Hallo beste lezers,

Deze aflevering kan ik nu pas schrijven, drie weken na de vorige, omdat ik al de nieuwe informatie die ik tot mij heb gekregen eerst in mijn wezen heb moeten ervaren en integreren. Ik ben weer eens flink ondersteboven gekeerd! Het is een lange aflevering geworden, omdat er zoveel is gebeurd. Ik wens jullie veel leesplezier.

Zoals Metatron vorige keer aangaf, gaat deze aflevering over een nieuw thema: de merkaba en de poort van licht. Hij nodigde mij aan het eind van de vorige aflevering uit om de icosaëder te gebruiken om mijn ideeën over de violette vlam te reinigen en eens na te denken over de alchemisten die goud wilden maken uit andere materie. Ik kom in deze aflevering terug op de alchemie. Ik ga ook in op de werking van de merkaba en op mijn ontmoeting met Isis en Horus, om uiteindelijk uit te komen bij de poort van licht.

Ik heb ook weer een tekening gemaakt met een hoop symboliek erin verwerkt. Het werkt bij mij zo dat ik pas kan schrijven als mijn tekening af is. En tijdens het tekenen weet ik niet wat ik teken en hoe het eindplaatje eruit gaat komen te zien. Het is echt een tekenen in overgave. Pas nu de tekening af is, valt alles op zijn plaats. Ik zal aan de hand van mijn tekenproces vertellen wat ik de afgelopen drie weken heb beleefd en geleerd. En geliefd kernteam, vul maar aan en val maar in wanneer jullie maar willen.

Schoonmaken tot op de bodem van mijn wezen

Het eerste beeld dat ik kreeg toen ik aan deze tekening begon was Nissa die naar boven kwam lopen. Het leek alsof ze van onder de grond kwam. Ze was gehuld in donkere gewaden en oogde heel mysterieus. Ik weet inmiddels dat wanneer ik donkere beelden te zien krijg, ze zijn vermengd met mijn eigen angst voor het onbekende. Ik was bang voor Nissa en voor waar ze vandaan kwam. Voor mijn gevoel kwam ze uit de diepe donkere aarde.

Ik kreeg in deze periode enge dromen over oorlogen en occulte rituelen. In de ene droom was ik een legerofficier die soldaten liet executeren, in een andere droom een landarbeider in het ruige China en in nog een andere droom een soort indiaan die allerlei rituelen uitvoerde met een drum, takjes en talismannen. Ik zag in die laatste droom een ridder met een kruisbeeldje en een dik boek voor me staan terwijl hij druk met het kruisbeeldje aan het zwaaien was. Ik zat er met verbazing naar te kijken en begreep niet waar deze man mee bezig was. Ik zag op een gegeven moment allerlei geesten uit hem komen en ik begon me af te vragen of deze man wel helemaal lekker was. Achteraf begreep ik dat deze man bang was voor mijn ‘occulte gedrag’ en mij met allerlei bezweringen probeerde te ‘helen’. Wat ik vervolgens zag waren zijn eigen angsten die in de vorm van die geesten uit hem kwamen. En hij maar denken dat ik ‘eng en occult’ was.

Ik begrijp nu dat ik allerlei diepe kennis over de aarde en aardevolken en over angst en onderdrukking naar boven aan het halen en aan het helen was. Zouden het vorige levens van mij geweest zijn? Het doet er niet toe. Steeds na deze dromen, liet ik de icosaëder zijn reinigende werk doen.

Ik had in deze periode ook ontzettend last van de spieren in mijn linkerarm. Ik kon mijn arm bijna niet meer optillen. Soms werd ik ’s nachts wakker van de pijn. Ik liet de icosaëder door mijn arm gaan en dat hielp. Ik had hier een hoop schoon te maken blijkbaar.

Overdag voelde ik naast de pijn in mijn arm ook een hoop emoties door me heen gaan. Ik was soms best labiel als ik terugkijk. Ik reageerde overgevoelig op opmerkingen op mijn werk en ik kon weinig hebben van mijn kinderen. Ik had de neiging om mezelf terug te trekken, diep die donkere aarde in, leek wel.

