in de opstelling gevoeld alsof er energie van iets hogers door me heen was gegaan, maar had ik niet beseft dat dit míjn energie was, wat in feite wel zo was. Volgens Nathaniël heb ik nu de beschikking over dit witte vuur. Paracelsus noemde dit het antimonium, het ultieme geneesmiddel.

Tot slot

Ik had mijn metalen weer opnieuw in evenwicht gebracht en een heftige bezwering, die me al vanaf mijn kindertijd beperkt had, opgeheven. Paracelsus zei dat wanneer de metalen weer zijn hersteld, de persoon is geworden tot het zuivere lood waarmee het transformatieproces kan beginnen. Deze evenwichtige begintoestand vergeleek hij met een zwarte raaf. Deze tekende ik vervolgens op Nissa’s schouder.

Ook tekende ik een boek bij Metatron op tafel. Dit is mijn boek! Metatron heeft me geholpen om alles wat ik de afgelopen maand heb meegemaakt op een duidelijke manier op te schrijven.

Metatron vertelde me dat er nog een laatste aflevering aankomt. De zomer eindigt astronomisch gezien immers pas op 22 september. Volgende keer meer over het witte vuur en de werking van het antimonium. Ook ga ik dan in op de werking van weer een ander geometrische figuur: de dodecaëder. En volgens mij komt er ook meer informatie beschikbaar over Andromeda. We gaan het zien. Ik kijk er enorm naar uit.

Mijn liefde en dankbaarheid gaan uit naar mijn geliefde engelen: Michaël, Metatron, Rafaël en Nathaniël en natuurlijk ook andere engelenhelpers. Ook bedankt Melchizek, Mercurius en Hermes. Bedankt natuurlijk ook Nissa en Isis! En vooral niet te vergeten, dank je wel Xelé.

Tot de volgende aflevering!

Liefs Caroline

Hallo beste lezers,

Deze aflevering kan ik nu pas schrijven, drie weken na de vorige, omdat ik al de nieuwe informatie die ik tot mij heb gekregen eerst in mijn wezen heb moeten ervaren en integreren. Ik ben weer eens flink ondersteboven gekeerd! Het is een lange aflevering geworden, omdat er zoveel is gebeurd. Ik wens jullie veel leesplezier.

Zoals Metatron vorige keer aangaf, gaat deze aflevering over een nieuw thema: de merkaba en de poort van licht. Hij nodigde mij aan het eind van de vorige aflevering uit om de icosaëder te gebruiken om mijn ideeën over de violette vlam te reinigen en eens na te denken over de alchemisten die goud wilden maken uit andere materie. Ik kom in deze aflevering terug op de alchemie. Ik ga ook in op de werking van de merkaba en op mijn ontmoeting met Isis en Horus, om uiteindelijk uit te komen bij de poort van licht.

Ik heb ook weer een tekening gemaakt met een hoop symboliek erin verwerkt. Het werkt bij mij zo dat ik pas kan schrijven als mijn tekening af is. En tijdens het tekenen weet ik niet wat ik teken en hoe het eindplaatje eruit gaat komen te zien. Het is echt een tekenen in overgave. Pas nu de tekening af is, valt alles op zijn plaats. Ik zal aan de hand van mijn tekenproces vertellen wat ik de afgelopen drie weken heb beleefd en geleerd. En geliefd kernteam, vul maar aan en val maar in wanneer jullie maar willen.

Schoonmaken tot op de bodem van mijn wezen

Het eerste beeld dat ik kreeg toen ik aan deze tekening begon was Nissa die naar boven kwam lopen. Het leek alsof ze van onder de grond kwam. Ze was gehuld in donkere gewaden en oogde heel mysterieus. Ik weet inmiddels dat wanneer ik donkere beelden te zien krijg, ze zijn vermengd met mijn eigen angst voor het onbekende. Ik was bang voor Nissa en voor waar ze vandaan kwam. Voor mijn gevoel kwam ze uit de diepe donkere aarde.

Ik kreeg in deze periode enge dromen over oorlogen en occulte rituelen. In de ene droom was ik een legerofficier die soldaten liet executeren, in een andere droom een landarbeider in het ruige China en in nog een andere droom een soort indiaan die allerlei rituelen uitvoerde met een drum, takjes en talismannen. Ik zag in die laatste droom een ridder met een kruisbeeldje en een dik boek voor me staan terwijl hij druk met het kruisbeeldje aan het zwaaien was. Ik zat er met verbazing naar te kijken en begreep niet waar deze man mee bezig was. Ik zag op een gegeven moment allerlei geesten uit hem komen en ik begon me af te vragen of deze man wel helemaal lekker was. Achteraf begreep ik dat deze man bang was voor mijn ‘occulte gedrag’ en mij met allerlei bezweringen probeerde te ‘helen’. Wat ik vervolgens zag waren zijn eigen angsten die in de vorm van die geesten uit hem kwamen. En hij maar denken dat ik ‘eng en occult’ was.

Ik begrijp nu dat ik allerlei diepe kennis over de aarde en aardevolken en over angst en onderdrukking naar boven aan het halen en aan het helen was. Zouden het vorige levens van mij geweest zijn? Het doet er niet toe. Steeds na deze dromen, liet ik de icosaëder zijn reinigende werk doen.

Ik had in deze periode ook ontzettend last van de spieren in mijn linkerarm. Ik kon mijn arm bijna niet meer optillen. Soms werd ik ’s nachts wakker van de pijn. Ik liet de icosaëder door mijn arm gaan en dat hielp. Ik had hier een hoop schoon te maken blijkbaar.

Overdag voelde ik naast de pijn in mijn arm ook een hoop emoties door me heen gaan. Ik was soms best labiel als ik terugkijk. Ik reageerde overgevoelig op opmerkingen op mijn werk en ik kon weinig hebben van mijn kinderen. Ik had de neiging om mezelf terug te trekken, diep die donkere aarde in, leek wel.

In een volgende droom zag ik Nissa weer. Ik kreeg een indruk van een grote berg waarin een beschaving leefde. Er zou een televisieserie over gemaakt worden en Nissa zou alles voor me organiseren. Ik snapte de boodschap niet helemaal op dat moment. Nu snap ik dat ze mijn kennismaking met diepe vrouwelijke wijsheid aan het organiseren was in de vorm van de Egyptische godin Isis.

Ik kreeg op een dag tijdens mijn lunchpauze het idee om eens een kijkje te nemen in het spirituele winkeltje in de stad. Ik bedacht me dat het me goed zou doen om orakelkaarten te kopen van moeder Maria, om mijn rouwe pijnlijke ervaringen in mijn dromen en de uitwerking die het op mijn linkerarm en mijn emoties had, te helpen verzachten. Ik pakte het inkijkexemplaar en liet het uit mijn handen vallen. De orakelkaarten vielen verspreid over de hele winkel op de grond. Ik stond er met verbazing naar te kijken. ‘Ok, blijkbaar voor mij geen Maria-kaarten, dus’, bedacht ik me. Mijn oog viel vervolgens op het Isis Orakel. Een kaartenset met mooie Egyptische illustraties. Ik vond ze mooi, maar ook een beetje eng. Ik voelde een hele diepe, donkere vibratie door me heen gaan. Ik had dit nog niet eerder zo gevoeld. Het was donker en  diep, maar niet verkeerd of zo, meer onbekend en mysterieus. Ik voelde een verbondenheid met de kaarten, maar ik vond het een stap te ver om ze te kopen. Ik was gekomen voor Maria-kaarten en ik voelde weerstand om ineens deze rare impulsaankoop te doen. Ik legde de kaarten terug en liep weer terug naar mijn werk.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd, wist ik zeker dat ik het Isis Orakel moest kopen. Ik bestelde de kaarten op internet samen met een boek over deze voor mij mysterieuze godin Isis. Het boek heb ik in drie dagen uitgelezen. Alle informatie uit het boek en het orakel deed mij op mijn grondvesten schudden.

Ik werd in contact gebracht met mijn vrouwelijke kern. Het universum is vrouwelijk en alle materie komt uit deze oorspronkelijke vrouwelijke bron voort. Zelfs het mannelijke is uit het vrouwelijke ontstaan, in plaats van dat er eerst een Adam was uit wiens rib een Eva zou zijn gemaakt. Alles is omgedraaid! Ik voelde de oerkracht van mijn wezen weer in me terugkomen. Deze oerkracht is gewoon scheppingskracht, het is het vuur dat Nathaniël me illustreerde. Het is orgastisch, sensueel en vrouwelijk. En het is pure kracht. Het is de vuurslang, het is kundalini. Toen Metatron vorige keer tegen me zei dat ik niet zo’n vuur-meisje was, wilde hij me zeggen dat ik mijn eigen bron vergeten was! En nu kwam dit weer terug! Wat fantastisch! Ik voelde dat ik nu toe was aan een nieuwe fase. Al mijn schoonmaakwerk met de icosaëder heeft er toe geleid dat ik mijn vuur weer teruggevonden had. Ik was tot de bodem gegaan, althans dat dacht ik.

