Hallo beste lezer,

De vorige keer eindigde ik met het levenskrachtige witte vuur van Nathaniël. In deze aflevering ga ik hier op door. Ik kondigde ook aan dat ik het deze keer over de dodecaëder zou hebben. De dodecaëder is een heilig geometrisch figuur die de gehele kosmische orde symboliseert. In deze aflevering gaat het over de werkzaamheid van de krachten in het universum, de toepassing van het witte vuur om voorbij de poort van Saturnus te komen en manifestatie volgens de principes van de flower of life.

Het is een mooie afsluiting van deze zomerperiode. Gisteren, op 22 september 2017, is de herfst begonnen en een nieuwe fase aangevangen. Ik zal hier aan het eind van deze aflevering meer over vertellen als ik een bruggetje maak naar de komende herfstperiode vol nieuw onderwijs. Er ligt nog veel meer moois in het verschiet. Bewustzijn blijft zich verruimen. Maar nu eerst deze aflevering over de dodecaëder: ons universum in een notendop.

Ik heb ook dit keer weer een tekening gemaakt die mijn leerproces van de afgelopen drie weken symboliseert. Ik zal stap voor stap uitleggen wat hieronder staat afgebeeld.

Kosmisch experimenteren

In een droom nam Metatron me mee naar een gebouw ergens ver weg. We gingen naar binnen en we kwamen in een paarse ruimte. Metatron legde me uit dat dit mijn atelier is, mijn studieruimte in één van de mysteriescholen. Ik begreep niet helemaal wat hij bedoelde. Ik kon niets om mij heen gewaarworden, behalve allerlei paarse tinten.

De volgende dag nodigde Metatron me uit om in een meditatie terug te gaan naar deze ervaring. Ik belandde snel weer in de paarse ruimte en op een gegeven moment zag ik een witte lichtgevende bol. Ik had deze bol vaker gezien. Ik zag hoe de witte bol een soort doorzichtig geladen energie in zich opzoog en daardoor groeide. De witte bol was gloeiend heet en werd heter en groter. Ik besefte me dat dit de geboorte was van een ster.

Op een gegeven moment werd ik onder de wolk en de ster een soort zwarte ronde tafel gewaar. De tafel had geen tafelblad, maar bestond uit een soort zwart niets dat ronddraaide. Ik kon de trekkracht van de tafel voelen. Ik ‘wist’ ineens dat ik de trekkracht van de tafel kon beïnvloeden. Ik kon me niet herinneren hoe, maar ik was er zeker van dat ik dit eerder had gedaan. Ik kon de tafel als het ware harder of zachter zetten. De tafel moest zo afgesteld staan dat de bol boven de tafel zou blijven zweven en niet door de kamer geslingerd zou worden, wat tot levensgevaarlijke situaties zou leiden. Ik wist dat dit me een keer was overkomen. Aan de andere kant moest de tafel ook niet te hard staan, anders zou de nieuwe ster in de tafel gezogen worden. Het evenwicht tussen de tafel en de wolk luisterde heel nauw om goed te kunnen experimenteren met de elektrische gaswolk.

Ik herinnerde me ineens dat ik vele uren in deze atelierruimte, in dit laboratorium, had doorgebracht. Ik experimenteerde met het maken van sterren, planeten en uiteindelijk hele sterrenstelsels. Ik bootste als het ware het universum na. Ik richtte eerst al mijn aandacht op het maken van de zon. Dit kostte me een hoop inspanning. Daarna zouden de planeten volgen.

Ondanks al mijn gevoelens van herkenning voelde ik me best in de war toen ik uit trance kwam. Hieronder een fragment uit mijn aantekeningen van mijn gesprek met Metatron na afloop van de meditatie.

C: Metatron, waar ben ik in hemelsnaam?

Me: In je atelierruimte in de mysterieschool. Dit is voldoende voor je om te weten nu.

C: Is dit een vorig leven, of kan ik hier in de geest altijd heen reizen met de Merkaba en ben ik hier bijvoorbeeld in mijn slaap ook?