In een volgende droom zag ik Nissa weer. Ik kreeg een indruk van een grote berg waarin een beschaving leefde. Er zou een televisieserie over gemaakt worden en Nissa zou alles voor me organiseren. Ik snapte de boodschap niet helemaal op dat moment. Nu snap ik dat ze mijn kennismaking met diepe vrouwelijke wijsheid aan het organiseren was in de vorm van de Egyptische godin Isis.

Ik kreeg op een dag tijdens mijn lunchpauze het idee om eens een kijkje te nemen in het spirituele winkeltje in de stad. Ik bedacht me dat het me goed zou doen om orakelkaarten te kopen van moeder Maria, om mijn rouwe pijnlijke ervaringen in mijn dromen en de uitwerking die het op mijn linkerarm en mijn emoties had, te helpen verzachten. Ik pakte het inkijkexemplaar en liet het uit mijn handen vallen. De orakelkaarten vielen verspreid over de hele winkel op de grond. Ik stond er met verbazing naar te kijken. ‘Ok, blijkbaar voor mij geen Maria-kaarten, dus’, bedacht ik me. Mijn oog viel vervolgens op het Isis Orakel. Een kaartenset met mooie Egyptische illustraties. Ik vond ze mooi, maar ook een beetje eng. Ik voelde een hele diepe, donkere vibratie door me heen gaan. Ik had dit nog niet eerder zo gevoeld. Het was donker en  diep, maar niet verkeerd of zo, meer onbekend en mysterieus. Ik voelde een verbondenheid met de kaarten, maar ik vond het een stap te ver om ze te kopen. Ik was gekomen voor Maria-kaarten en ik voelde weerstand om ineens deze rare impulsaankoop te doen. Ik legde de kaarten terug en liep weer terug naar mijn werk.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd, wist ik zeker dat ik het Isis Orakel moest kopen. Ik bestelde de kaarten op internet samen met een boek over deze voor mij mysterieuze godin Isis. Het boek heb ik in drie dagen uitgelezen. Alle informatie uit het boek en het orakel deed mij op mijn grondvesten schudden.

Ik werd in contact gebracht met mijn vrouwelijke kern. Het universum is vrouwelijk en alle materie komt uit deze oorspronkelijke vrouwelijke bron voort. Zelfs het mannelijke is uit het vrouwelijke ontstaan, in plaats van dat er eerst een Adam was uit wiens rib een Eva zou zijn gemaakt. Alles is omgedraaid! Ik voelde de oerkracht van mijn wezen weer in me terugkomen. Deze oerkracht is gewoon scheppingskracht, het is het vuur dat Nathaniël me illustreerde. Het is orgastisch, sensueel en vrouwelijk. En het is pure kracht. Het is de vuurslang, het is kundalini. Toen Metatron vorige keer tegen me zei dat ik niet zo’n vuur-meisje was, wilde hij me zeggen dat ik mijn eigen bron vergeten was! En nu kwam dit weer terug! Wat fantastisch! Ik voelde dat ik nu toe was aan een nieuwe fase. Al mijn schoonmaakwerk met de icosaëder heeft er toe geleid dat ik mijn vuur weer teruggevonden had. Ik was tot de bodem gegaan, althans dat dacht ik.

Reizen met de merkaba

Ik vroeg het orakel van Isis vervolgens wat de les zou zijn van de volgende aflevering van deze summer school en ik kreeg informatie over de merkaba, een geometrische figuur. Ik kon toen verder tekenen. Ik wist dat Nissa een merkaba in haar handen had. Deze had ze uit de kelder van de tempel gehaald. En nu kon ik zien dat Metatron achter haar aan de trap op kwam.

Ik zou nu een inwijding krijgen in het werken met de merkaba, zodat ik naast de icosaëder ook met deze geometrische figuur zou kunnen gaan werken, bedacht ik me. Dit is immers het werkterrein van Metatron, de heilige geometrie. ik ging googelen om meer informatie te krijgen over de merkaba en ik verzoop er zowat in. Ik begon me een beetje moedeloos te voelen. Jeetje, ik zou met deze summerschool oude wijsheden gaan ontsluiten, maar alles is al bekend! Ben ik nou gewoon zo’n sukkel dat ik dit nu pas tot me krijg, terwijl ik ook had kunnen googelen?

