In de periode na de inwijding in de ether zag ik aartsengel Azraël dichterbij komen. Ik ken hem al een tijdje. Voor mij ziet hij eruit als een grote warm-gele engel met gouden veren. Hij verschijnt als ik me ontmoedigd of zwaar voel. Hij slaat dan een gouden verenvleugel om me heen en troost me. Hij heeft me tot nu toe nog altijd weten op te vrolijken. Soms zie ik in bepaalde situaties alleen maar gouden veren uit de lucht naar beneden dwarrelen en dan weet ik dat ik de situatie niet te zwaar op moet nemen.
Een paar dagen geleden sprak hij de volgende woorden tot me:
Ik ben de engel van onthechting, van afscheid nemen van oude patronen, van afscheid nemen van het ego. Dit is de dood, Caroline. Je neemt nu afscheid van de dood om vervolgens echt het leven in het kunnen stappen. En dit is een stap die helemaal niet spannend of groots of met tromgeroffel plaatsvindt. Het is een stap die je in stilte en totale rust neemt. Alle drama en opklopperij verdwijnt. ‘Al je problemen zijn al opgelost’, zegt de Cursus in Wonderen heel mooi en terecht. Ga genieten van de rust die deze nieuw verworven toestand je brengt. En als je je verdrietig voelt om je zogenaamde gemis aan al je hysterische problemen en reuring, stel je dan voor dat je mijn hand of mijn gouden verenvleugel vastpakt. Ik zal er zijn om je te troosten. En dit is niet moeilijk voor me, want je treurt in feite om het verlies van nietsheid. Zo zullen we de komende dagen samen optrekken en ik zal je uitleg en raad geven tot aan de inwijding met nieuwe maan.
De lessen van Azraël
De lessen van Azraël gingen gepaard met veel dromen waarin ik oude patronen losliet en waarin ik voelde dat afgescheiden delen zich weer met mijzelf verenigden. Ik heb er niet veel woorden voor en ik heb ook niet alles bewust meegekregen. Het is voldoende te melden dat er veel oud karma of hoe je het ook wil noemen is getransformeerd. Een paar gebeurtenissen staan me nog wel helder voor de geest.
Het loslaten van dramatiek
Voorafgaand aan mijn inwijding in de ether ging een nieuwe fascinerende dromerige sprookjeswereld voor me open. Ik voelde me alsof ik drugs had gebruikt toen ik deze sferen betrad. Ik snap nu dat ik mijn bewustzijnsverruiming gepaard liet gaan met een enorme hoeveelheid dramatiek. Natuurlijk was alles nieuw en groots en indrukwekkend voor me, maar ik had ook gewoon rustig de ether in kunnen gaan. De inwijding zelf was best sober. Het was het inzicht dat ik steeds de juiste sleutel, het wonder, in mijn jaszak zou vinden. Ik heb sinds die tijd veel dromen gehad waarin ik sleutels vond. Ze bevonden zich niet altijd in mijn jaszak. Laatst had ik een droom waarin een gids mij op de sleutel wees op een plek waar ik nooit zou zoeken. De sleutel lag in een geheime kamer in mijn bewustzijn. Toen deze ruimte geopend werd, verdween ook mijn neiging tot dramatiek. Geheimhouding, maakt spannend, maakt speciaal, maakt bijzonder en maakt dus drama. Nu is er niets meer aan. Niet in de zin dat alles nu saai is, maar alles is zichtbaar en openbaar. Ik hoef het allemaal niet meer groter te maken dan het is.
A: Met een blik vol rust zie je scherper. Zo simpel is het.
Nederigheid en helderziendheid
Met mijn nieuw verworven heldere en rustige blik zag ik inderdaad nieuwe dingen. Ik kon ineens veel duidelijker energieën scheiden. Waar ik eerder meeging in de dramatiek van een ander, vaak onbewust, kon ik nu bewust een stap opzij zetten. Dit gaf me ontzettend veel rust. Ik voelde me steeds relaxter worden. Ik begon op een gegeven moment te denken dat ik alles kon zien wat er maar te zien viel. Vervolgens kreeg ik een lesje nederigheid.
