Aarde: aartsengel Gabriël, de kracht van de aarde en het zwarte gat

Mijn kennismaking met Gabriël

Ik heb aartsengel Gabriël onlangs pas goed leren kennen. Omdat ik als luchttype nooit zo goed geaard was, kon ik nooit wat met de kwaliteiten van deze aartsengel. Althans dat dacht ik. Ik was me van heel veel van de kwaliteiten van Gabriël gewoon niet bewust. En al die tijd stond ze voor mijn neus op mijn opmerkzaamheid te wachten. Door contact te maken met de aarde, gingen de aarde én de hemel voor me open en zo kon ik haar kwaliteiten leren kennen. Dit was een heel boeiend proces dat ik in grote lijnen zal beschrijven.

Het opheffen van angsten en blokkades

Voorafgaand aan mijn inwijding in de aarde moest ik een aantal obstakels overwinnen waarvan ik me in eerste instantie niet eens bewust was. Ik had een dergelijke geestverruiming verwacht bij de elementen lucht en ether, niet bij de aarde! Maar om nieuwe informatie te kunnen integreren hebben we een basis nodig, een stevige basis. De aarde is onze basis. Ze draagt ons door het universum heen en ze is in staat zelfs de sterren te gronden. Ik besef me nu pas écht hoe belangrijk ze voor ons is.

Door de aardlagen heen

De aarde kent vele etherische aardlagen, waarin de informatie ligt opgeslagen van alle gebeurtenissen die ooit op aarde hebben plaatsgevonden. De aarde is een hele oude databank. Je verbinden met de aarde wil zeggen: je verbinden met je eigen bestaanshistorie op aarde. En dit gaat dieper dan ik kon vermoeden.

Mijn reis de aarde in begon een aantal jaren geleden, toen ik een opleiding in energiebeheer volgde en voor het eerst leerde gronden. We deden meditaties waarbij we ons moesten voorstellen dat er een koord via onze ruggengraad en stuitje de grond in ging helemaal tot aan het middelpunt van de aarde. Door dit regelmatig te oefenen leerde ik langzaam het verschil kennen tussen gegrond ergens aan beginnen en zonder gronding van start gaan. Gronding geeft bedding en veiligheid en maakt het gemakkelijker om duidelijk je grenzen aan te geven. Voor mij bleef dit lange tijd theorie, omdat ik steeds zonder omkijken de tussenliggende aardlagen passeerde die om mijn aandacht bleken te schreeuwen.

Gabriël nodigde me uit om met mijn aandacht heel langzaam de aarde in te gaan en te voelen wat iedere laag me wilde vertellen. Ik merkte ineens dat ik helemaal niet durfde. Wat was dat nou? Ik voelde mijn angst voor afwijzing. Wat als de aarde me niet wilde ontvangen? Ik voelde schaamte voor wangedrag dat ik blijkbaar had vertoond. Ik voelde me als een verkrachter van de aarde. Ik besefte me ineens de seksuele lading die hierop zat. De aarde is een zeer vrouwelijk element en ik besefte me dat ik moeite had om mijn eigen vrouwelijkheid in te gaan. Ik hoorde Gabriëls aanmoedigende stem om toch langzaam verder te gaan, zolang ik dit maar deed met mijn volledige aandacht. Ik voelde op een gegeven moment hoe de aarde zich onder me opende en hoe ik als een soort pil werd ingeslikt en opgenomen. Ik voelde me voor het eerst echt ontvangen door de aarde. De aarde is ontvankelijk en één en al aandacht. Ze kan ons ontvangen als wij één en al aandacht zijn voor haar. Wat een mooi besef.

Hieros gamos

Ik voelde hoe ik dieper en dieper wegzakte in de aarde en bij de kern aankwam. Ik voelde hoe de zwaartekracht mij trok, totdat het ineens ophield. In de kern van de aarde is er stilte. Ik voelde geen enkele trekkracht meer. Ik voelde hoe ik hier kon rusten. De donkere diepte van de aarde voelde als een warme, koesterende baarmoeder. Jeetje, ik was als een penis de aarde binnengedrongen, door de trekkende kracht van de aarde naar de kern, de eicel, getrokken, versmolten met de aarde en tot rust gekomen in de baarmoeder. Had ik zojuist mijn eigen conceptie herbeleefd? Ik was echt verbaasd. En had ik me echt zo gevoeld toen ik nog een zaadcelletje was?