Reizen met de merkaba

Ik vroeg het orakel van Isis vervolgens wat de les zou zijn van de volgende aflevering van deze summer school en ik kreeg informatie over de merkaba, een geometrische figuur. Ik kon toen verder tekenen. Ik wist dat Nissa een merkaba in haar handen had. Deze had ze uit de kelder van de tempel gehaald. En nu kon ik zien dat Metatron achter haar aan de trap op kwam.

Ik zou nu een inwijding krijgen in het werken met de merkaba, zodat ik naast de icosaëder ook met deze geometrische figuur zou kunnen gaan werken, bedacht ik me. Dit is immers het werkterrein van Metatron, de heilige geometrie. ik ging googelen om meer informatie te krijgen over de merkaba en ik verzoop er zowat in. Ik begon me een beetje moedeloos te voelen. Jeetje, ik zou met deze summerschool oude wijsheden gaan ontsluiten, maar alles is al bekend! Ben ik nou gewoon zo’n sukkel dat ik dit nu pas tot me krijg, terwijl ik ook had kunnen googelen?

Metatron sprak me ferm toe en zei dat het erom gaat deze kennis toe te passen. Er is behoefte aan voorbeelden, aan integratie-ervaringen. Dit is wat ik aan het doen ben. Ik keek weer naar mijn tekening en wist ineens waar ik Michaël moest tekenen. Pal voor de tempelingang. Ik tekende zijn silhouet en werd gelijk een stuk rustiger. Mijn blik werd niet meer zo naar buiten getrokken, naar de open horizon. Ik voelde dat mijn aandacht in de tempel moest blijven, ik moest nog verder naar binnen en naar beneden. Ik was nog helemaal niet op de bodem!

Ik begon een nieuwe serie dromen te krijgen. Ze hadden allemaal het thema macht en gerechtigheid. De merkaba heeft ook het symbool van het derde chakra, van je krachtscentrum. Ik had mijn vuurkracht dan wel opnieuw ontdekt, ik had mijn kracht nog niet opnieuw in eigendom genomen, laat staan dat ik het met wijsheid zou kunnen gebruiken. Dit werd mijn volgende aandachtsgebied.

Metatron legde me uit dat de merkaba een voertuig is waarmee je door dimensies kunt reizen. Steeds wanneer ik op reis ga in mijn dromen, gebruik ik hem, maar ook tijdens meditaties en op momenten van innerlijke reflectie. Ik gebruik hem vaker dan ik denk, maar ik heb dit nooit bewust gedaan. Ik heb me ook niet altijd even goed beschermd, waardoor ik vaak moe en van streek wakker werd of terug kwam uit een ervaring.

Metatron vertelde het volgende hierover:

Je bestuurt de merkaba met je hart in combinatie met je zonnevlecht. In je derde chakra zit je motor en die heb je nodig om te kunnen reizen. Het is dus belangrijk om je derde chakra te reinigen en sterk te maken als je gaat reizen met de merkaba. Het hart is je kompas, met je hart geef je als het ware de bestemming in en met je derde chakra zet je de merkaba in beweging. Daarom is het belangrijk dat je derde en vierde chakra goed samenwerken en je je niet laat leiden door je ego. Daarom is het niet aan te raden om op eigen houtje de merkaba te gebruiken. Het vraagt een hoop spirituele oefening. Daarom heb je onze hulp nodig.

Ik vroeg hem vervolgens of ik de merkaba dan altijd verkeerd gebruikt had, omdat ik me hier helemaal niet van bewust was.

Dat heb je gemerkt aan de wisselende ervaringen. Vanaf nu ga je leren om alleen positieve ervaringen te krijgen, ook al reis je soms naar plekken met lagere energieën. Je zult er niet meer door uit balans raken zoals nu nog wel het geval is. Dit is een kwestie van zonnevlechtkracht, Caroline, en jij kunt wel een beetje power gebruiken. Weet je nog dat ik zei dat je niet echt een vuur-meisje bent, Caroline? Vuur is levenskracht. Het wordt tijd dat je echt kennis gaat maken met je eigen heilige vuur! En je gaat vliegen, lift off!

Het is nu dus tijd dat ik de merkaba bewust ga inzetten met mijn eigen bewuste vuurkracht en met de wijsheid van mijn hart, zodat ik niet meer uit evenwicht gebracht word. Om dit te kunnen, moest ik eerst nog wat hobbels over.

Doorbroken is dit nu! Gedaan is het met iedere vorm van kleinheid. En zo zal het zijn!

Dit is de krachtige uitspraak van Isis die tot me kwam. Ik krijg er nu nog kippenvel van! Ik zal vertellen wat er allemaal gebeurde. Metatron help me om het tot een samenhangend geheel te maken, want het was nogal verwarrend voor me wat er allemaal gebeurde en sommige stukken herinnerde ik me pas achteraf.

Metatron: Waarom toon je niet gewoon het stuk uit je dagboek?

Ja, dat is een goed idee. Ik was op mijn werk en werd overvallen door het gevoel dat ik nu moest schrijven. Ik onderdrukte het eerst, omdat ik aan het werk was, maar het drong zich steeds meer aan me op. Het moest er gewoon uit, dus gaf ik eraan toe en schreef ik aan een stuk door twee pagina’s vol en kon ik weer verder met mijn werk. Zo simpel ging het. De vloek was verbroken. Hierbij de passage:

Ik moet even van me af schrijven. Afgelopen nacht zag ik een aantal wonderlijke dingen. Ik voelde me in een negatieve stemming, weet zo snel niet eens meer waarover, en besefte me dat ik hieruit kon stappen en ook voor de liefde kon kiezen. Met dat ik me dit bedacht ontstond er een soort disco van fel roze licht. Achter de roze lichtflitsen vandaan zag ik een vrouwengestalte. Ze verscheen een paar keer. Vervolgens zag ik een beeld van een grote vogel die door de lucht vloog. Ik zag de vogel van onderaf met zijn grote uitgespreide vleugels. Ik wist dat dit Isis was, zowel de vrouwenverschijning als de vogel.

Vervolgens zag ik een beeld van een grote statige man met een vogelkop. Ik legde de link met Egypte meteen, maar wist niet wie hij was. De man begon tegen me te praten. Hij zei: ‘Je hebt onze aandacht getrokken, Caroline, we gaan je nu helpen’.

Ik heb net even gegoogeld en ik zie dat de Egyptische goden Ra en Horus worden afgebeeld als een man met een valkenkop. Jemig! Ik krijg mannelijke begeleiding en die kan ik goed gebruiken.

Ik voel de link met mijn derde chakra en het in mijn kracht staan. Hier zit bij mij zoveel lading op, vooral op het mannelijke. Ja, Ra of Horus, ik weet niet wie van de twee aan mij verscheen, willen jullie mij helpen in het reine te komen met het mannelijke? Ik kan het niet beter omschrijven, zoveel verwarring zit er bij mij nu op. Ik wil graag de merkaba met mijn vuurkracht en met de wijsheid van mijn hart gaan gebruiken, maar ik voel me nu veel te wiebelig. Hoe kom ik weer in balans?

Geduld krijg ik door. Ik herinner me ineens hoe het gesprek met de vogelman verder verliep. Ik zag hem langzaam donkerder worden en dat beangstigde mij. Ik zei dat ik hem zo donker zag, maar dat ik inmiddels weet dat dit betekent dat er bij mij angst zit, waardoor ik het beeld vanzelf donker maak. Ik vroeg hem of hij lichter wilde worden en de valkenman zei dat ik geduld moest hebben en dat er nog het nodige hiervoor moet gebeuren, maar dat hij mij onvoorwaardelijk liefheeft. Toen hij dit zei vulde mijn hart zich met liefde. Ik vond dit zo helend om te horen van dit mannelijke wezen dat voor mijn gevoel resoneert met het Mannelijke Principe. Ik heb dit zo nodig! Ik krijg kippenvel nu ik dit schrijf. Ik bedenk me ook ineens dat hij in de wij-vorm sprak, dus misschien waren het Ra en Horus allebei wel? Ik heb geen idee.

Ik krijg door dat het er niet toe doet. Ik krijg de informatie door als indrukken, maar ik kan zijn stem nu niet horen. Het is net alsof het niet door kan komen. Ik heb ruis op de lijn. Hoe krijg ik de ruis eraf?

Weer krijg ik dat ik geduld mag hebben en dat ze alleen op bepaalde ontvankelijke momenten met me zullen praten. Niet hier en nu.