Me: Je kunt hierheen wanneer je wilt. Je hebt genoeg ervaringen geactiveerd om hier in je slaap heen te reizen. Ja, dit is opgedaan in vorige levens. Maar eigenlijk is het onzinnig om te spreken over voorgaande levens. Alles speelt zich nu af. Je kunt beter zeggen dat je je inmiddels voldoende herinnert, waar deze herinneringen ook vandaan komen.

C: Ok, ik kreeg laatst al de ingeving om mijn inwijdingen in de elementen nog eens na te lezen. Ik las in mijn stuk over het element ether weer over de drie fundamentele krachten in het universum: de nucleaire kracht die ik me had voorgesteld als mannelijke, door de ruimte reizende lichtstralen, de zwaartekracht die ik me had voorgesteld als het zwarte vrouwelijke gat en de elektromagnetische kracht die ik me had voorgesteld als speelse kind-kracht.

Het hele tafereel doet me hier aan denken. De witte bol die ik zag is nucleair en mannelijk dus en ontstaat alleen wanneer het vrouwelijke veld, de zwarte tafel eronder, de juiste ‘stand heeft’. Ik begrijp het nog niet helemaal. Maar het voelt nu alsof het vrouwelijke veld de eerste voorwaarde tot scheppen is. De basis moet goed zijn, zoiets. Uit het vrouwelijke ontstaat vervolgens het mannelijke sterrenlicht en tot slot kunnen er ‘kinderen ontstaan’ in de vorm van planeten die gaan cirkelen tot hele melkwegstelsels. Ze dansen in de lucht en voeden zich met het mannelijke licht en het vrouwelijke veld.

Me: Niet helemaal, maar het is een mooie eerste voorstelling. We zullen het je gaan uitleggen. Alle krachten zijn tweeledig.

C: Ik kan je niet goed doorkrijgen, ik snap de tweeledigheid niet helemaal. Ik hoor je praten maar krijg geen zin ingetypt.

Me: Laat het maar even. Ga maar lekker slapen. In je dromen ben je ontvankelijker dan nu.

Ik wist dat dit tafereel onderdeel zou zijn van mijn volgende tekening: de paarse achtergrond, de tafel, de wolk en de ster. De volgende nacht droomde ik heel eng. Ook dit heb ik in mijn aantekeningen beschreven.

C: Jemig, ik kreeg wel een heel vervelende waarheid tot me. Hopelijk is het niet waar, Metatron, en heb ik het gewoon niet goed gezien. Ik droomde weer heel eng, over oorlog en dat ik achterna gezeten werd door enge mannen met laserstralen. Als ik in een lift stapte was ik veilig voor de mannen, maar vloog ik als een gek heel hard omhoog of omlaag en dat wilde ik ook niet. En de mannen stonden op de loer bij de liftschachten.

Toen ik wakker werd schoot me te binnen hoe ik de mannelijke nucleaire kracht als lichtstralen had benoemd; dat waren de boze mannen. De vrouwelijke zwaartekracht zag ik in mijn droom als de op hol geslagen liften. En ik was de kracht van het kind, ik was een soort magneetje die op de een of andere manier aantrekkingskracht uitoefende op de mannen en liften. Ik trok hun aan en zij mij en we stootten elkaar ook weer af. Het hele tafereel was vijandig en gericht op het elkaar willen overheersen. De krachten bestaan door een bevochten evenwicht, doordat de krachten allemaal even sterk zijn en de ene zo de ander niet kan overheersen. Ze houden elkaar in evenwicht door strijd en door steeds kracht op elkaar uit te oefenen. De liften waren monsterlijke zwarte gaten en de mannen waren invaders die andere sterrenstelsels vernietigden.

Goed, Metatron, ik weet inmiddels dat ik de neiging heb om alles in eerste instantie als duister waar te nemen. Gisteren zei je dat de krachten tweeledig zijn. Nou, volgens mij heb ik vannacht de donkere zijde beleeft. Wat is de lichte zijde?

Me: Dit was de lichte zijde.

C: Oh God, wat nu weer? Ben ik niet gewoon weer in het donker aan het freaken?

Me: Nee, Caroline. Je ziet het heel goed. Het universum is ook geen fijne plek. Het is een werkterrein.