Ik snapte toen wel de link met aartsengel Gabriël. Ik heb wel eens een afbeelding van haar gezien waarin ze is afgebeeld met een bevruchte eicel in haar hand. Ze is de engel van de conceptie. Ze gaf Maria de boodschap van haar zwangerschap van Jezus. Gabriël staat bekend als de aartsengel die mensen met een kinderwens begeleidt.

Nog even terug naar het moment van conceptie. Ik kon de versmelting voelen, het één worden van het mannelijke en vrouwelijke in een nieuw leven. Ik kon de enorme seksuele lading voelen. Ik voelde hoe mijn mannelijke kant het heel hard nodig had om door mijn vrouwelijke kant bemind en ontvangen te worden en hoe mijn vrouwelijke kant mijn mannelijke kant volledig vertrouwde. Jeetje, dit was heilige seks! De samensmelting in het hieros gamos.

De essentie van zwaartekracht en donkere materie

De aparte gewaarwording van het gewichtloos zijn in de kern van de aarde, in de veilige warme baarmoeder maakte me nieuwsgierig naar de essentie van zwaartekracht. Wat is dit eigenlijk?

Gabriël maakte me duidelijk dat de donkere rijkdom van de aarde haar equivalent heeft in de duisternis van het zwarte gat dat het middelpunt vormt van ons melkwegstelsel. Het was tijd voor mijn volgende meditatie. Ik stelde me voor hoe ik door de ruimte vloog en me liet vangen door de zwaartekracht van het zwarte gat. Ik voelde een enorme angst opkomen. Hier kwam Michaël me helpen, want dit was op zijn zachts gezegd een wat grotere hobbel. Het idee om opslurpt te worden door het zwarte gat voelde als angst voor een wrede eeuwige dood. Maar toch ook weer niet. Vanwege mijn ervaring in de aarde, wist ik intuïtief dat het zwarte gat me liefdevol zou opnemen. De angst kwam ergens anders vandaan. Ik kreeg een beeld van donkere schimmen die ons mensen in onze oren fluisterden om vooral bang te zijn voor het zwarte gat en daar niet heen te gaan om het te onderzoeken. Zij hebben ons verteld dat het de eeuwige dood betekent, maar het is niet waar!

Toen ik me dit beseft had, zag ik een nieuw beeld. Ik zag allemaal zwarte stralen van een soort inktachtig spul door de ruimte spuiten. Michaël vertelde me dat dit donkere materie is. Deze materie heeft zijn eigen kwaliteit. Het was alsof de donkere kant van het universum voor mijn innerlijke oog oplichtte. Ik zag de andere kant van de dualiteit, de schaduwzijde waar we niet graag naar kijken. Ik kon zien hoe deze zijde gewoon de andere kant van het verhaal is. De zwarte wereld ging voor me open en het was gewoon een wereld.

Gabriël kwam weer bij me en legde me uit hoe beide werelden, de lichte wereld en de donkere wereld zichzelf in elkaar opheffen als ze samenkomen, wat leidt tot een enorme catharsis. Het is een mooie manier om onze emoties te helen. Dit deed me niet alleen denken aan heilige seks. Ik moest ook denken aan het integreren van innerlijke (kind)delen. Ook dit is een specialiteit van Gabriël. Ze helpt bij innerlijk kindwerk. Ook als innerlijke delen integreren ontstaat een enorme ontlading. Ik had dit al eens mogen ervaren.

Nog een kwaliteit van Gabriël is communicatie. Ze helpt bij het helder communiceren van onze eigen waarheid, van het echte verhaal. Een goede boodschap bevat het licht en het donker, de lach en de traan. Wanneer dit alles erin zit bevat een boodschap schoonheid.

Het begon me inmiddels best wel te duizelen. Ik zou een inwijding krijgen in de aarde en ik heb het ineens over zwarte materie?! Het bleek een noodzakelijke stap te zijn op weg naar de volgende hobbel die ik mocht nemen.

De gronding van mijn innerlijke man en vrouw

Ik zag in mijn volgende beeld mijn beide ouders liefdevol en vol passie met elkaar dansen. Er zaten allemaal kinderen in een kring om hun heen en ze keken vol verrukking naar hun dansende ouders. Ik kon voelen hoe deze kinderen al mijn innerlijke kinderen waren. Mijn ouders stond symbool voor mijn innerlijke man en vrouw.