Komt het door het gebouw? Ik zit nu in het provinciehuis nu ik dit opschrijf. Ik zag vanmorgen vroeg een beeld van het provinciehuis. Het bestaat uit het monumentale Huis der Provincie en een nieuw gebouw ernaast dat met doorgangen met het Huis der Provincie verbonden is. Ik zag de twee gebouwen op mijn netvlies met allemaal enge wezens die eromheen vlogen en bij de doorgangen hoorde ik gekrijs en geschreeuw, alsof het Huis der Provincie krijst dat het helemaal niet doorbroken had willen worden op deze plekken. Het lijkt wel alsof er negatieve energie van het gebouw afstraalt. Ik krijg indrukken door van macht die niet doorbroken wil worden, van oude structuren die in stand willen blijven. Jeetje, ben ik nou gek aan het worden? Ik zit hier nu in het nieuwe gedeelte te werken en als ik om mij heen kijk en voel, lijkt het wel mee te vallen met de negativiteit. Ben ik nou gewoon paranoia? Of staat het gebouw symbool voor mijn eigen innerlijke machtsstructuren die eraan gaan?

Ik herinner me ineens weer een flard informatie van afgelopen nacht. De beelden van Isis wisselden af met beelden van kruizen en zwaarden. Ik voelde hoe er een vloek over mij werd uitgesproken. Mijn macht werd mij ontnomen door mannen die zwaaiden met een kruis. Ik zag de aanwezigheid van Isis en ik hoorde haar stem zeggen: ‘Doorbroken is dit nu! Gedaan is het met iedere vorm van kleinheid. En zo zal het zijn’. Ik hoorde mezelf in mezelf heel verwonderd zeggen: ‘Oh, het was dus een vloek?’. En het had ook te maken met het geloof. Sprak de kerk ook vloeken uit?’ Oh, nu snap ik mijn verwarring. Ik voel de ‘Ja, maar dat kan toch helemaal niet?’

En toen verscheen de vogelman die zei dat ze mij gaan helpen. En toen werd de vogelman steeds donkerder. Dit is dus mijn angst die er nog af mag of zo, dat wat nog gedaan mag worden nu de vloek verbroken is. Maar waarom voel ik me nu niet beter nu de vloek weg is? Word ik er nog te veel aan herinnerd? Ben ik er nog steeds gevoelig voor? Ben ik nog steeds in de ban van? Heb ik nog vette nazorg nodig?

Metatron: Je gaat door verschillende lagen heen. Heb geduld. Herinner je, maar doe het niet krampachtig. Ontvang.

Caroline: Dank je wel Metatron, ik herinner me ineens dat de vogelman ook zei: ‘Denk niet, maar ontvang’ en toen dacht ik nog: ‘nou, dat is toch vooral vrouwelijk en helemaal niet mannelijk?’. En ik herinner me ook ineens dat ik een beeld zag van een schilderijlijst. Ik legde de link met de metafoor uit de cursus (Een Cursus in Wonderen) over het ingelijste schilderij. De les bestaat eruit dat je door de lijst van het ego kan kijken of door de lijst van de werkelijkheid. Dit ging vooraf aan de verschijning van de vogelman en hij zei dat ik maar weinig beelden nodig heb om linken te leggen. Hier helpen ze me mee, dus. Ik mag de linken en de beelden en de informatie gewoon ontvangen. Zo herinnert het beeld van het provinciehuis me nu dus ook weer aan het ongedaan maken van de vloek. Heel mooi eigenlijk. Het werken met beelden is volgens mij best mannelijk, of zit ik het nu te veel in hokjes te verdelen?

Metatron: Laat het maar los nu. Hoe voel je je nu?

Caroline: Ja, wel beter dan daarnet. Ik kreeg ineens een enorme aandrang tot schrijven. Ik voel me nu weer rustiger. De kluwen is ontward, zo voelt het.

Metatron: Mooi, doe dit vaker. Schrijven helpt je. Wij werken dan door je heen.

Caroline: Dank je wel.

Het helen van het hart

Met het alleen in eigendom nemen van mijn eigen vuurkracht was ik er nog niet. Om de merkaba met wijsheid te kunnen besturen, was het ook nodig dat mijn hart geheeld werd. De pijn in mijn linkerarm was hier een symptoom van.

Ik kreeg weer een opvallende droom. Ik was een verslaggever en op een nacht kwam er een eenpersoons-ruimtescheepje mijn kamer binnengevlogen met het verzoek om in te stappen. Ik wist dat dit ruimteschip van mijn vrienden afkomstig was en ik keek ernaar uit ze te ontmoeten. Ik landde uiteindelijk op de planeet Mercurius op een mooie plek in de natuur. Ik zag glooiende heuvels en een waterval en veel zachte pasteltinten. Een stemmetje in mij bedacht zich dat dit Mercurius niet kon zijn, omdat deze planeet dicht bij de zon staat, maar goed, ik besefte me dat ik droomde en dat het niet uitmaakte. Mijn vrienden Zilver en Goud kwamen me tegemoet. Zilver was een rustige, wat afstandelijke man met zilvergrijze ogen en Goud was een warme vrolijke vrouw met een Indiaans uiterlijk. Goud omhelsde me hartelijk en Zilver zwaaide een groet. Hoewel hij afstandelijk was, kon ik zijn liefdevolle intentie voelen.

Het viel mij op dat Goud er niet zo goed uitzag. Ze was heel dik geworden en ze had hartklachten gekregen, omdat ze niet kon aarden op Mercurius. Ze vertelden me dat ze ooit op aarde hadden geleefd, maar dat ze daar hadden moeten wegvluchten, omdat de autoriteiten de geavanceerde technologie van Zilver wilden stelen. Zilver was een wetenschapper en uitvinder en had kennis van de hele kosmos.

Ze vertelden me dat ze blij waren dat ik er was, omdat ze me hard nodig hadden om de reis terug naar de aarde te maken. Goud had mijn aanwezigheid nodig, omdat ze anders te zwak was voor de reis. Ik was blijkbaar nodig, omdat ik ook een hart heb dat op aarde leeft. Ik begreep het niet helemaal, maar ik wilde mijn vrienden graag helpen.

We stegen op, maar konden maar geen hoogte maken. Zilver keek me indringend aan zei me dat ik mijn angstgedachten NU moest opgeven anders zouden we niet kunnen opstijgen. Ik schrok van zijn woorden die nogal hard op me over kwamen, maar Goud stelde me gerust. ‘Hij bedoelt het niet zo bot hoor, hij zegt gewoon helder en duidelijk waar het op staat’. Ik gaf aan dat ik niet wist hoe ik dat moest doen en toen gaf Zilver mij een engelenbeeldje van een donker zilvergrijsachtige kleur. Ik vroeg hem van welk materiaal het beeldje gemaakt was, want ik had dit materiaal nog nooit gezien. ‘Mercury’, zei Zilver. Toen hij dit zei ging er bij mij een lampje aan. Mercury betekent kwik. De personages in mijn droom zijn metalen en kwik is ook een metaal. Dit gaat over alchemie! We naderden de aarde en ik zag menselijke activiteit in het heelal. Ik zag een raket voorbijkomen en ik kreeg het gevoel dat de mensen me waren komen zoeken. ‘Nee hoor’, zei Zilver nors, ‘als ze je al zoeken, gaat het ze alleen maar om de techniek’. Ik vond het wat bot, maar ja, dat was Zilver wel vaker.

Toen ik wakker werd, snelde ik naar de computer om de betekenis van de metalen zilver, goud en kwik op te zoeken en ik kwam terecht bij het boekje ‘de alchemie der metalen’ van Henk Leene. Het is al best een oud boekje en het is geheel online beschikbaar. Ik las het in een dag uit. Het is de leer van de oude alchemist Paracelsus, een geleerde uit de Middeleeuwen.

Zilver en goud zijn het mannelijke en vrouwelijke principe, het zilver en het goud, de maan en de zon. De planeten van ons zonnestelsel beïnvloeden ons via hun magnetische veld doordat ze inwerken op de samenstelling van de metalen in ons lichaam. De maan beïnvloedt ons zilver, de zon ons goud en Mercurius ons kwik. Een teveel van een bepaald metaal geeft een disbalans. Een disbalans in de hoeveelheid kwik leidt tot jaloezie of beter gezegd jaloezie leidt tot een disbalans in de hoeveelheid kwik in je lijf. Ik kreeg eerder via een engelenreading al door dat ik mijn jaloerse hart mocht helen, zodat ik me niet meer zo zou vergelijken met anderen en zodat ik uit kan gaan van mijn eigen kracht. Daarom speelde mijn droom zich af op Mercurius! Ik moest mijn kwikbalans herstellen, anders zou mijn hart, mijn zieke vriendin Goud, niet naar de aarde kunnen. Ik besefte me dat Zilver en Goud natuurlijk niet echt zo heten. Nissa speelde de rol van Goud in mijn droom en vertegenwoordigde mijn goud, mijn vrouwelijke gevoelige kant die lijdt onder de disbalans en niet kan stralen en schitteren in haar eigen Goud. Ik schrijf dit nu op maar weet niet helemaal zeker of dit klopt. Volgens mij is er meer, maar dat begrijp ik nog niet. Maar goed, laat ik verder gaan. Zilver werd vertegenwoordigd door Metatron. Ik vond het verbluffend om hier achter te komen. Ik vroeg Zilver wie hij was en hij zei Melchizedek. Ik kreeg door dat Melchizedek dezelfde persoon is als Henoch en dus Metatron. ‘Ik zei de vorige keer toch dat ik ook een meester ben’, zei hij vervolgens met een knipoog. Het engelenbeeldje van kwik werd natuurlijk vertegenwoordigd door Michaël en zie hier: mijn geliefde kernteam in metaalvorm weergegeven!