C: Ok, de lichte zijde is een werkterrein dat blijkbaar door niet al te aardige intenties wordt bestuurd. En de donkere zijde dan? Is dit de antimaterie?

Me: Precies. Het is die andere wereld die ook gewoon een wereld is, zoals je zo mooi beschreef bij je inwijding in de aarde.

C: En de catharsis zit in de heelwording van de materie en de antimaterie waardoor beiden opheffen in een extase. Dat zei ik ook toen. Dit is de verdwijning van het universum zoals in het boek van Gary Renard is beschreven.

Maar dat het universum een werkterrein is en dat het niet een fijne plek is, stemt wel somber. Maar waar zijn jullie dan?

Me: Buiten dit universum, laat dat duidelijk zijn. Je zult ons hier niet vinden, Caroline. Het universum is een illusie.

C: Dus die atelierruimte waar ik aan het oefenen was met het maken van een zon en een sterrenstelsel was buiten het universum?

Me: Ja en het was ook geen oefenen hoor. Het universum wordt op die manier gemaakt.

C: Door een stel experimenterende malloten? Ik bedoel ook even mezelf, want ik had niet de indruk dat ik wist wat ik aan het doen was.

Me: Ja en nee. Het is een onderwijsprogramma natuurlijk, maar de effecten zijn gelijk in het universum zichtbaar. Er is geen oefenruimte los van het universum of zo.

C: Het voelt nu een beetje alsof ik een klein nietig slachtoffertje ben van de krachten in het universum, maar dat is niet waar.

Me: Je bent hier om erachter te komen dat dit inderdaad niet waar is.

C: Ok, dus al ik even doorredeneer: Door zelf te werken aan het experiment en door sterren te maken en zonnestelsels leer ik zelf hoe ik invloed uitoefen. Want ik heb geleerd hoe de zon en de planeten in ons zonnestelsel invloed uitoefenen op mijn metaalsamenstelling en dus op mijn lichamen (fysiek, emotioneel en mentaal). Dit heb ik in de vorige aflevering beschreven. Als ik zelf ervaar dat ik een zon maak die invloed uitoefent op zijn omgeving, leer ik dat ik niet een slachtoffer ben van deze krachten, maar ook een dader, in de zin van dat ik word beïnvloed en zelf ook invloed uitoefen. Jemig, dit klinkt nog steeds heel negatief. Waar is de liefde, Metatron? Licht is toch liefde? Toch geen vernietigende laserstraal? Waar ga ik mank?

Me: De liefde komt van buiten het universum.

C: Maar wat is dat dan? Is dit wat anders dan het sterrenlicht? Paracelsus zei toch dat onze zon wijsheid in zijn zonnestralen herbergt en dat Sirius liefde vibreert. Hoe zit dit?

Me: De liefde zit in de maker, niet in het gemaakte.

C: Zijn er dan meer makers met een slechte intentie of zo? Dat het universum zo negatief op me overkomt?

Me: Je moet het zo zien, dat degenen die hebben ervaren dat de liefde erbuiten te vinden is, er op een gegeven moment geen behagen meer in vinden om aan dit universum te werken. Zij stromen door naar ander onderwijs.

C: Dus wat overblijft zijn de makers die nog niet zo ver zijn. En die worden door jullie opgeleid totdat ze dit universum ontgroeid zijn en naar een ander universum gaan?

Me: Zoiets. Maar dit gaat je begrip nog te ver te boven. Laten we in dit universum blijven. De mysterieplaneten die resoneren met Sirius en hoger ontwikkelde beschavingen kun je zien als ingebouwde poorten, zodat iedereen uiteindelijk de weg terug kan vinden. We zijn wel degelijk nauw betrokken bij jullie ontwikkeling en laten jullie niet zomaar aan jullie lot over. Echter heeft iedereen een vrije wil, dus in de tijd gezien, kan dit universum pas worden opgeheven als iedereen die zich erin bevindt het volgende leerstadium bereikt.

C: Nou en wat ik allemaal aan negatieve krachten zag, duurt dat dus nog wel even.