Metatron sprak me ferm toe en zei dat het erom gaat deze kennis toe te passen. Er is behoefte aan voorbeelden, aan integratie-ervaringen. Dit is wat ik aan het doen ben. Ik keek weer naar mijn tekening en wist ineens waar ik Michaël moest tekenen. Pal voor de tempelingang. Ik tekende zijn silhouet en werd gelijk een stuk rustiger. Mijn blik werd niet meer zo naar buiten getrokken, naar de open horizon. Ik voelde dat mijn aandacht in de tempel moest blijven, ik moest nog verder naar binnen en naar beneden. Ik was nog helemaal niet op de bodem!

Ik begon een nieuwe serie dromen te krijgen. Ze hadden allemaal het thema macht en gerechtigheid. De merkaba heeft ook het symbool van het derde chakra, van je krachtscentrum. Ik had mijn vuurkracht dan wel opnieuw ontdekt, ik had mijn kracht nog niet opnieuw in eigendom genomen, laat staan dat ik het met wijsheid zou kunnen gebruiken. Dit werd mijn volgende aandachtsgebied.

Metatron legde me uit dat de merkaba een voertuig is waarmee je door dimensies kunt reizen. Steeds wanneer ik op reis ga in mijn dromen, gebruik ik hem, maar ook tijdens meditaties en op momenten van innerlijke reflectie. Ik gebruik hem vaker dan ik denk, maar ik heb dit nooit bewust gedaan. Ik heb me ook niet altijd even goed beschermd, waardoor ik vaak moe en van streek wakker werd of terug kwam uit een ervaring.

Metatron vertelde het volgende hierover:

Je bestuurt de merkaba met je hart in combinatie met je zonnevlecht. In je derde chakra zit je motor en die heb je nodig om te kunnen reizen. Het is dus belangrijk om je derde chakra te reinigen en sterk te maken als je gaat reizen met de merkaba. Het hart is je kompas, met je hart geef je als het ware de bestemming in en met je derde chakra zet je de merkaba in beweging. Daarom is het belangrijk dat je derde en vierde chakra goed samenwerken en je je niet laat leiden door je ego. Daarom is het niet aan te raden om op eigen houtje de merkaba te gebruiken. Het vraagt een hoop spirituele oefening. Daarom heb je onze hulp nodig.

Ik vroeg hem vervolgens of ik de merkaba dan altijd verkeerd gebruikt had, omdat ik me hier helemaal niet van bewust was.

Dat heb je gemerkt aan de wisselende ervaringen. Vanaf nu ga je leren om alleen positieve ervaringen te krijgen, ook al reis je soms naar plekken met lagere energieën. Je zult er niet meer door uit balans raken zoals nu nog wel het geval is. Dit is een kwestie van zonnevlechtkracht, Caroline, en jij kunt wel een beetje power gebruiken. Weet je nog dat ik zei dat je niet echt een vuur-meisje bent, Caroline? Vuur is levenskracht. Het wordt tijd dat je echt kennis gaat maken met je eigen heilige vuur! En je gaat vliegen, lift off!

Het is nu dus tijd dat ik de merkaba bewust ga inzetten met mijn eigen bewuste vuurkracht en met de wijsheid van mijn hart, zodat ik niet meer uit evenwicht gebracht word. Om dit te kunnen, moest ik eerst nog wat hobbels over.

Doorbroken is dit nu! Gedaan is het met iedere vorm van kleinheid. En zo zal het zijn!

Dit is de krachtige uitspraak van Isis die tot me kwam. Ik krijg er nu nog kippenvel van! Ik zal vertellen wat er allemaal gebeurde. Metatron help me om het tot een samenhangend geheel te maken, want het was nogal verwarrend voor me wat er allemaal gebeurde en sommige stukken herinnerde ik me pas achteraf.

Metatron: Waarom toon je niet gewoon het stuk uit je dagboek?