Maar ik was er nog niet. Ik had niet alleen last van jaloezie in mijn hart, ook van een vorm van klagen en zielig doen, van me niet begrepen voelen en eenzaamheid. Ik vond Zilver zo verhard toen hij zei dat ze toch alleen maar op zijn technologie uit waren. Metatron vertelde me toen dat ik Paracelsus geweest ben in een vorig leven. Ik kon het niet geloven, maar hij zei het een paar keer. Paracelsus was een bijzondere, maar ook controversiële geneesheer en wetenschapper die nogal wat heilige huisjes had omgetrapt en niet overal vrienden had gemaakt. Deze verharding in zijn hart werd door Zilver gespiegeld in mijn droom. En ik heb deze emoties ook nog steeds! En dan met name het gevoel ‘er alleen voor te staan, omdat toch niemand mijn gevoeligheid begrijpt’.

Wat mooi om mijn hart op deze manier te mogen helen! Ik kreeg vervolgens nog een boodschap van Horus, de vogelman. Zijn ene oog is de maan en de ander de zon en hij staat voor de samenkomst van het mannelijke en het vrouwelijke. Toen wist ik dat de opkomende zon op mijn tekening een rijzende vogel moest zijn! The rising of the Phoenix. Dit is de eerste stap in het transformatieproces volgens Paracelsus. Wat dit precies betekent komt een volgende keer wel aan bod. Deze aflevering wordt anders wel heel lang!

De poort van licht

Tot slot komt alles samen bij de poort van licht. Ik heb geleerd hoe ik de merkaba kan gebruiken om door dimensies en naar andere werelden en planeten te reizen. Ik heb mijn vuurkracht teruggevonden en in eigendom genomen en ik heb mijn hart geheeld. Nu kan ik reizen zonder nog langer van streek te raken door lagere energieën. Ik kan er nu mee door de poort van licht!

Volgens het Isis Orakel betekent dit dat ik ‘hogere dimensionale bewustheid in het huidige moment kan brengen voor heling, met het natuurlijke Zielsvermogen aanwezig te zijn in werkelijkheden met lagere trillingen, zoals die van angst en competitie nu hier op aarde, en tegelijkertijd verankerd te blijven in Zielswerkelijkheden met een hogere trilling, zoals liefde, vrede en waarheid’.

Zeg Metatron, klopt het dat deze poort van licht de leeuwenpoort is, de poort van Sirius, de thuisplek van Isis en de wijsheid van het oude Egypte? De poort van het getal 8, de lemniscaat?

Metatron: Het is niet helemaal zoals je in gedachte hebt, maar dat geeft niet. Het is goed dat je de aandacht even vestigt op de leeuwenpoort van 8 augustus 2017. Er wacht nu een hoop sterrenwijsheid op je, zoals je getekend hebt op het tafeltje waar Nissa de merkaba op neer zal zetten.

Caroline: Ja mooi, en zo is de tekening af.

Ik vond het wel frustrerend om het gezicht van Michaël te tekenen. Gezichten vind ik heel moeilijk. En zo kom ik weer op het onderwerp van de ogen die lichtgeven. Ik snap nu dat de vuurkracht door het lichaam stroomt en ook door de ogen naar buiten komt. We hebben nu besproken hoe ik deze vuurkracht omhoog kan stuwen zodat ik er met de merkaba mee kan reizen. Deze vuurkracht kun je dus ook met je ogen naar buiten stralen, zoals jullie demonstreerden. Ik zal niet meer zeggen dat ik het eng vind, omdat mijn angst enorm is afgenomen, maar ik vind het nog wel indrukwekkend om te zien. Gaan we hier de volgende keer ook op in?

Metatron: Dat ga ik nu niet vertellen. Laat je maar verrassen. Je doet het heel goed, trouwens, Caroline. Complimenten van het kernteam!

Caroline: Dank je wel! Ik vind het super leuk en boeiend om te doen, vooral nu mijn angst zo is afgenomen en mijn linkerarm niet meer pijn doet!

Metatron: Goed zo! Zo horen we het graag!

In deze aflevering gaan we verder door op de reiniging met de icosaëder. Ook komt de violette vlam aan bod.

Ik heb sinds de vorige aflevering veel geoefend met het stappenplan van Metatron en ik heb gemerkt hoeveel schoonmaakwerk er te verrichten viel. Ik had voorafgaand aan de eerste aflevering al een hoop doorgemaakt en had verwacht dat ik op een gegeven moment wel klaar zou zijn. Maar nee. Ik bleef maar schoonmaken en reinigen.

Wanneer je de icosaëder eenmaal geactiveerd hebt, gaat de werking nog een hele tijd door. Deze doorwerking vindt vooral ’s nachts plaats en op momenten dat je er niet bewust mee bezig bent. Het stappenplan van Metatron geeft op het moment van toepassing verlichting van pijn of nare emoties, maar dat is lang niet alles, begrijp ik nu. Ik wist dit ergens al wel, maar snap het nu ook echt.

Na de oppervlakkige viezigheid, volgt de dieperliggende, meer onbewuste prut. Deze vieze prut moet eerst los komen en in je bewustzijn komen. Pas daarna kun je jezelf ervan reinigen. Deze prut krijgt een uitwerking in een nare emotie, een lichamelijke sensatie of een enge droom. Dit is in eerste instantie dus helemaal niet fijn. Er volgt een periode van onrust en pas daarna ontstaat er een nieuw evenwicht. Eigenlijk verloopt iedere detox kuur op deze manier. Eerst wordt het erger. Het is belangrijk om dan juist door te blijven gaan en niet te stoppen met reinigen.

Mijn eigen detox kuur heeft me geïnspireerd om deze tekening te maken. Het is een droom-tafereel vol symboliek. Nissa werkt samen met Metatron op een soort schaakbord. Metatron houdt een kandelaar vast en Nissa wijst aan waar hij hem neer mag zetten. Nissa staat onder Michaëls vleugels. De vlam heeft een paarse gloed en ik zie meerdere icosaëders erin oplichten. De zwarte en witte vlakken op het schaakbord staan voor mijn geschakeerde persoonlijkheid. Ik zie voor me hoe ik als het ware mijn schaduwkanten aan het reinigen ben door de kandelaar op de verschillende vlakken neer te zetten.

Maar wie ben ik? Ben ik het schaakbord? Tijdens het tekenen begon ik me steeds meer af te vragen of ik nu Nissa had getekend of mezelf. Is dit wat er gebeurt als je een meester om hulp vraagt en jezelf met een meester verbindt, zoals het stappenplan voorschrijft?

Metatron: Dit zijn een paar hele goeie vragen Caroline. Vooral de vraag ‘Ben ik het schaakbord of Nissa?’ is een hele wezenlijke. De vraag die ik vervolgens stel is: ‘Wie WIL je zijn, het schaakbord of Nissa?’.

Caroline: Hmm, dit moet ik even laten bezinken. Zoals het voor mij nu voelt, helpt Nissa mij met het nemen van de juiste beslissingen. In de tekening ben ik Nissa en mezelf. We zijn dezelfde persoon, omdat ze zich met mij verbonden heeft. Ik ben niet het schaakbord. Volgens mij staat het schaakbord symbool voor mijn zelfbeeld. Nissa helpt me anders over mezelf te denken. Ze helpt me anders naar mijn schaduwkanten te kijken. Ze fluistert me als het ware in waar de kandelaar naartoe mag. En vervolgens ga jij ermee aan de slag, Metatron, want ik zie jou heen en weer lopen op het schaakbord. En Michaël is bijna letterlijk een steunpilaar in dit tafereel.

Ik neem de beslissingen in mijn dromen, maar ik ben daar wel bewust bij. Alleen ben ik dat weer vergeten als ik wakker ben geworden en sijpelt het besef van mijn beslissingen gedurende mijn waaktijd langzaam door tot mijn bewustzijn. Daarom lijkt het alsof ik de beslissingen niet zelf neem of dat van alles mij lijkt te overkomen. Nissa, mag ik jou vragen hoe jij naar deze tekening kijkt?

Nissa: Je hebt mij getekend zoals je jezelf op dit moment ziet inderdaad. Jij bent het die de beslissingen neemt. Jij wijst de plekken aan. En ik kijk met je mee en inspireer je. Dat heb je goed gevoeld. Ik heb me inderdaad met je verbonden. Ik heb dit proces ook doorgemaakt, dus ik weet precies hoe het is.