Me: Je hoeft niet somber te zijn, Caroline. Er is hulp bij je, altijd. En dat geldt voor iedereen. Ieder lid van dit universum heeft een persoonlijke begeleider, maar niet iedereen luistert hier even goed naar. En de wezens die wel open staan voor onderwijs trekken logischerwijs meer leraren naar zich toe, zodat ze sneller kunnen groeien.

Ik moest dit gesprek even laten bezinken. Het werd me duidelijk dat ik Metatron en Nissa bij de wolk kon tekenen, omdat Metatron Nissa helpt met experimenteren. Metatron had ik snel getekend, maar Nissa kreeg ik niet op papier. Hier was eerst nog wat anders voor nodig.

De dodecaëder, sleutel van de kosmos

In volgende dromen zag ik een robijnrode dodecaëder voor me, ongeveer zo groot als een voetbal. Ik besloot deze dodecaëder te tekenen aan de linkerkant. Ik wist toen nog niet dat Michaël hem vast had. Vanaf het moment dat de dodecaëder in mijn dromen verscheen, startte een woelige periode. Ik werd vooral heel verdrietig van de robijnrode dodecaëder. Er kwam een hoop emotie los. Hier moest ik eerst aandacht aan besteden voordat ik verder kon. Voor mijn gevoel moest ik een paar stappen terug.

Mijn innerlijke man en vrouw in balans

Ik kreeg een hoop uitdagingen op mijn pad die ik moest overwinnen, in de vorm van ervaringen waarin ik bij mijn eigen waarheid moest blijven, op mijn intuïtie moest vertrouwen, hoewel ik me hierin niet gesteund voelde, moest doorzetten en nee moest zeggen. Het waren voor mij lastige situaties. Michaël heeft me hier heel goed doorheen geholpen. Hij vertelde me steeds dat ik de door mij gewenste uitkomst van de moeilijke situaties in detail voor me moest zien en me alleen maar hierop moest focussen. Hij liet me contact maken met mijn diepste verlangens en hielp me om mezelf niet mee te laten slepen door andere energieën. Ik kreeg oefeningen om me op mijn vuurslang te richten en om mezelf als een uitgelijnde vuurzuil voor te stellen. Ik werkte met het witte vuur van Nathaniël om mijn zelfvertrouwen op te bouwen, moedig te zijn en mezelf te beschermen. Ik versterkte hiermee mijn innerlijke man. Omdat Michaël resoneert met deze mannelijke, doortastende energie tekende ik hem achter de dodecaëder.

Ik werkte tegelijkertijd ook aan mijn innerlijke vrouw. Doordat mijn innerlijke man sterker werd, kon mijn innerlijke vrouw zich gaan ontspannen. Het was voor haar nu veilig om zich over te geven aan haar gevoelens en intuïtie. Ze leerde vertrouwen te krijgen in de bescherming en bedding die mijn innerlijke man haar gaf. Dit maakte het voor haar gemakkelijker om zich over te geven en op hulp te vertrouwen. En zo werd ik ontvankelijker voor wonderen. Ik droomde over een Aziatisch ogende vrouw, een Indiase godin. Ze hielp me mijn vrouwenlijn op te schonen en mezelf te vergeven. Ze liet me haar onvoorwaardelijke liefde voelen en hielp me mezelf te openen. Ik voelde hierdoor hoe het witte vuur dat via mijn vuurslang omhoog kwam niet alleen krachtig is, maar ook liefdevol. Ik heb haar naast Michaël getekend. Ze symboliseren mijn innerlijke man en vrouw die samenwerken met het witte vuur.

Uiteindelijk door de poort

Ik merkte tijdens de uitlijnoefeningen dat mijn vuurslang stagneerde bij mijn keelgebied, mijn keelchakra. Ik had al een tijdje last van een middenoorontsteking en bleef pijn houden. Mijn hele kaak was verkrampt. Het keelchakra is het gebied dat energetisch resoneert met waarheidsvinding en waarachtige communicatie. Al mijn uitdagingen hielden verband met mijn keelchakra.