Ik zag in een droom aarstengel Metatron op een troon zitten en hij zei heel plagerig en in een zeer vrolijke stemming: ‘Zo Caroline, dus jij denkt nu dat je alles kunt zien.’ Hij begon te bulderen van het lachen. Ik kon niet anders dan meelachen om mijn eigen dwaze gedachte. Ja, ja, ik werd even op mijn plek gezet. Metatron beloofde me dat hij mij zou helpen met mijn helderziendheid, zodat mijn zicht nog meer verruimd zou worden.
Hij liet me een aantal geometrische figuren zien, waaronder de icosaëder. Deze figuur heeft de drie driehoeken in zich die ik voorafgaand aan de inwijding in de ether te zien kreeg. Het is een zeer krachtige figuur. Hij legde me uit hoe ik er emoties mee tot bedaren kan brengen om zo weer helderheid te verkrijgen. Ik kan de icosaëder gebruiken als een soort transformatielens: aan de ene kant van de lens barst het van de ongecontroleerde emotie, chaos en dramatiek en aan de andere kant heerst er helderheid en rust. De icosaëderlens doet me denken aan de ogen van Rafaël. Dat waren ook van die mooie kristallen, al zagen die er anders uit. Ik heb Rafaël gevraagd waar zijn ‘ogen’ van gemaakt zijn. Het is een ander symbool dat nog tot me zal komen.
A: Visie is een geschenk Caroline, vraag steeds om het juiste paar ogen.
De inwijding
A: Goed Caroline, hoe voel je je op het moment?
C: Een beetje bang, eerlijk gezegd. Voor mijn gevoel kukelen we nu zo de inwijding in. Het gaat een beetje snel voor me. Ik heb Michaël gevraagd om bij me te komen.
M: Ik ben aanwezig.
A: Stel je voor dat je nu door de icosaëderlens kijkt. Wat zie je?
C: Ik zie de lens in het midden en aan weerszijden van de lens zie ik een realiteit. Ik zie een soort witte loper met een neutrale achtergrond. Het ziet er heel rustig uit allemaal. Ik zie een vrouw lopen. In de ene realiteit loopt ze van links naar rechts en in de andere realiteit van rechts naar links. In het midden, waar ik de lens zie, valt ze met zichzelf samen. En nu zie ik haar vanuit de lens naar mij toe komen lopen. Dit is echt heel gek om te zien. Ik raak een beetje in verwarring. Waar is de vrouw nu?
A: Ze is nergens.
C: Het hele tafereel doet me denken aan een spiegeldoolhof. Ik zie alleen maar projecties van de vrouw dus.
A: Dat is alles wat er te zien valt.
C: Ik krijg de indruk dat het dus niet om waarneming draait.
A: Heel goed, maar ook al draait het leven niet om waarneming, het is wel nodig dat je helder waarneemt. Het gaat er niet zozeer om wat je waarneemt, maar hoe je het waarneemt. Helder waarnemen of helder zien kan alleen met een rustige geest, niet met een verhitte geest vol angst en dramatiek.
C: Ja, het valt me op dat het hele tafereel heel rustig oogt met veel witte tinten en neutrale kleuren. Ik kan me de inwijding in het element aarde nog herinneren waarin ik het contrast zag tussen wit en zwart. Dit is nu allemaal weggevallen lijkt wel.
A: Je angst is afgenomen en dus oogt alles vriendelijk. Wat ook van belang is voor je, is dat je de beelden rustig naar je toe laat komen. Je zag de vrouw eerst links en rechts. Pas daarna kwam ze naar je toe. Blijf rustig wachten tot de beelden naar je toekomen. Ga er niet naar speuren, want dat geeft alleen maar verwarring. Deze ervaring is voldoende voor je.
C: Dus dit was het dan?
A: Ja, Caroline. Geen dramatiek meer. Er komen natuurlijk nog meer lessen aan. Michaël neemt je gewoon mee naar de volgende ronde. De transformatie houdt alleen in dat je ervoor gekozen hebt om de dramatiek los te laten en dat je het geschenk van visie hebt ontvangen. Je zult nu niet alleen steeds de juiste sleutel in je jaszak vinden, maar ook het juiste paar ogen om de situatie mee te bekijken. Ga ervan genieten!
Gesprekken met Aartsengel Michaël 
Een reactie op “Transformatie: aartsengel Azraël, leven en dood”