Caroline: Dank je wel Nissa. Fijn om dit van je te horen. En Metatron, kun je me uitleggen wat je precies doet op het schaakbord? Ik zie dat je heen en weer loopt en de kandelaar steeds verplaatst. Dit is natuurlijk een symbolisch beeld. Wat doe je ‘in het echt’?

Metatron: Ik weet dat je jezelf eigenlijk afvraagt waarom je niet zelf de kandelaar verplaatst. Ik zal het je uitleggen. Ik vervul de rol van tussenpersoon. Zoals ik vorige keer in het stappenplan toelichtte is het belangrijk dat je de icosaëder goed richt met je intentie en dat je ‘hem’ niet zomaar ‘zijn gang laat gaan’. Dit is helemaal belangrijk wanneer je op onbewuste lagen aan het werk gaat. Tijdens droomsessies stel ik daarom expliciet steeds de controle vraag of je de kandelaar echt op de plek wil die je aanwijst.

Caroline: Jeetje, een soort van: ‘Weet je het zeker?’. Hmm, ik vind het wel heel zwaar en verantwoordelijk klinken, hoor.

Michaël: Daarom dat ik achter je sta. Je zou het anders weer veel te zwaar en moeilijk voor jezelf maken. Ik herinner je steeds aan je luchtigheid, zelfs in je dromen. Er zijn in wezen geen moeilijke beslissingen, wanneer je er aan blijft denken dat je steeds voor de Liefde kiest.

Caroline: Ik snap het. En waarom verplaats jij de kandelaar Metatron? Kun je je rol als tussenpersoon toelichten?

Metatron: Dat zal ik in twee stappen doen.

De tussenpersoon

Metatron: Schrijf eerst de spreuk nog maar eens op.

Caroline: Zij die weet hebben van eenheid, zullen eenheid zien en hun pure en zuivere Zelf kennen.

Metatron: Goed. Deze spreuk refereert aan ‘zij die weten’. Wanneer je deze spreuk gebruikt, lijkt het misschien zo dat je het daarmee alleen over anderen hebt en niet over jezelf. Dit is niet zo. Ik kan je verzekeren dat je refereert aan jezelf in verbinding met ‘zij die weten’. Dit is een nodige tussenstap, wanneer je nog maar net met de icosaëder gaat werken.

Natuurlijk is ‘ik ben’ een hele krachtige uitspraak, maar je kunt hem nog niet gebruiken, omdat je er niet in gelooft. Alleen ‘zij die weten’ kunnen waarlijk zeggen ‘ik heb weet van eenheid, dus ik zie eenheid en ken mijn pure en zuivere Zelf. In wezen zeggen ze ‘ik ben de eenheid, ik zie niets anders dan deze eenheid en ik ben mijn pure en zuivere Zelf’ of kort gezegd ‘ik ben’.

Natuurlijk zou ik je dit kunnen laten verklaren wanneer je het stappenplan volgt. Je zult op deze wijze ook zeker vorderingen maken, omdat je denkgeest zo krachtig is en omdat het de waarheid is die jij enkel en alleen bent vergeten. Jij hebt echter gevraagd om begrip. Je wilt begrijpen en snappen hoe het werkt. Daarom maak ik alle tussenstappen zichtbaar. Het is ook in lijn met Een Cursus in Wonderen, het boek dat je zo waardeert.

In deze eerste fase van je ontwikkeling ligt de nadruk op reiniging. Dit is nogal een aanslag op je ego, omdat de reiniging juist inhoudt dat je jouw ego prijsgeeft aan de eenheid. Je geeft je afzonderlijke identiteit, jouw beeld van jezelf op. Wanneer je hier op eigen houtje aan zou beginnen en steeds zou verklaren ‘ik ben’, hoewel je er diep van  binnen nog niet helemaal van overtuigd bent of je jouw ego wel wilt opgeven, zul je de ‘ik ben’ op een gegeven moment gaan toepassen op je ego en gaan verklaren ‘ik ben mijn ego’. Je verklaart namelijk altijd wat je gelooft, dus in die zin is het belangrijk om jezelf steeds goed af te vragen wat je precies verklaart wanneer je de ‘ik ben’ gebruikt. Daarom kies ik ervoor om nog even te wachten met de ‘ik ben’.

C: Dank je wel voor deze uitleg. Ik begrijp inderdaad dat het sneller werkt om jezelf te verbinden met iemand die het ego al heeft opgegeven, dan op eigen houtje, met behulp van je eigen ego, jezelf te reinigen van datzelfde ego. Dat klinkt best als een kansloze missie. Dus ik snap de tussenstap helemaal.

Ik begrijp alleen nog niet wat jouw rol is bij het verplaatsen van de kandelaar. Voor mijn gevoel verbind ik me met Nissa en is zij mijn tussenpersoon als verheven meester. Net zoals Jezus dat ook is. Het is de rol van de Heilige Geest. Hoe moet ik jouw rol als tussenpersoon nu precies zien? Dit is de reden waarom ik je vroeg wat je nu precies doet op dat schaakspel. En ja, het klopt dat ik me eerst afvroeg waarom ik het niet zelf kon. Je maakt al mijn denkstappen mooi inzichtelijk. Mooi werk!

Metatron: Heel scherp, Caroline. Mijn rol als tussenpersoon ligt specifiek bij het gebruik van de icosaëder en de heilige geometrie. Je verbindt je met een meester in het besef dat zij weet hebben van de eenheid die jouw doel is bij het gebruik van de icosaëder. Dat is stap 1a, om het zomaar te noemen. En je verbindt je met mij, wanneer je de icosaëder op een bepaalde plek richt. Het lijkt alsof hij uit zichzelf beweegt. Dat is niet zo. Ik ben het die dit doet, altijd. Dit is stap 1b.

Caroline: Je verbindt je dus altijd met twee personen, en met een meester en met jou?  Het is dus en/en in plaats van en/of?

Metatron: Ik wilde het niet al te ingewikkeld maken, maar je vraagt heel scherp door. Het is nog steeds en/of, omdat ik ook een meester ben. Jij verbindt je momenteel met Nissa om nog meer redenen, vandaar dat jij je met ons samen verbindt en met Michaël. Jij hebt je voor deze summer school met dit kernteam verbonden.

Caroline: Hmm, ja, dat klinkt wel logisch, inderdaad. Ik besef me nu dat ik heel beperkt denk. Alsof je jezelf maar met één iemand kunt verbinden. Eenheid houdt natuurlijk in dat alles is verbonden.

Ik begrijp jouw rol nu bij de werking van de icosaëder, maar er komt nu wel een vraag in me op. Als jij altijd degene bent die de icosaëder beweegt, waarom mag je hem dan niet ‘zijn gang laten gaan’? Heb jij altijd een expliciete opdracht nodig?

Metatron: Ja, zo werkt het. Wij werken altijd alleen op uitnodiging.

Caroline: Wat gebeurde er dan precies toen ik de icosaëder niet goed had afgesteld in het begin? Dit kan dan eigenlijk niet, toch?

Metatron: Wat er gebeurde is het volgende. Je begreep de werking van de icosaëder nog niet goed en je wist niet goed wat je precies moest vragen. Je veronderstelde dat ik wel wist wat ik moest doen. Dat is ook zo, alleen wanneer jij niet verklaart wat je echt wil, kun jij onbewust, ingegeven door je ego, een andere intentie zetten. Ik kan niet anders dan die volgen, omdat ik niet tegen jouw vrije wil in kan gaan. Het is niet zo dat ik de icosaëder dan op een verkeerde manier zou bewegen. Daar ben ik ook niet toe in staat. Dus wat er eigenlijk gebeurt is iets anders. Het is niet de icosaëder die jou dat wiebelige gevoel gaf toen. Dat dacht je wel, en je ziet wat je gelooft, maar het was niet zo. Je deed het dus in feite zelf. Zo krachtig is je denkgeest, Caroline.

Caroline: Ik snap het. Ik zag toen ook voor het eerst de werking van de icosaëder en was er nog een beetje bang voor. Daarom legde ik de donkere energie die ik hem aan zag zuigen als iets verkeerds. Ik dacht dat dit niet de bedoeling kon zijn en ik iets verkeerd had gedaan. Maar later heb ik hem nog veel vaker en veel meer duisternis aan zien zuigen, maar eenmaal begrepen, kan ik het zien voor wat het is.

Metatron: Precies.

Caroline: Zullen we het nu gaan hebben over de violette vlam? Ik ben daar namelijk wel benieuwd naar.

Metatron: Dat is goed.

De violette vlam

Caroline: Ik ben heel erg benieuwd hoe de violette vlam werkt. Ik merk dat ik er niet zoveel feeling mee heb als met de icosaëder.

Metatron: Je bent ook niet echt een vuur-meisje.

Caroline: Hoezo?

Metatron: Bij de inwijding die je zag met het vuur op de achtergrond, vond je het vuur maar niets. Je vindt het ook moeilijk om het vuur te tekenen. Het vuur heeft geen bron. De kandelaar bevat geen brandstof en het lijkt alsof je dit wel zo getekend hebt. En je vindt het moeilijk om mijn ogen te tekenen. Het valt me mee dat ik dit keer geen zonnebril op heb.