Ja, dat is een goed idee. Ik was op mijn werk en werd overvallen door het gevoel dat ik nu moest schrijven. Ik onderdrukte het eerst, omdat ik aan het werk was, maar het drong zich steeds meer aan me op. Het moest er gewoon uit, dus gaf ik eraan toe en schreef ik aan een stuk door twee pagina’s vol en kon ik weer verder met mijn werk. Zo simpel ging het. De vloek was verbroken. Hierbij de passage:

Ik moet even van me af schrijven. Afgelopen nacht zag ik een aantal wonderlijke dingen. Ik voelde me in een negatieve stemming, weet zo snel niet eens meer waarover, en besefte me dat ik hieruit kon stappen en ook voor de liefde kon kiezen. Met dat ik me dit bedacht ontstond er een soort disco van fel roze licht. Achter de roze lichtflitsen vandaan zag ik een vrouwengestalte. Ze verscheen een paar keer. Vervolgens zag ik een beeld van een grote vogel die door de lucht vloog. Ik zag de vogel van onderaf met zijn grote uitgespreide vleugels. Ik wist dat dit Isis was, zowel de vrouwenverschijning als de vogel.

Vervolgens zag ik een beeld van een grote statige man met een vogelkop. Ik legde de link met Egypte meteen, maar wist niet wie hij was. De man begon tegen me te praten. Hij zei: ‘Je hebt onze aandacht getrokken, Caroline, we gaan je nu helpen’.

Ik heb net even gegoogeld en ik zie dat de Egyptische goden Ra en Horus worden afgebeeld als een man met een valkenkop. Jemig! Ik krijg mannelijke begeleiding en die kan ik goed gebruiken.

Ik voel de link met mijn derde chakra en het in mijn kracht staan. Hier zit bij mij zoveel lading op, vooral op het mannelijke. Ja, Ra of Horus, ik weet niet wie van de twee aan mij verscheen, willen jullie mij helpen in het reine te komen met het mannelijke? Ik kan het niet beter omschrijven, zoveel verwarring zit er bij mij nu op. Ik wil graag de merkaba met mijn vuurkracht en met de wijsheid van mijn hart gaan gebruiken, maar ik voel me nu veel te wiebelig. Hoe kom ik weer in balans?

Geduld krijg ik door. Ik herinner me ineens hoe het gesprek met de vogelman verder verliep. Ik zag hem langzaam donkerder worden en dat beangstigde mij. Ik zei dat ik hem zo donker zag, maar dat ik inmiddels weet dat dit betekent dat er bij mij angst zit, waardoor ik het beeld vanzelf donker maak. Ik vroeg hem of hij lichter wilde worden en de valkenman zei dat ik geduld moest hebben en dat er nog het nodige hiervoor moet gebeuren, maar dat hij mij onvoorwaardelijk liefheeft. Toen hij dit zei vulde mijn hart zich met liefde. Ik vond dit zo helend om te horen van dit mannelijke wezen dat voor mijn gevoel resoneert met het Mannelijke Principe. Ik heb dit zo nodig! Ik krijg kippenvel nu ik dit schrijf. Ik bedenk me ook ineens dat hij in de wij-vorm sprak, dus misschien waren het Ra en Horus allebei wel? Ik heb geen idee.

Ik krijg door dat het er niet toe doet. Ik krijg de informatie door als indrukken, maar ik kan zijn stem nu niet horen. Het is net alsof het niet door kan komen. Ik heb ruis op de lijn. Hoe krijg ik de ruis eraf?

Weer krijg ik dat ik geduld mag hebben en dat ze alleen op bepaalde ontvankelijke momenten met me zullen praten. Niet hier en nu.

Komt het door het gebouw? Ik zit nu in het provinciehuis nu ik dit opschrijf. Ik zag vanmorgen vroeg een beeld van het provinciehuis. Het bestaat uit het monumentale Huis der Provincie en een nieuw gebouw ernaast dat met doorgangen met het Huis der Provincie verbonden is. Ik zag de twee gebouwen op mijn netvlies met allemaal enge wezens die eromheen vlogen en bij de doorgangen hoorde ik gekrijs en geschreeuw, alsof het Huis der Provincie krijst dat het helemaal niet doorbroken had willen worden op deze plekken. Het lijkt wel alsof er negatieve energie van het gebouw afstraalt. Ik krijg indrukken door van macht die niet doorbroken wil worden, van oude structuren die in stand willen blijven. Jeetje, ben ik nou gek aan het worden? Ik zit hier nu in het nieuwe gedeelte te werken en als ik om mij heen kijk en voel, lijkt het wel mee te vallen met de negativiteit. Ben ik nou gewoon paranoia? Of staat het gebouw symbool voor mijn eigen innerlijke machtsstructuren die eraan gaan?