Dit werd me echter later pas duidelijk. Ik voelde in eerste instantie vooral verwarring, omdat mijn ouders gescheiden zijn en niet op goede voet met elkaar staan. Zou dit ook gelden voor mijn innerlijke man en vrouw? Ik voelde een diepe verwarring of ik nu een man of een vrouw was. Dit was best vreemd om ineens te ervaren. Wederom kwam hier Michaël langs om me helpen. Hij gaf aan dat deze verwarring afkomstig was van een entiteit die gekoppeld was aan mijn familielijn. Hij hield de entiteit tegen en toen ik hem dit zag doen, kon ik ineens weer contact maken met mijn innerlijke vrouw, die kwijlend toekeek. Ik voelde me als Jane die zojuist werd gered door Tarzan. Wow, ik zag Michaël als mijn innerlijke man. Hij was sterk en heldhaftig. Hij beschermde me en hij gaf me duidelijkheid. Hij gaf me een veilig gevoel. In zijn bijzijn kon ik me helemaal vrouw voelen en me overgeven in vertrouwen.

Intussen kreeg ik een appje binnen van mijn vriendinnengroep met wie ik mijn m/v verwarring had gedeeld. Ik kreeg de suggestie om mijn innerlijke man en vrouw met vloerankers op te stellen om zo duidelijkheid te krijgen.

Het leek me een mooie suggestie en ik ging ermee aan de slag. Ik voelde me als innerlijke vrouw zwaar en behoedzaam. Mijn innerlijke man was helemaal in elkaar gekrompen. Toen hij de hand van innerlijke vrouw vastpakte, kon hij weer rechtop staan. Ineens trok iets hem van haar vandaan en kon hij geen contact meer met haar krijgen. Hij voelde zich tekort schieten. Hij had haar niet kunnen beschermen. Ik ging weer op het vloeranker van mijn innerlijke vrouw staan en voelde haar voedende kwaliteiten en haar ontvankelijkheid. Ze troostte mijn innerlijke man en vroeg hem haar hand weer te pakken. Innerlijke man aarzelde, keek naar de grond. Hij schaamde zich. Hij voelde Michaëls handen ineens op zijn schouder en dit hielp hem om de stap naar innerlijke vrouw weer te zetten. Hij omhelste haar en Michaël omhelste ons. Ik voelde ons samensmelten in een groot wit licht en voelde een enorme catharsis, een diep gevoel van opluchting.

Ik ging even aan tafel zitten om bij te komen van deze ervaring toen ik Michaël en Gabriël samen hand in hand aan zag komen lopen. Ze gingen op de plekken staan waar even daarvoor de vloerankers voor mijn innerlijke man en vrouw hadden gelegen. Michaël ging op de plek staan van mijn innerlijke man en Gabriël op de plek van mijn innerlijke vrouw. Mijn lijf begon te schudden en schokken. Ik moest steeds heel diep zuchten en voelde weer een enorme ontlading.

Ik kon voelen hoe mijn innerlijke man en vrouw zichzelf in mij hadden verenigd. Ik voelde de stille rust van de baarmoeder en van het zwarte gat. Ik had beide werelden in mezelf verenigd, het mannelijke en vrouwelijke, het licht en het donker. Ik kon mezelf eindelijk echt gronden met de aarde onder me en het zwarte gat in het midden van ons melkwegstelsel ergens boven me. Ik voelde me uitgelijnd. Wat een ervaring! Dit was de laatste stap die ik nodig had om de inwijding in te gaan.

Inwijding in de aarde

Deze inwijding in het element aarde heeft ervoor gezorgd dat ik me altijd gegrond voel, hoe ver mijn gedachten ook reiken. Ik kan nu onbezorgd de diepte van de oceanen en de hoogte van de bergen bereiken. Ik kan zelfs de kosmos induiken zonder mezelf te verliezen.

Ik sta op een cirkel van een soort koperachtig metaal. Ik kijk naar mijn voeten en ze blijken vergroeid met de ondergrond. Ik ben er één mee. Ik besef me ineens dat ik een boom ben. Ik voel mijn wortels diep in de aarde reiken. Ik kijk op en voor mij staan Michaël en Gabriël als representanten voor mijn innerlijke man en vrouw.

