M: Deze website is een schatkamer vol geschenken, voor iedereen beschikbaar. Ik wil dat je hem vult, Caroline.
C: Dat zal ik zeker doen, Michaël. Ik zal hem vullen met wat je me aanreikt. Ik weet dat het inderdaad waardevolle geschenken zijn die je me aanreikt. En ik hoef ze hier alleen maar neer te leggen.
M: Sta open voor de wonderen die tot je komen en deel ze. Door ze weg te geven, weet je dat je ze ontvangen hebt.
C: En dat is wat ik dus met deze website doe, een zichtbare plek creëren voor wat jullie engelen te bieden hebben aan ons allemaal.
M: Het is belangrijk dat je dit inziet.
C: Ik begrijp het. En volgens mij zie ik het ook, maar nu blijft het ineens lange tijd stil. Is er dan toch iets wat ik niet begrijp?
M: Je denkt te beperkt, Caroline. Jouw beeld van een schatkamer is beperkt.
C: Wat me nu te binnen schiet zijn allerlei Indiana Jones films waarin slechteriken de schatten willen stelen. Ik zie een beeld voor me van een schatkamer vol mooie gouden voorwerpen en munten en ik krijg er een erg hebberig gevoel van, alsof je snel moet pakken wat je pakken kan, voordat je wordt tegengehouden. En de eigenaar van de schatkamer blijft berooid achter.
M: Nou precies, dat bedoel ik met een beperkt beeld. De schatkamer waar ik het over heb, bevat ideeën en ideeën kun je alleen maar vermeerderen. Deze schatkamer kun je niet plunderen of leegroven. Hij is onbeperkt. Er is altijd genoeg voor iedereen. Het is een plek van overvloed die voor iedereen is ontsloten.
Vul je hoofd met deze ideeën, met deze geschenken, zodat uiteindelijk duidelijk voor je wordt dat je van je hoofd een schatkamer hebt gemaakt. En je vult de schatkamer door de schatten weg te geven. Geven is ontvangen. In jullie wereld van tijd en ruimte lijkt het alsof je eerst moet ontvangen om te kunnen geven, maar het werkt net ietsje anders. Jullie hebben allemaal allang ontvangen, echter je zult moeten weggeven om te kunnen weten dat je ontvangen hebt. Als je dit niet doet, blijven de geschenken buiten je blikveld.
C: Aha, deze website is dus een uiterlijke vorm van de schatkamer die we allemaal in ons hoofd zouden kunnen hebben. Het is een plek vol waardevolle ideeën. Je kunt voor jezelf besluiten van je hoofd een schatkamer te maken en dan kun je hier de ideeën voor je eigen schatkamer komen halen. En hierdoor raakt mijn schatkamer niet leeg, want door de schatten weg te geven, krijg ik pas in de gaten hoe waardevol ze zijn en ga ik ze vanzelf ook meer waarderen.
M: Heel mooi gezegd.
C: Ik begrijp het, maar voel tegelijkertijd ook een hoop weerstand. Volgens mij heb ik moeite om het idee van overvloed te begrijpen. Het voelt heel tegennatuurlijk namelijk om een schatkamer zo open te stellen.
M: Het idee van overvloed is voor jullie inderdaad lastig te begrijpen. Dit komt omdat jullie pas vrij met het begrip ‘waarde’ kunnen omgaan, als je zeker weet dat in de basisvoorwaarden om te kunnen leven op aarde is voorzien. Pas dan waan je jezelf veilig en kun je jezelf openstellen voor de meer abstracte ideeën en deze waarderen. En dan nog wil je de waarde van die ideeën uiteindelijk altijd nog uitgedrukt zien in een vorm waar je op aarde voor jouw beperkte begrip iets mee kunt.
C: Ja dat klopt denk ik wel. Ik vind het allemaal heel leuk hoor, die schatkamer vol ideeën, maar ik moet uiteindelijk toch ook in mijn levensonderhoud voorzien. Ik krijg inderdaad een gevoel van vrede, liefde en vreugde door die schatkamer en daar hecht ik echt heel veel waarde aan, maar wat heb ik daaraan als ik tegelijkertijd ook honger en dorst zou hebben bijvoorbeeld?
En de ideeën uit de schatkamer gaan allemaal over Liefde, eenheid en weggeven. Als je dit economisch benadert is weggeven juist helemaal niet praktisch om jezelf te kunnen onderhouden.
M: En hier ligt de kern van de zaak. Het is allemaal een kwestie van hoe je de zaken waarneemt, gelooft en dus waardeert. Zie je een harde wereld waarin je moet knokken voor je plek of zie je een liefdevolle wereld waarin in al je behoeften wordt voorzien?
C: Ik moet dus de waarde van de ideeënschatkamer gaan inzien boven de waarde die ik nu hecht aan mijn eigen basisveiligheid?
M: Hoger dan de manier waarop jij nu denkt over het bereiken van die basisveiligheid.
C: Ik vind het een heel mooi en verheven streven, maar ik weet niet hoe ik dit praktisch kan toepassen. Ik hou me nu bezig met spirituele zaken, maar als ik zou omkomen van de honger en geen dak boven mijn hoofd zou hebben, denk ik niet dat ik zo spiritueel zou zijn. Of, misschien juist wel, maar dan heeft het iets fatalistisch. Dan zou ik mezelf waarschijnlijk meer zien als een martelaar.
M: Jij denkt dat ideeën over liefde en eenheid het creëren van basisveiligheid op aarde in de weg staan. Dit is niet zo, maar om dit te begrijpen, zul je eerst je denken over basisveiligheid moeten omdraaien en daarvoor is het nodig je schatkamer te vullen.
Vul daarom je schatkamer Caroline. En dit betekent dat je de ideeën die ik je aanreik voor jezelf aanvaardt, ze vervolgens deelt en hiermee ontvangen weet. We zullen later nog op dit onderwerp terugkomen om te kijken hoe je er dan tegenaan kijkt. Je zult versteld staan van de verschillen.
C: Ja dat begrijp ik. Er zijn ook momenten dat ik voel dat ik volkomen veilig ben en dat ik niets nodig heb et cetera. Maar nu voel ik dit niet zo. Ik kan het dus niet altijd zo voelen. Blijkbaar ga ik dus heen en weer.
M: Het is een kwestie van oefenen. En hoe meer schatten je verzamelt, hoe gemakkelijker het wordt, want hoe meer je hebt om op terug te grijpen als het even tegen lijkt te zitten.