In mijn vorige aflevering vertelde ik over de wet van zeven en de zeven metalen die in evenwicht moeten komen om voorbij de loden poort van Saturnus te komen. Dit is de kunst van de alchemie, in mijn woorden ook wel de kunst van het sterrenstof. Het is de manier om de vuurslang te doen ontwaken, het ego op te laten gaan in het Zelf en het contact met de Bron te herstellen. Door aan mijn metaalsamenstelling te werken, had ik mijn vuurslang gewekt. Volgens Paracelsus stijgt deze vuurslang door verschillende verbrandingsprocessen en wordt het proces geholpen door het antimonium, het witte vuur van Nathaniël.

Het metaal kwikzilver resoneert met Mercurius en het keelchakra. Het heeft de eigenschap om snel op en neer te bewegen en geen vorm aan te nemen. Wanneer antimonium op kwikzilver inwerkt, wordt het kwikzilver als het ware hoog gehouden, zodat het gemakkelijker wordt om in de hogere frequenties te blijven zonder naar beneden toe uit te schieten. Hierdoor wordt het mogelijk om waarachtig te blijven spreken en je gedachten positief te houden, ook onder moeilijke omstandigheden. Het hielp mij om mijn gedachten gericht te blijven houden op de door mij gewenste uitkomst en mijn diepste verlangens en waarheden op een krachtige manier uit te spreken. Door dit te doen, kon ik uiteindelijk door de poort met de dodecaëder als sleutel.

Voorbij de poort ervoer ik een kinderlijk eenvoudige wereld. Het deed me beseffen dat de mannelijke en vrouwelijke krachten samen het werk verrichten, zodat het kind uiteindelijk door de poort kan, of beter gezegd, geboren kan worden voorbij de beperkingen van tijd en ruimte.

Ik kan de symboliek van de dodecaëder niet goed uitleggen. Het heeft te maken met de twaalf vijfhoeken, en de vijf- en zespuntige sterren. Ik voel dat het geheel van deze symboliek het universum vormt zoals wij het kennen. Metatron verzekert me dat hij het me nog een keer gaat uitleggen. Voor nu is het voldoende dat ik de kinderlijke beleving ervan voel zonder het te hoeven begrijpen. Alles komt op zijn tijd.

Manifesteren en de flower of life

Mijn tekening was bijna af. Ik had alleen Nissa en Xelé nog niet getekend. Het werd mij duidelijk dat ik Xelé kon tekenen als vertegenwoordiger van het vrije kind. Het zijn de kabouters en elfen die ons helpen met deze kwaliteiten in onszelf contact te maken. Manifesteren is als kinderlijk, vreugdevol en vol overgave spelen, daarbij onze diepste hartverlangens volgend. En deze hartverlangens zijn het product van de samenkomst van onze innerlijke mannelijke en vrouwelijke kwaliteiten, de conceptie. En vervolgens groeit het vruchtje door celdeling en wordt groter en groter. De flower of life bestaat uit zich herhalende patronen en is te vergelijken met deze constante vermenigvuldiging van cellen tot een volwaardige nieuwe manifestatie.

Ik vond deze informatie eigenlijk een hele mooie afsluiting van deze zomerperiode, maar ik bleef met nog een aantal vragen zitten. Volgens Metatron stond de zwarte tafel niet voor het vrouwelijke en de ster niet voor het mannelijke. Dat het kind het manifestatieproces vertegenwoordigt na de conceptie had ik goed begrepen, maar wat gaat daar nou precies aan vooraf? Draait alles dan toch weer gewoon om seks?

Nissa sprak vervolgens tot me waarna ik haar eindelijk kon tekenen en mijn tekening kon afmaken. Ze vertelde me wat ze precies deed. Het is duizelingwekkende informatie.

Ik roep met mijn gedachten de elektrische wolk op die bestaat uit het witte vuur van Nathaniël. Het witte vuur staat je vrij ter beschikking nadat je het alchemistische proces van Paracelsus succesvol hebt doorlopen. Het witte vuur is heel, bevat zowel de mannelijke als de vrouwelijke component. Daarom dat je ervoer dat het vuur zowel krachtig als liefdevol is. Uit dit krachtige en liefdevolle veld kun je stralende sterren maken. In het licht dat deze sterren uitstralen ligt de intentie van hun maker besloten. Daarom dat Metatron zei dat de liefde van de maker komt en niet van het gemaakte. De kwaliteit van sterren hangt af van de intentie van de maker. Wanneer je rond reist in het universum kun je een hoop prachtig mooie sterren zien, zoals bijvoorbeeld Sirius of de meeste sterren van Andromeda, maar je komt ook een hoop misbaksels tegen. Ja, het universum is een werkterrein!  