Ik ga met mijn aandacht naar mijn kruin en die is best hoog omdat ik een boom ben. Ik kijk over Michaël en Gabriël, die nog steeds voor me staan, heen en ik zie achter hun een pad zich ontvouwen. Het pad splitst zich en een deel gaat linksaf en een deel rechtsaf. Ik zie de paden draaien en parallel aan de cirkel waar ik op sta naar achteren lopen. Precies achter me komen ze weer samen en vormen weer één pad dat precies uitkomt in mijn rug. Het pad verbindt zich met het pad dat voor me ontsprong.

Ik kijk om mij heen en ik zie alle andere aartsengelen en engelen in een cirkel om mij heen staan. Ze staan langs de twee paden als toeschouwers bij een wielerwedstrijd. Ik zie hoe Michaël de ene, door de paden begrensde, halve cirkel optilt als een vleugel en Gabriël de andere. Zodra de metaalachtige grond omhoog komt, hoor ik een reusachtig gebrom uit de aarde omhoogkomen. Het is de aum-toon. ik voel hoe ik met al mijn wortels en al uit de grond omhoog kom en met mijn twee vleugels, bestuurd door Michaël en Gabriël wegvlieg. Waar ik ook ga, ik heb de aarde bij me, zo voelt het. En ik kan landen waar ik wil. Ik heb mijn wortels bij me en mijn voertuig wordt bestuurd door het harmonieuze samenspel tussen mijn innerlijke man en vrouw.

Zodra mijn mannelijke helft meer aan het roer komt, zwenk ik die kant op. En zodra mijn vrouwelijke kant de overhand krijgt, zwenk ik de andere kant op. Ik voel hoe ik mag uitproberen hoe dit in zijn werk gaat en ik voel hoe ik al vliegend bochten begin te maken. Ik voel pure vreugde als ik zo vrolijk rondjes vlieg en mijn krachten leer kennen. Op een gegeven moment ervaar ik ook hoe ik het water induik en er weer uitkom. Ik kan overal komen. Joehoe, wat een vrijheid!

Ik hoor Michaël in mijn oor zeggen dat ik het landen mag gaan oefenen. O jee, hoe doe ik dat? Shit, had ik dat niet kunnen bedenken voordat ik opsteeg? Ik ben nogal een gevaarte! Ik ben een boom met vleugels! Hoe verzín je het? Ik kijk naar beneden en ik zie mijn gekke schaduw op de grond. Ik moet lachen om mijn eigen absurde fantasie. Ik voel mijn innerlijke kind in me en ineens weet ik weer hoe ik moet landen. Mijn innerlijke kind weet het, want het is gewoon een spel van mijn eigen fantasie. Ik hoef niet moeilijk te gaan nadenken of te piekeren. Mijn innerlijke kind weet niet eens wat dat is! Zolang ik mijn innerlijke kind volg, weet ik dat ik gegrond ben. Ik land moeiteloos op de grond.

Michaël vraagt me hoe het was. Ik vond het heerlijk. Ik had alleen niet verwacht dat ik zou gaan vliegen.

M: Had je verwacht dat je door de grond zou zakken dan?

C: Uh, ja, ik denk het wel ja.

M: Je gronding is je basis. Je hebt de diepte van de aarde en de kracht van het zwarte gat al ontmoet. Je hebt Gabriël en mij ervaren als je innerlijke man en vrouw. Wij zijn in symbolische zin ook je innerlijke ouders. We steunen je onvoorwaardelijk en zijn altijd bij je. Waar je ook gaat. De aarde steunt je en het zwarte gat ook. Het leven zélf steunt je. Alles wat je hebt ervaren vormt je vangnet, het veilige kader waarbinnen je je leven in vrijheid kunt leven. Hoe voelt dat?

C: Het voelde heel goed toen ik aan het vliegen was. Maar nu weet ik het niet zo goed. Ik begrijp de paradox van de vrijheid binnen grenzen niet zo goed, merk ik. Natuurlijk is mijn speelruimte enorm, maar toen je het had over een kader, was er gelijk een deel in mij alert geworden. Ik word boos, merk ik. Ik wil helemaal geen grenzen!

M: Heel mooi Caroline, dat is het verlangen van je ziel om echt vrij te zijn. Je verlangen overstijgt de jouw bekende wereld. Je zult geduld moeten hebben. Intussen kun je alle stappen die je in je leven zet, zetten alsof je een vliegende boom bent. Ga genieten Caroline! Doe eens gek.

C: Ja, dat is een goeie! Ik begrijp het. Ik begin te lachen en krijg prompt de slappe lach. Ik ga genieten als een vliegende boom!