Ik herinner me ineens weer een flard informatie van afgelopen nacht. De beelden van Isis wisselden af met beelden van kruizen en zwaarden. Ik voelde hoe er een vloek over mij werd uitgesproken. Mijn macht werd mij ontnomen door mannen die zwaaiden met een kruis. Ik zag de aanwezigheid van Isis en ik hoorde haar stem zeggen: ‘Doorbroken is dit nu! Gedaan is het met iedere vorm van kleinheid. En zo zal het zijn’. Ik hoorde mezelf in mezelf heel verwonderd zeggen: ‘Oh, het was dus een vloek?’. En het had ook te maken met het geloof. Sprak de kerk ook vloeken uit?’ Oh, nu snap ik mijn verwarring. Ik voel de ‘Ja, maar dat kan toch helemaal niet?’

En toen verscheen de vogelman die zei dat ze mij gaan helpen. En toen werd de vogelman steeds donkerder. Dit is dus mijn angst die er nog af mag of zo, dat wat nog gedaan mag worden nu de vloek verbroken is. Maar waarom voel ik me nu niet beter nu de vloek weg is? Word ik er nog te veel aan herinnerd? Ben ik er nog steeds gevoelig voor? Ben ik nog steeds in de ban van? Heb ik nog vette nazorg nodig?

Metatron: Je gaat door verschillende lagen heen. Heb geduld. Herinner je, maar doe het niet krampachtig. Ontvang.

Caroline: Dank je wel Metatron, ik herinner me ineens dat de vogelman ook zei: ‘Denk niet, maar ontvang’ en toen dacht ik nog: ‘nou, dat is toch vooral vrouwelijk en helemaal niet mannelijk?’. En ik herinner me ook ineens dat ik een beeld zag van een schilderijlijst. Ik legde de link met de metafoor uit de cursus (Een Cursus in Wonderen) over het ingelijste schilderij. De les bestaat eruit dat je door de lijst van het ego kan kijken of door de lijst van de werkelijkheid. Dit ging vooraf aan de verschijning van de vogelman en hij zei dat ik maar weinig beelden nodig heb om linken te leggen. Hier helpen ze me mee, dus. Ik mag de linken en de beelden en de informatie gewoon ontvangen. Zo herinnert het beeld van het provinciehuis me nu dus ook weer aan het ongedaan maken van de vloek. Heel mooi eigenlijk. Het werken met beelden is volgens mij best mannelijk, of zit ik het nu te veel in hokjes te verdelen?

Metatron: Laat het maar los nu. Hoe voel je je nu?

Caroline: Ja, wel beter dan daarnet. Ik kreeg ineens een enorme aandrang tot schrijven. Ik voel me nu weer rustiger. De kluwen is ontward, zo voelt het.

Metatron: Mooi, doe dit vaker. Schrijven helpt je. Wij werken dan door je heen.

Caroline: Dank je wel.

Het helen van het hart

Met het alleen in eigendom nemen van mijn eigen vuurkracht was ik er nog niet. Om de merkaba met wijsheid te kunnen besturen, was het ook nodig dat mijn hart geheeld werd. De pijn in mijn linkerarm was hier een symptoom van.

Ik kreeg weer een opvallende droom. Ik was een verslaggever en op een nacht kwam er een eenpersoons-ruimtescheepje mijn kamer binnengevlogen met het verzoek om in te stappen. Ik wist dat dit ruimteschip van mijn vrienden afkomstig was en ik keek ernaar uit ze te ontmoeten. Ik landde uiteindelijk op de planeet Mercurius op een mooie plek in de natuur. Ik zag glooiende heuvels en een waterval en veel zachte pasteltinten. Een stemmetje in mij bedacht zich dat dit Mercurius niet kon zijn, omdat deze planeet dicht bij de zon staat, maar goed, ik besefte me dat ik droomde en dat het niet uitmaakte. Mijn vrienden Zilver en Goud kwamen me tegemoet. Zilver was een rustige, wat afstandelijke man met zilvergrijze ogen en Goud was een warme vrolijke vrouw met een Indiaans uiterlijk. Goud omhelsde me hartelijk en Zilver zwaaide een groet. Hoewel hij afstandelijk was, kon ik zijn liefdevolle intentie voelen.