Caroline: Ok, ik wist niet dat jouw ogen en het vuur gekoppeld zijn.

Metatron: Alle ogen zijn gekoppeld aan vuur.

Caroline: Michaël zei me laatst dat ik zo’n moeite heb met het tekenen van gezichten, omdat ik niet goed durf te kijken. Dat zal dan wel met het vuur te maken hebben. Oh, wacht, ik bedenk me ineens dat je me de vorige keer je lichtgevende en oogverblindende ogen liet zien. Maar dat was toch geen vuur?

Metatron: Geen vuur zoals jij dat kent. De violette vlam is ook wat anders dan een simpel vuurtje zoals jij het kent.

Caroline: Ik ben heel benieuwd naar wat het dan wel is. Een lichtgevende gloed, een soort energie?

Metatron: Ja, het is levenskracht met een paars tintje, vanwege de specifieke reinigende kracht. Ook de violette vlam heeft eenheid tot doel. Het is een transformatiekracht gericht op de fysieke sfeer. Zoals het vuur dat jij kent fysieke verschijningsvormen verbrandt en verteert, zo werkt de violette vlam transformerend. Alchemisten werkten ermee in de hoop van materie goud te maken.

Caroline: Het klinkt een beetje sprookjesachtig.

Metatron: Oh ja, er zijn een hoop sprookjes omheen verzonnen en het heeft een zweem van magie over zich heen gekregen.

Caroline: Kan het zo zijn dat ik daarom niet zoveel feeling heb met de violette vlam? Ik vind die magie maar niets, al dat hocus pocus.

Metatron: Richt hier de icosaëder maar eens op en vraag om reiniging van je beperkende gedachten over de violette vlam, dan zul je hem beter gaan begrijpen.

Caroline: Hoe werkt het? De icosaëder beweeg jij. Doe je dat ook met de violette vlam? En richt je die ook met je intentie?

Metatron: De violette vlam nodig je uit, eigenlijk net zoals je ook de icosaëder uitnodigt.

Caroline: Ok, ik merk dat ik nu angst voel. Ik zie voor me dat ik dan ineens een steekvlam krijg of zo. Ja, ik merk dat ik nog een beetje bang ben voor vuur. Ik vind vuur nogal onberekenbaar en minder controleerbaar. Wat als ik per ongeluk de boel in de hens zet?Kan dat?

Metatron: Herinner je je Nathaniël nog?

Caroline: Ja, ik zag hem al staan.

Nathaniël: Weet je nog hoe leuk je het vond toen je hele woonkamer in de fik stond? Alles bestaat uit levensenergie. Het is je passie. Laat alles branden van passie. Omarm dit gevoel van passie en levendigheid wat vaker.

Metatron: Het heilige vuur brandt op een andere frequentie. Het is niet zoals ‘gewoon vuur’. En ook ‘gewoon vuur’ verbrandt en verteert alleen maar omdat jij erin gelooft, maar goed, dit gaat nog wat te ver voor je.

De icosaëder en de violette vlam transformeren allebei negatieve energie. De icosaëder doet dit door de energie aan te zuigen en door het kristal heen te bewegen. De violette vlam ontvlamt op de specifieke plek zelf en werkt dus meer plaatselijk.

Caroline: Waarom heeft de violette vlam deze kleur? Zijn er ook andere kleuren vuren?

Metatron: Het is een beetje een onzinnige vraag. Violet heeft de hoogste nog zichtbare frequentie en kan daarom goed in de fysieke sfeer werken. De andere kleuren die jullie kunnen waarnemen, werken op andere manieren om het zo maar te noemen, omdat ze een lagere frequentie hebben. Vuur is levenskracht en passie en heeft altijd een hogere frequentie. Kijk maar eens naar het vuur in iemands ogen.

Caroline: Is de violette vlam daarmee het passievuur met de laagste frequentie?

Metatron: Ja, zo kun je het noemen. Sterk vereenvoudigd gezegd, vibreert het met de frequentie waarop energie in materie overgaat. Vandaar dat alchemisten er weg van waren.

En er is nog iets wat je moet weten. Ook hier geldt dat de intentie heel belangrijk is. Wanneer je niet bewust de intentie zet om met de violette vlam te reinigen, kan de werking chaotisch uitpakken. Niet omdat het vuur chaotisch is, maar omdat jij dan iets anders gaat doen dan de violette vlam gebruiken. Je kunt de violette vlam niet verkeerd gebruiken, maar je kunt denken dat dit mogelijk is en daardoor hele chaotische beelden maken.

Caroline: En hoe zit dat met de alchemisten? Is de intentie om goud te maken ook een ‘verkeerde intentie’?

Metatron: Dat ligt eraan hoe je over goud denkt. Laat hier je gedachten maar eens over gaan, Caroline. Volgens mij hebben we voor deze aflevering wel genoeg besproken. We zijn uitvoerig ingegaan op nut en noodzaak van een goede reiniging. Dit is voldoende basis om verder te gaan. De volgende aflevering zal in het teken staan van een ander thema.

Caroline: Helemaal goed. Tot de volgende keer. En wederom bedankt voor jullie goede zorgen en uitvoerige uitleg.

Welkom bij deze eerste aflevering. Vandaag staat de reiniging centraal. De afgelopen drie weken hebben voor mij in dit teken gestaan, allemaal als voorbereiding op deze summer school. Een goede reiniging is de basis voor een goede gezondheid en een heldere geest. Het vormt ook de basis voor deze leerperiode. Het komt steeds weer terug.

Ik heb twee zeer krachtige schoonmaaktechnieken geleerd: het werken met de icosaëder en de violette vlam. Ik heb hun werking aan den lijve ondervonden en ben zeer onder de indruk. De werking kan zo krachtig zijn dat de eerste keer werken met deze technieken kan aanvoelen als een heftige detoxkuur. Zo heb ik het in ieder geval ervaren. De diepte van de werking hangt af van je eigen openheid en bereidheid, niet zozeer op bewust niveau, maar onbewust.

Inwijding

Goed Metatron, wil je me vertellen hoe we te werk gaan? Ik vind het best lastig om een begin te maken. Het schoonmaken heeft zoveel bij me losgemaakt, dat ik niet weet waar ik moet beginnen met vertellen. Of gaan jullie het vertellen?

Nissa: Ik wil wel een begin maken, Caroline. Ik zal vertellen hoe ik vroeger in Seba deze technieken heb geleerd. Het begon zo ongeveer zoals je het getekend hebt. Laat maar eens zien. Je kreeg niet voor niets deze inspiratie.

Zoals je ziet hadden we hele mooie tuinen in Seba. Ik liep iedere ochtend een ronde door deze tuin die het tempelcomplex omgaf. De tuin liep nog veel verder door. Je hebt niet alles getekend, maar het geeft wel een goede indruk. Op een ochtend ging ik even zitten, omdat ik me niet lekker voelde. Ik maakte me zorgen om de gang van zaken binnen de tempelorde en daarom gebruikte ik mijn dagelijkse ronde door de tuin dit keer om mijn gedachten te ordenen. Ik was vastbesloten om in een betere stemming terug te keren.

Ik keek op uit mijn overpeinzingen, omdat ik een vreemde windvlaag voelde. Ik kon Michaël niet zien op de manier waarop jij hem kunt zien, Caroline, maar ik kon de energiegolf die je hebt getekend wel voelen. Ik kreeg een vredig gevoel over me en ik kreeg het inzicht dat ik me niet druk hoefde te maken. De enige echte werkzame kracht in het universum is Liefde. Ik werd uitgenodigd om me door de Liefde te laten leiden en open te staan voor nieuwe inzichten.

Metatron kwam de tuin inlopen en ging naast me zitten. Jij ziet hem als een engel, maar wij zagen hem in die tijd gewoon als een mens. Ik wist niet beter dan dat hij gewoon een man was met bijzondere gaven. Hij had geen zonnebril op, zoal jij hebt getekend. Vertel straks maar waarom je die zonnebril hebt getekend, want dat stukje heb jij toegevoegd. Hij gaf me wel die roos. Hij legde me uit dat onze psyche net zo gelaagd is als een roos. De blaadjes van de roos hadden zo’n compacte structuur dat de kern van de roos niet zichtbaar was, maar dat maakte de bloem niet minder mooi. Sterker nog: het totaalbeeld van een roos is mooier dan een enkel afzonderlijk blaadje. En als je ieder blaadje zou afpellen, zou er in de kern niets overblijven, dus is het beter om de roos als geheel te koesteren.

Metatron legde me uit dat wij allemaal samen deze roos zijn. De roos herinnert ons eraan hoe gelaagd we zijn en tegelijkertijd één roos. En de roos is meer dan alleen een verzameling rozenblaadjes. Het totaal is meer dan de som der delen. Het is dan ook niet nodig ieder blaadje op zich te analyseren. De vraag is of je de roos wilt of niet. En de vraag is dan: wat is de roos? Metatron liet me achter met die vraag. Wat is de roos?