Je vroeg ook naar het zwarte gat. Je vergeleek het wel eens met een baarmoeder en de aantrekkingskracht deed je denken aan vrouwelijke kwaliteiten. De werkelijke betekenis van het zwarte gat gaat je begrip nog te boven. Herinner je je nog dat je bij je inwijding in het aarde-element zwarte materie als een soort inkt uit het zwarte gat zag komen? Het zwarte gat heft materie op door het te verenigen met zijn tegenhanger. Het zwarte gat staat symbool voor anti-manifesteren of opheffen. Zwarte gaten werken als stofzuigers van sterrenstof en zijn in dit duale universum nodig als tegenhanger van de zichtbare sterren. 

Deze informatie riep bij mij nog een vraag op. Ik ervoer hoe ik mezelf kon uitlijnen middels de vuurzuil van wit vuur. Mijn vuurslang ontrolde zich en steeg op tot de sterren met de frequentie van onvoorwaardelijke liefde. In mijn inwijding in de aarde omschreef ik een ander soort uitlijning. Ik ervoer mezelf tussen het middelpunt van de aarde en het zwarte gat. Wat was dat dan voor uitlijning?

Planeten hebben een andere kwaliteit dan sterren. Je ervoer je planetenuitlijning om het zo maar te noemen. Deze is van een andere orde. Sterren stralen en planeten reflecteren. In de vorige aflevering schreef je dit heel mooi op over de maan en het zilver. De aarde heeft dezelfde soort reflectiekwaliteiten, zoals alle planeten een stukje van de puzzel reflecteren.

De uitlijning van je innerlijke vuurslang met de sterren van onvoorwaardelijke liefde brengt je in contact met je ware Zelf dat bestaat uit puur licht. De uitlijning van je planetenzelf met het zwarte gat, weerspiegelt je kleine zelf. Ik bedoel dit niet neerbuigend. Denk nu niet dat je bij je inwijding in de aarde iets inferieurs hebt gedaan. Deze uitlijning is eerst nodig om je bewust te maken van de reikwijdte van je kleine zelf voordat je überhaubt met sterren aan de slag kunt gaan. Je kleine zelf of ego reikt tot aan je eigen melkwegstelsel, wat op zich een aanzienlijk werkterrein is. Deze uitlijning is ook nodig om te kunnen incarneren in een lichaam. Zie het ego maar als een labeling aan het melkwegstelsel waarbinnen je incarneert. Wanneer je ego eraan toe is kan het als entstok dienen voor je vuurslang.

Na deze informatie bracht ik een tijdje door in stille bespiegeling. Ik kon het maar moeilijk vatten en besloot het even te laten zo.

Wat heb ik een hoop geleerd afgelopen zomer! Een combinatie van alchemie, heilige geometrie en astronomie. De zomer stond in het teken van het naar boven halen van oude wijsheid. Jemig, dit was in vroegere tijden dus gewoon bekende informatie!

Metatron: En er komt nog meer Caroline. We zijn nog maar net begonnen. De herfstperiode staat in het teken van een hoop nieuwe informatie. Als je dit wilt ontvangen natuurlijk.

Caroline: Jazeker. Kun je hier meer over vertellen? Wat gaan we doen?

Metatron: Het werkt het allerbeste als je je gewoon laat verrassen.

Caroline: Ok, deal. Tot snel dan maar. Wanneer starten we? De herfst is al begonnen.

Metatron: Wij ook. We zijn al gestart. Verdere instructies volgen.

Michaël: En deze komen van mij. Tot snel, mijn lief Michaël-meisje.

Caroline: Tot snel.

Tot slot een dankwoord aan alle betrokkenen die hebben meegewerkt afgelopen zomer. Bedankt voor jullie liefdevolle steun, begrip en geduld bij het uitleggen van al deze duizelingwekkende informatie. Hopelijk tot snel!