Het viel mij op dat Goud er niet zo goed uitzag. Ze was heel dik geworden en ze had hartklachten gekregen, omdat ze niet kon aarden op Mercurius. Ze vertelden me dat ze ooit op aarde hadden geleefd, maar dat ze daar hadden moeten wegvluchten, omdat de autoriteiten de geavanceerde technologie van Zilver wilden stelen. Zilver was een wetenschapper en uitvinder en had kennis van de hele kosmos.

Ze vertelden me dat ze blij waren dat ik er was, omdat ze me hard nodig hadden om de reis terug naar de aarde te maken. Goud had mijn aanwezigheid nodig, omdat ze anders te zwak was voor de reis. Ik was blijkbaar nodig, omdat ik ook een hart heb dat op aarde leeft. Ik begreep het niet helemaal, maar ik wilde mijn vrienden graag helpen.

We stegen op, maar konden maar geen hoogte maken. Zilver keek me indringend aan zei me dat ik mijn angstgedachten NU moest opgeven anders zouden we niet kunnen opstijgen. Ik schrok van zijn woorden die nogal hard op me over kwamen, maar Goud stelde me gerust. ‘Hij bedoelt het niet zo bot hoor, hij zegt gewoon helder en duidelijk waar het op staat’. Ik gaf aan dat ik niet wist hoe ik dat moest doen en toen gaf Zilver mij een engelenbeeldje van een donker zilvergrijsachtige kleur. Ik vroeg hem van welk materiaal het beeldje gemaakt was, want ik had dit materiaal nog nooit gezien. ‘Mercury’, zei Zilver. Toen hij dit zei ging er bij mij een lampje aan. Mercury betekent kwik. De personages in mijn droom zijn metalen en kwik is ook een metaal. Dit gaat over alchemie! We naderden de aarde en ik zag menselijke activiteit in het heelal. Ik zag een raket voorbijkomen en ik kreeg het gevoel dat de mensen me waren komen zoeken. ‘Nee hoor’, zei Zilver nors, ‘als ze je al zoeken, gaat het ze alleen maar om de techniek’. Ik vond het wat bot, maar ja, dat was Zilver wel vaker.

Toen ik wakker werd, snelde ik naar de computer om de betekenis van de metalen zilver, goud en kwik op te zoeken en ik kwam terecht bij het boekje ‘de alchemie der metalen’ van Henk Leene. Het is al best een oud boekje en het is geheel online beschikbaar. Ik las het in een dag uit. Het is de leer van de oude alchemist Paracelsus, een geleerde uit de Middeleeuwen.

Zilver en goud zijn het mannelijke en vrouwelijke principe, het zilver en het goud, de maan en de zon. De planeten van ons zonnestelsel beïnvloeden ons via hun magnetische veld doordat ze inwerken op de samenstelling van de metalen in ons lichaam. De maan beïnvloedt ons zilver, de zon ons goud en Mercurius ons kwik. Een teveel van een bepaald metaal geeft een disbalans. Een disbalans in de hoeveelheid kwik leidt tot jaloezie of beter gezegd jaloezie leidt tot een disbalans in de hoeveelheid kwik in je lijf. Ik kreeg eerder via een engelenreading al door dat ik mijn jaloerse hart mocht helen, zodat ik me niet meer zo zou vergelijken met anderen en zodat ik uit kan gaan van mijn eigen kracht. Daarom speelde mijn droom zich af op Mercurius! Ik moest mijn kwikbalans herstellen, anders zou mijn hart, mijn zieke vriendin Goud, niet naar de aarde kunnen. Ik besefte me dat Zilver en Goud natuurlijk niet echt zo heten. Nissa speelde de rol van Goud in mijn droom en vertegenwoordigde mijn goud, mijn vrouwelijke gevoelige kant die lijdt onder de disbalans en niet kan stralen en schitteren in haar eigen Goud. Ik schrijf dit nu op maar weet niet helemaal zeker of dit klopt. Volgens mij is er meer, maar dat begrijp ik nog niet. Maar goed, laat ik verder gaan. Zilver werd vertegenwoordigd door Metatron. Ik vond het verbluffend om hier achter te komen. Ik vroeg Zilver wie hij was en hij zei Melchizedek. Ik kreeg door dat Melchizedek dezelfde persoon is als Henoch en dus Metatron. ‘Ik zei de vorige keer toch dat ik ook een meester ben’, zei hij vervolgens met een knipoog. Het engelenbeeldje van kwik werd natuurlijk vertegenwoordigd door Michaël en zie hier: mijn geliefde kernteam in metaalvorm weergegeven!