Hij had me beloofd dat wanneer ik het juiste antwoord kon geven hij me meer zou leren over heilige geometrie. Ik bedacht me dat het antwoord Liefde moest zijn, want dat vertelde die windvlaag me die ik vlak daarvoor had gevoeld. Wist ik veel dat dat Michaël was. Ik riep hem na: de roos is Liefde.

Metatron kwam teruglopen en stelde me weer een vraag: Wat is het rozenblaadje? Ik keek vreemd op. Hoezo wat is het rozenblaadje? ‘Niets’, zei ik, ‘het rozenblaadje is niets, het gaat toch om de roos?’.

Blijkbaar had ik intuïtief het goede antwoord gegeven. Het duurde echter nog een tijdje voordat ik het ook echt begreep. Het is niet zo dat het rozenblaadje minder is dan de roos, of dat een individu minder is dan de mensheid of iets dergelijks. Het gaat om de manier van waarnemen.

Het rozenblaadje is niets in de zin dat de roos helemaal niet is opgebouwd uit rozenblaadjes. Alleen het beeld van de hele roos is werkzaam als een symbool van Liefde. Het is een beeld, een symbool, een metafoor voor dat wat niet waargenomen kan worden. Wanneer je dit in de roos kunt zien, snap je het principe van eenheid. Wanneer je de roos ziet als een bloem die is opgebouwd uit een stengel, blaadjes en bloemblaadjes zie je niet de eenheid, maar afzonderlijke personen met eigen belangen en een gelaagde wereld.

Maar goed. Ik had het goede antwoord gegeven en ging vervolgens met Metatron aan de slag. Hij leerde me allereerst wat een icosaëder is, omdat dit een reinigingssymbool is en er allereerst reiniging nodig is om verder te kunnen groeien.

Metatron: Laat ik hier het stokje overnemen van Nissa. De manier waarop ik haar kon benaderen was vrij direct omdat zij erg open en bereidwillig was om te leren. Ik bedoel dit niet verkeerd Caroline. Jij bent ook heel leergierig, maar je staat minder open.

Caroline: Bij mij was er meer nodig dan alleen twee vragen inderdaad. Ik heb de icosaëder in meerdere dromen over een langere periode leren kennen. En ja, ik heb nogal wat weerstand en angsten moeten overwinnen. Vraag me niet waarom ik al die angsten heb. Ik weet het ook niet.

Nissa kreeg twee testvragen voordat ze werd ingewijd in de wijsheid van de geometrie. Ik heb ook een soort inwijding gezien in een visioen. Ik zag je zitten op een troon met vuur achter je. Ik hoorde je een soort spreuk zeggen in een Arabisch klinkende taal en ik zag Arabisch ogende tekens boven je verschijnen. Het zag er best luguber uit. Het deed me denken aan een promofilmpje van een bepaalde terroristische organisatie. Het was dat ik begreep dat jij het was, Metatron, anders had ik het beeld heel anders uitgelegd.

Metatron: de spreuk is: ‘Zij die weet hebben van eenheid zullen eenheid zien en hun pure en zuivere Zelf kennen’. Ik gebruik deze spreuk steeds wanneer ik personen leer werken met de icosaëder, omdat deze geometrische figuur je naar het besef van eenheid leidt.

Caroline: Ik vind het wel een aparte spreuk. Blijkbaar moet je eerst ‘weten’ om vervolgens te kunnen ‘zien’ en te ‘leren kennen’. Als je al weet hoef je toch niet meer te leren kennen? Behalve als je eigenlijk al wist en dit vergeten bent en je opnieuw moet leren kennen. Eigenlijk gaat het dan om je weer herinneren wat je eigenlijk al wist en ergens moet ‘dit weten’ je al dagen.

Metatron: Precies Caroline, de icosaëder helpt je om je opnieuw te herinneren Wie je werkelijk bent en om echt van jeZelf te houden. Dit is het uiteindelijke doel. Intussen is het een beregoede reiniger, zoals je hebt ervaren. Daarom dat ik met de icosaëder begin.

Caroline: Begin je altijd met de icosaëder? Ik raakte best in de war van ‘dat ding’. Kun je niet beter beginnen met gronden en zo?

Metatron: Ik heb je uitgelegd waarom ik daar bij jou niet mee begonnen ben. En daarnaast heb je best een goede basis, net als Nissa die al had opgedaan in de tempel.

Caroline: Ok, even voor de duidelijkheid. Je hebt mij uitgelegd dat je mij in het diepe hebt gegooid zodat ik hiermee oud karma kon opruimen. Wanneer je de icosaëder niet goed met je intentie richt, kan de werking chaotisch uitpakken. Ik moest dit opnieuw ervaren om eerdere ervaringen met de icosaëder te helen. Maar goed, nu loop ik op de zaken vooruit.

Ik vraag me nu wel af of het wel handig is om de summer school met de icosaëder te beginnen, Metatron. Is dit niet gelijk te heftig?

Metatron: Zoals je in het begin al schreef, heeft het de werking die mensen bereid zijn te ervaren. En nu ga ik wel uitleggen hoe je de icosaëder moet richten, dus maak je maar geen zorgen.

Caroline: Je hebt mij een beetje laten aanklojen, dus.

Metatron: Dat zijn jouw woorden.

Michaël: Laat ik even het woord pakken om mijn rol hier toe te lichten. Caroline, je wordt nooit in het diepe gegooid. Ik ben er altijd om je te beschermen en te helpen. Wanneer onthoud je dat nou? Ik heb Nissa toen in de tempeltuin geholpen en op diezelfde manier help ik jou continu. Dat weet je toch? Ik wil je eraan herinneren dat je de zaken luchtiger kunt zien.

Caroline: Ja, Michaël. Je hebt gelijk. En de icosaëder helpt hier ook bij. Ik voel de werking ervan op het moment. Ik voel hoe het mijn bezorgde gevoel van daarnet en mijn gevoel van in het diepe gegooid te zijn wegzuigt. Floep, weg. Zo simpel is het, als je eenmaal weet hoe het werkt.

Werken met de icosaëder

Metatron: Goed, laat ik dan nu de werking van de icosaëder toelichten. Het slurpt negatieve gedachten en gevoelens weg en transformeert ze. Het kan dit doen omdat deze energieën in wezen niets zijn en de persoon die waarlijk met de icosaëder kan werken dit weet, hoe vaag ook, dat maakt niet uit. Je hoeft je er niet steeds van bewust te zijn. Er zijn meesters en engelen beschikbaar die deze herinnering continu in hun bewustzijn hebben en zij helpen je wanneer je met de icoaëder werkt. Je gaat altijd een co-productie aan met deze wezens wanneer je met heilige geometrie werkt. Je doet dit nooit alleen.

Ik zal je nu een stappenplan geven om met de icosaëder te werken:

1: Vraag hulp aan een verheven meester of aan mij aartsengel Metatron, wanneer je met de icosaëder wil werken, omdat de werking altijd een co-productie is

2: Zeg deze zin: ‘Zij die weet hebben van eenheid zullen eenheid zien en hun pure en zuivere Zelf kennen’. Je roept hiermee je eigen weten wakker en richt je intentie op het uiteindelijke doel: het kennen van de eenheid. Ook al is je doel op het moment om enkel pijn, ziekte, emoties of een rotgevoel te helen, dat maakt niet uit. Je refereert aan het hoofddoel en dat richt je acties automatisch de goede kant op.

3: Stel je nu voor dat de icosaëder door je lichaam beweegt op de plek waar je pijn of ongemak voelt. Ook als het emoties zijn. Ga na waar je deze emoties in je lichaam voelt. Emoties hebben altijd een lichaamscomponent. Wanneer je niet precies weet waar je in je lichaam moet zijn, vraag dan hulp aan mij of de meester die je helpt. Wanneer je wat meer geoefend bent, kun je de icosaëder zelf zijn gang laten gaan, maar in het begin is dit niet aan te raden. De icosaëder kan namelijk energieën losmaken waar je zelf geen weet van hebt. Wanneer je dan niet met een heldere intentie werkt, kan dit je in de war brengen. Mocht je onverhoopt toch in de war raken, vraag dan hulp aan mij of de meester die je helpt. Eigenlijk is het advies om steeds hulp te vragen. Ga niet experimenteren.

Caroline: Dank je wel, Metatron. Ik ben er stil van.

Ik wil graag afsluiten met de tekening van vorige keer. Ik zou de symboliek nog toelichten. Of is dit niet nodig?

Metatron: Die wordt vanzelf duidelijk in de loop van deze leerperiode. Ik kan je vertellen dat dit een impressie is van het interieur van Nissa’s tempel.

Misschien al wel een voorproefje: het vuur brandt inderdaad zonder brandstof. En het doet de holografische icosaëders paars kleuren. Alvast een voorproefje op de violette vlam. Laten we die een volgende keer behandelen. Misschien dat jij nog wil vertellen waarom je mij met zonnebril hebt getekend in die andere tekening?

Caroline: Ik tekende je op die manier zonder dat ik erbij nadacht en toen ik me afvroeg waarom ik je zo getekend had, vroeg ik het aan je en toen zei je heel plagerig dat je gewoon oogverblindend bent. Vervolgens zag ik je in een visioen de zonnebril afzetten en je had inderdaad een soort onnatuurlijk lichtgevende ogen zo fel dat ik er niet in kon kijken. En omdat ik zo schijterig ben aangelegd werd ik bang van die ogen en dus tekende ik je onbewust al met zonnebril. Het doet me wel afvragen waarom ik je in die andere tekening wel gewoon tekende. Die tekening had ik eerder gemaakt. Blijkbaar ben ik daarna een soort van geschrokken of zo?

Metatron: Ik zal je een andere keer uitleggen waarom ik je deze ogen heb laten zien.

Caroline: Ok, het beeld met de ogen heeft dus ook weer een bedoeling?

Metatron: Alles op zijn tijd. We hebben voor vandaag genoeg behandeld, vind je niet?

Caroline: Jazeker, meer dan genoeg. Dank jullie wel Nissa, Metatron en Michaël. Tot de volgende keer! Ik kijk ernaar uit.

Het is eindelijk zover. Het is 21 juni 2017. De zomer is begonnen en de summer school is bij deze geopend. De komende drie maanden staan in het teken van oude wijsheden die ik opnieuw mag gaan ontdekken. Ik dacht in eerste instantie dat ik een serie luchtige zomerse colleges zou ontvangen, maar de manier van onderwijs van de engelen bestaat uit het opdoen van concrete ervaring en het stapsgewijs integreren van nieuwe informatie. De afgelopen drie weken heb ik een soort voorwasprogramma ondergaan, bestaande uit een kennismaking met het kernteam en een aantal basislessen.

Ik zal beginnen met het introduceren van het kernteam, bestaande uit de twee aartsengelen Metatron en Michaël en godin Nissa van Seba.

Aartsengel Metatron

Het begon allemaal met een droom waarin ik Metatron op een troon zag zitten. Hij begon enorm hard om mij te lachen omdat ik had beweerd dat ik alles wel kon zien. Nou, niet dus. Hij verzekerde me dat hij me vervolgens zou helpen.

Twee weken geleden sprak hij de volgende woorden tot mij:

Je bent er nu aan toe om contact te maken met een aantal diepe delen van jezelf die je in vorige levens hebt gekend en waarmee je hebt gewerkt. De tijd is aangebroken om deze oude wijsheid wakker te roepen en in te zetten voor jezelf en de mensheid. Dit zal niet zonder slag of stoot gaan. Je zult alles wat je tot je krijgt eerst verinnerlijken en opnieuw eigen maken, voordat je ermee naar buiten gaat. We nodigen je uit open te staan voor de ervaring en alles te voelen en omarmen, ook al doet het pijn of voel je weerstand. We zullen je ondersteunen. We staan als een team achter je: Michaël, Nissa en ik Metatron. Ik heb de leiding over deze summer school en zal vooral je integratieproces in de gaten houden.

Ik heb inderdaad in de twee weken daarna in mijn dromen nieuwe inzichten gehad en ik heb hier inderdaad ervaringen mee opgedaan. Ik noem het de basislessen in aanloop naar deze summer school. Ik zal ze delen in de volgende aflevering. Ik heb echter geen idee hoe de komende zomerperiode zal verlopen. Ik verwacht dat de afgelopen weken alleen maar een voorproefje zijn geweest op wat komen gaat. Ik ben erg benieuwd.

Metatron, heb je voor het moment nog wat toe te voegen aan deze introductie?

Me: Jazeker, Caroline, fijn dat je me nog een keer het woord geeft. Ik wil je veel succes en veel plezier wensen de komende tijd. Ik beloof je dat het een leuke en leerzame ervaring zal zijn. Je hebt inmiddels geleerd, hoe je zaken die jou in eerste instantie beangstigen anders kunt waarnemen. Ik vertrouw erop dat je deze les voldoende hebt geleerd om het volgende tot je te laten komen. Ik vertrouw erop en spreek nogmaals uit dat ik alle vertrouwen in je heb.

C: Dank je wel. Kun je nog wat meer vertellen over jouw rol de komende periode?

Me: Zoals ik al zei heb ik de leiding over deze leerperiode. Ik zal je bereidheid tot leren steeds afstemmen op het leermateriaal. Het gaat erom dat je de lessen die je tot je krijgt kunt integreren. Achteloos nieuwe informatie op je uitstorten heeft geen enkele zin. Het gaat om het leereffect. Ik zal dit steeds in de gaten houden. Ik zal er ook voor zorgen dat je de lessen op een heldere manier kunt formuleren, zodat het ook voor de lezers te volgen is. Ik heb gemerkt dat je je hier een beetje zorgen over maakt. Dit is nergens voor nodig. Maak je geen zorgen. Voor alles wordt gezorgd. Van jou wordt alleen een open houding en bereidwilligheid tot leren verlangd.

C: Ok, dank je wel. Ik kijk ernaar uit.

Godin Nissa van Seba

Dan wil ik nu Nissa introduceren. Ik heb Nissa nog niet zo lang geleden leren kennen en dit vond ik in eerste instantie erg spannend. Ik had moeite om haar te vertrouwen. Ik was het contact met engelen gewend, maar had geen ervaring met godinnen. En ik bleek haar ook nog eens gekend te hebben in vorige levens, waarin ik op zijn zachtst gezegd moeite met haar had. Ik kan haar inmiddels in een ander licht waarnemen en begin haar vrouwelijke wijsheid steeds beter te begrijpen.

Nissa sprak twee weken geleden de volgende woorden tot me:

Ik ben er om je diepe vrouwelijke delen wakker te roepen. Veel oude wijsheid die je bezit, zit weggestopt onder dikke lagen angst en veroordeling. Je zult door deze lagen heengaan, maar zoals Michaël ook zegt: jij hebt de keuze om het niet zwaarder te maken dan nodig is.

Goed, de komende tijd zal nieuwe vrouwelijke wijsheid tot me gaan komen. Het zal voor mij best een uitdaging zijn om dit zonder schroom en oordeel door te geven.

Nissa, wil jij nu nog wat woorden zeggen?

N: Ik heb een hele specifieke taak in dit geheel en ik zal me hier heel gericht aan wijden. Ik zal zeggen waar het op staat en helder en duidelijk met je zijn. Je weet inmiddels dat je hier niet van hoeft te schrikken. Ik heb het beste met je voor.

C: Dank je wel Nissa.

Aartsengel Michaël

En dan Michaël, mijn oude bekende vriend. Jij behoeft eigenlijk helemaal geen introductie, maar ik wil je graag het woord geven om je rol de komende periode toe te lichten.

Dit waren de woorden die je twee weken geleden tot me sprak:

Natuurlijk ben ik altijd bij je om je te beschermen en af en toe wat lucht in je gezicht te blazen als je te zwaarmoedig dreigt te worden. Gebruik wat meer humor, Caroline. Zie het allemaal niet te zwaar. Vergeet nooit te lachen.

Ik heb inderdaad gemerkt dat Michaël er altijd is en ook niet schroomt om in te breken wanneer ik van mijn pad af dreig te raken. Ik weet dat ik volledig veilig ben en dat hij ook oog heeft voor mijn innerlijke kwetsbare kind-delen. Mijn innerlijke bange, boze, verdrietige of verwarde meisjes zullen altijd onder zijn vleugels beschutting en bescherming vinden.

Voor mijn innerlijke vrouw is Michaël de stoere en sterke rots in de branding en voor mijn innerlijke man is hij een standvastig en helder voorbeeld. Michaël, wat moet ik zonder jou?

Ik wil ook jou graag nog een keer het woord geven.

M: Dank je wel, Caroline. Je weet inmiddels dat je mij het woord niet hoeft te geven. Ik zal het woord pakken wanneer ik dat nodig vind en wanneer ik daar gewoon zin in heb. Mijn rol de komende tijd is vooral je luchtigheid te bewaken. Don’t worry, be happy!

C: Dank je wel, Michaël.

Een eerste impressie

Om een indruk te geven heb ik Metatron, Nissa en Michaël getekend in mijn aantekenboek. Metatron houdt een icosaëder in zijn hand en Michaël een zwaard met robijnen. Nissa heeft een turquoise jurk aan. Op de voorgrond zie je een hologram van een geometrische figuur met icosaëders in blauwpaarse kleuren. Daarachter is een vuur te zien dat brandt zonder brandstof. Je ziet alleen een schaduw aan de onderkant. De hoofdkleuren in de tekening zijn oranje, bruin en blauw. De betekenis van dit alles zal ik in de volgende aflevering toelichten.