Maar ik was er nog niet. Ik had niet alleen last van jaloezie in mijn hart, ook van een vorm van klagen en zielig doen, van me niet begrepen voelen en eenzaamheid. Ik vond Zilver zo verhard toen hij zei dat ze toch alleen maar op zijn technologie uit waren. Metatron vertelde me toen dat ik Paracelsus geweest ben in een vorig leven. Ik kon het niet geloven, maar hij zei het een paar keer. Paracelsus was een bijzondere, maar ook controversiële geneesheer en wetenschapper die nogal wat heilige huisjes had omgetrapt en niet overal vrienden had gemaakt. Deze verharding in zijn hart werd door Zilver gespiegeld in mijn droom. En ik heb deze emoties ook nog steeds! En dan met name het gevoel ‘er alleen voor te staan, omdat toch niemand mijn gevoeligheid begrijpt’.

Wat mooi om mijn hart op deze manier te mogen helen! Ik kreeg vervolgens nog een boodschap van Horus, de vogelman. Zijn ene oog is de maan en de ander de zon en hij staat voor de samenkomst van het mannelijke en het vrouwelijke. Toen wist ik dat de opkomende zon op mijn tekening een rijzende vogel moest zijn! The rising of the Phoenix. Dit is de eerste stap in het transformatieproces volgens Paracelsus. Wat dit precies betekent komt een volgende keer wel aan bod. Deze aflevering wordt anders wel heel lang!

De poort van licht

Tot slot komt alles samen bij de poort van licht. Ik heb geleerd hoe ik de merkaba kan gebruiken om door dimensies en naar andere werelden en planeten te reizen. Ik heb mijn vuurkracht teruggevonden en in eigendom genomen en ik heb mijn hart geheeld. Nu kan ik reizen zonder nog langer van streek te raken door lagere energieën. Ik kan er nu mee door de poort van licht!

Volgens het Isis Orakel betekent dit dat ik ‘hogere dimensionale bewustheid in het huidige moment kan brengen voor heling, met het natuurlijke Zielsvermogen aanwezig te zijn in werkelijkheden met lagere trillingen, zoals die van angst en competitie nu hier op aarde, en tegelijkertijd verankerd te blijven in Zielswerkelijkheden met een hogere trilling, zoals liefde, vrede en waarheid’.

Zeg Metatron, klopt het dat deze poort van licht de leeuwenpoort is, de poort van Sirius, de thuisplek van Isis en de wijsheid van het oude Egypte? De poort van het getal 8, de lemniscaat?

Metatron: Het is niet helemaal zoals je in gedachte hebt, maar dat geeft niet. Het is goed dat je de aandacht even vestigt op de leeuwenpoort van 8 augustus 2017. Er wacht nu een hoop sterrenwijsheid op je, zoals je getekend hebt op het tafeltje waar Nissa de merkaba op neer zal zetten.

Caroline: Ja mooi, en zo is de tekening af.

Ik vond het wel frustrerend om het gezicht van Michaël te tekenen. Gezichten vind ik heel moeilijk. En zo kom ik weer op het onderwerp van de ogen die lichtgeven. Ik snap nu dat de vuurkracht door het lichaam stroomt en ook door de ogen naar buiten komt. We hebben nu besproken hoe ik deze vuurkracht omhoog kan stuwen zodat ik er met de merkaba mee kan reizen. Deze vuurkracht kun je dus ook met je ogen naar buiten stralen, zoals jullie demonstreerden. Ik zal niet meer zeggen dat ik het eng vind, omdat mijn angst enorm is afgenomen, maar ik vind het nog wel indrukwekkend om te zien. Gaan we hier de volgende keer ook op in?

Metatron: Dat ga ik nu niet vertellen. Laat je maar verrassen. Je doet het heel goed, trouwens, Caroline. Complimenten van het kernteam!

Caroline: Dank je wel! Ik vind het super leuk en boeiend om te doen, vooral nu mijn angst zo is afgenomen en mijn linkerarm niet meer pijn doet!

Metatron: Goed zo! Zo horen we het graag!